مشاعره بیایید حرف دلمان را با مشاعره بیان کنیم

[پایان]

یک غزل آغاز کن بر صفت حاضران
ای رخ تو همچو شمع خیز درآ در میان

نور ده آن شمع را روح ده این جمع را
از دوزخ همچو شمع وز قدح همچو جان

سوی قدح دست کن ما همه را مسـ*ـت کن
ز آنک کسی خوش نشد تا نشد از خود نهان

 

[Tara Motlagh]

نشستم پای هر بی‌ریشه‌ای، از پای افتادم
به گلدان بدون گل نباید آب می‌دادم

 

[پایان]

میل من سوی وصال و قصد او سوی فراق
ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست

 

[leylii]

از منست اين غم كه بر جان منست
ديگر اين خود كرده را تدبير نيست

تو را من چشم در راهم شباهنگام که میگیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی...

 

[مبینای شهر قصه ها]

تو را من چشم در راهم شباهنگام که میگیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی...

یک صدا در من بود!
یک ندا در قلبم!
این چنین فریاد زد
که چه با من میکنی؟
این که میشکند هربار
نامش دل است سنگ که نیست!

 

[پایان]

تا جهان باشد نخواهم در جهان هجران عشق

عاشقم بر عشق و هرگز نشکنم پیمان عشق

 

[leylii]

یک صدا در من بود!
یک ندا در قلبم!
این چنین فریاد زد
که چه با من میکنی؟
این که میشکند هربار
نامش دل است سنگ که نیست!

تو درياي من بودي آغوش وا كن كه مي خواهد اين قوي زيبا بميرد

 

[leylii]

تا جهان باشد نخواهم در جهان هجران عشق

عاشقم بر عشق و هرگز نشکنم پیمان عشق

قلب هر خاکی که بشکافد، نشانش عاشقی ست هر گلی که غنچه زد، نامش شقایق می شود

 

[Tamaña.a]

قلب هر خاکی که بشکافد، نشانش عاشقی ست هر گلی که غنچه زد، نامش شقایق می شود

دلم را که مرور می‌کنم
تمام آن از آن توست
فقط نقطه‌ای از آنِ خودم
روی آن نقطه هم میخ می‌کوبم
و قاب عکس تو را می‌آویزم

 

[Tara Motlagh]

دلم را که مرور می‌کنم
تمام آن از آن توست
فقط نقطه‌ای از آنِ خودم
روی آن نقطه هم میخ می‌کوبم
و قاب عکس تو را می‌آویزم

ما را فریب دادی و جای گلایه نیست
ما زودباوریم و تو دلّال اعتماد

صبرم کفاف این همه غم را نمی‌دهد
سرمایه‌ام کم است و بدهکاری‌ام زیاد