مجموعه اشعار بیدل دهلوی؛

[mobina01]

به گلشن گر بر افشاند ز روی ناز کاکل را
هجوم ناله‌ ام آشفته سازد زلف سنبل را
چرا عاشق نگیرد ازخطش درس ز خود رفتن
که‌ بلبل موج جام‌ باده می‌ خواند رگ‌ گل‌ را

 

[mobina01]

در پرده ساز ما نوا بسیار است
عیب و هنر و رنگ و صفا بسیار است
خواهی کف گیر و خواه گوهر بردار
ما دریاییم و موج ما بسیار است

 

[mobina01]

عشق هر جا شوید از دل ها غبار رنگ را
ریگ زیر آب خنداند شرار سنگ را
گر دل ما یک جرس آهنگ بیتابی‌ کند
گرد چندین‌ کاروان سازد شکست رنگ را

 

[mobina01]

عشق اگر در جلوه آرد پرتو مقدور را
از گداز دل دهد روغن چراغ طور را
عشق چون‌ گرم طلب سازد سر پر شور را
شعلهٔ افسرده پندارد چراغ طور را

 

[mobina01]

جوانی دامن افشان رفت و پیری هم به دنبالش

گذشت از قامت خم گوش بر آواز خلخالش

ز پرواز نفس اگه نیام لیک این‌قدر دانم

که آخر تا شکستن میرسد سعی پر و بالش

به خواب وهم تعبیر بلندی‌کرد‌هام انشا

به‌گردون میتند هرکس بقدر گردش حالش

وداع ساز هستی کن که اینجا هر چه پیدا شد

نفس گردید بر تحقیق تمثالش

مزاج ناتوان عشق چون آتش تبی دارد

که جز خاکستر بنیاد هستی نیست تبخالش

شبستان جنون دیگر چه رونق داشت حیرانم

چراغان گر نمیبود از شرار سنگ اطفالش

گرفتم نوبهار آمد چه دارد گل در این گلشن

همان آیینه‌دار وحشت پار است امسالش

به ضبط ناله‌ی دل می‌گدازم پیکر خود را

مگر در سرمه غلتم تا کنم یک خامشی لالش

غنا و فقر هستی آنقدر فرصت نمیخواهد

نفس هر دم زدن بی‌پرده است ادبار و اقبالش

به هر کلکی که پردازند احوال من بیدل

چو تار ساز بالد تا قیامت ناله از نالش

 

[VIXEN]

غيرِ ما کيست حرفِ ما شنود
گفت وگوی زبانِ لال خودیم... .

- بیدل دهلوی

 

[VIXEN]

تپیدم، ناله کردم، داغ گشتم، خاک گردیدم
وفا افسانه‌ها دارد که می‌باید شنید از من...

- بیدل دهلوی

 

[VIXEN]

پیداست رازِ سی*ن*هٔ ما از زبانِ ما
یک پارهٔ دل است زبان در دهانِ ما...

- بیدل دهلوی

 

[VIXEN]

هر دل نبرد چاشنیِ داغِ محبت
این آتشِ بی‌رنگ نسوزد همه‌کَس را...

- بیدل دهلوی

 

[VIXEN]

نشاط این بهارم بی گلِ رویت چه کار آید؟
تو گر آیى، طرب آید بهشت آید بهار آید... .

- بیدل دهلوی​