مجموعه اشعار بیدل دهلوی؛

[VIXEN]

من نمی‌گویم زیان کن یا به فکر سود باش
ای ز فرصت بیخبر در هر چه باشی زود باش
نقد حیرتخانه هستی صدایی بیش نیست
ای عدم نامی به دست آورده‌ای موجود باش​

 

[VIXEN]

اشک یک لحظه به مژگان بار است
فرصت عمر همین مقدار است
زندگی عالم آسایش نیست​

 

[VIXEN]

چیزی از خود هر قدم زیر قدم گم می کنم
رفته رفته هر چه دارم چون قلم گم می کنم
بی نصیب معنی ام کز لفظ می جویم مُراد
دل اگر پیدا شود ،دیر و حرم گم می کنم
تا غبار وادی مجنون به یادم می رسد
آسمان بر سر ، زمین زیر قدم گم می کنم​

 

[VIXEN]

بی‌ سخن باید شنیدن چون نگین نام مرا
زخم دل چندین زبان داده‌ ست پیغام مرا​

 

[VIXEN]

پرواز فطرت ما، در دام بال می‌ زد
آزاد کرد فضلش از هر قیود ما را
اعداد ما تهی‌ کرد چندان‌ که صفر گشتیم
از خویش‌ کاست اما بر ما فزود ما را​

 

[VIXEN]

داغ عشقم‌، نیست الفت با تن‌ آسانی مرا
پیچ و تاب شعله باشد نقش پیشانی مرا​

 

[VIXEN]

بحریم و نیست قسمت ما آرمیدنی
چون موج خفته است‌ تپش مو به موی ما
از اختراع مطلب نایاب ما مپرس
با رنگ و بو نساخت‌ گل آرزوی ما​

 

[mobina01]

درون توست؛ اگر خلوتی و انجمنی‌ ست

برون ز خویش‌کجا می‌روی؟! جهان خالی ست.

 

[mobina01]

اى نسيمِ صبح از دم‌سردى خود شرم دار
مى‌رسی‌ بى‌باک و گل‌ها يک قبا پوشيده‌اند

 

[mobina01]

خوش است از دور نذرِ محفل هم‌صحبتان بوسی
جهان جز کنج تنهایی ندارد جای مأنوسی

فنا تعلیمِ هستی باش اگر راحت هوس داری
به فهم این لغت جز خاک‌ گشتن نیست قاموسی

نپنداری بُود عشق از دل افسردگان غافل
شرر در پرده‌ی هر سنگ دارد چشم جاسوسی

دو عالم محو خاکستر شد از برق تماشایت
چه شمع است این که
عرض پَرتوش نگذاشت فانوسی

سجود سایه‌ام‌، امّید اقبال دگر دارم
به خاک افتاده‌ام در حسرت اقبال پابوسی

ز وحشت، شعله‌ی من مژده‌ی خاکستری دارد
به استقبال بالم می‌رسد پرواز معکوسی

به صد چاک جگر، آهی نجست از سی*ن*ه‌ی تنگم
درِ زندان شکست، امّا نشد آزاد محبوسی...