آموزشی بیست نکته درباره داستان‌نویسی / ویلیام فاکنر

[Tara Motlagh]

اصلاح و بازنویسی

در شور و حرارت آغازِ نوشتن ممکن است زیادی نوشته باشید، اگر بعد از بازنویسی هنوز هم به نظرتان جملات درست بودند بگذارید باقی بمانند. (مصاحبه با وسترن‌ریویو ۱۹۴۷)

 

[Tara Motlagh]

احتمالاً هر داستانی که نشود آن را در یک جمله یا حداقل در یک پاراگراف خلاصه کرد ارزش نوشتن ندارد. مثلاً در مورد خودم، من در بازنویسی تنبلم، برای همین سعی می‌کنم تاجایی‌که می‌شود بیشترِ کار را در ذهنم انجام دهم، با فکر کردن، قبل از اینکه کارِ طاقت‌فرسا و نفرت‌انگیز بیرون ریختن‌ روی کاغذ را شروع کنم.

 

[Tara Motlagh]

من فکر می‌کنم بازنویسی وقتی جواب می‌دهد که کار روی کاغذ درست درآمده باشد، اما هنوز کاملاً آن چیزی که می‌خواسته باشد نیست، پس تغییرش می‌دهی، اصلاحش می‌کنی، بازنویسی می‌کنی و سعی می‌کنی به ایده‌ی کاملت نزدیکش کنی که البته به آن هم نخواهی رسید.

 

[Tara Motlagh]

چیزی که می‌خواهم بگویم این است که فکر می‌کنم بازنویسی بیشتر برای نویسنده‌هاست تا ویراستارها که صرفاً متن را برای خوش‌آمدِ خواننده ‌اصلاح می‌کند. (از جلسه‌ی پرسش و پاسخ با فارغ‌التحصیلان نویسندگی دانشگاه ویرجینا ۱۹۵۷)

 

[Tara Motlagh]

ابزار اصلی نویسنده

نویسنده نیاز به سه چیز دارد: تجربه، مشاهده و تخیل. اگر دوتا یا بعضی وقت‌ها یکی از آنها قوی‌تر و پررنگ‌تر باشد می‌تواند کمبود آنهای دیگر را جبران کند. در مورد من داستان معمولاً با یک ایده‌ی ساده، خاطره یا یک تصویر ذهنی آغاز می‌شود. نوشتن داستان کار کردن تا رسیدن به لحظه‌ای است که شرح می‌دهید چرا این اتفاق افتاده یا بعد از این اتفاق چه ماجراهایی پیش آمده است.

 

[Tara Motlagh]

نویسنده تلاش می‌کند تا شخصیت‌های باورپذیر را در موقعیت‌هایی باور‌پذیر به بهترین و تأثیرگذارترین حالت بنویسد. واضح است که یکی از ابزارهای نویسنده محیط پیرامونش است که آن را خوب می‌شناسد. من می‌گویم که موسیقی ساده‌ترین ابزاری است که می‌شود با آن چیزی را بیان کرد، چراکه از اولین تجربیات بشر و از تاریخ نشأت می‌گیرد. اما چون استعدادِ من در کلمات است، باید تلاش کنم که چیزی را ناشیانه با کلمات بیان کنم که در نهایت موسیقی ناب بهتر از پس بیانش برمی‌آید. (مصاحبه با پاریس‌ریویو ۱۹۵۶)

 

[Tara Motlagh]

بهترین تمرین برای نوشتن

تا می‌توانید بخوانید، بخوانید، بخوانید. هر چیزی را، به‌درد‌نخورها، کلاسیک‌ها، خوب، بد، همه را بخوانید تا بفهمید آنها چطور داستانشان را نوشته‌اند، چطور کار را به پایان رسانده‌اند، وقتی نجار تازه می‌خواهد نجاری را یاد بگیرد این کار را از طریق مشاهده انجام می‌دهد. خواندن روش مشاهده‌گری نویسنده است. بنویسید، اگر خوب باشد خودتان متوجه خواهید شد. اگر خوب نیست از پنجره بیندازیدش بیرون. (مصاحبه با وسترن‌ریویو ۱۹۴۷)

 

[Tara Motlagh]

شغل

نوشتن را شغل و پیشه‌ی خود نکنید. کار دیگری داشته باشید که بتواند تأمینتان کند تا برای چیزهایی که در زندگی لازم دارید پول داشته باشید. مهم نیست چه ‌کاری انجام می‌دهید، کافی است مزاحم نوشتنتان نشود و پولش دربیاید. هر کسی می‌تواند برای نوشتن وقت پیدا کند، مهم نیست چند ساعت در روز کار می‌کنید. من تابه‌حال کسی را ندیده‌ام که نتواند وقت برای نوشتن چیزی که دوست دارد پیدا کند. (از مصاحبه با روزنامه‌ی پرینسی‌تونین ۱۹۵۸)