نقد و بررسی بازی‌ها بیغوله ای امن برای شیاطین زاغه نشین | نقد و بررسی بازی Resident Evil 4

[ممد صنوبر]

با وجود کنترل منحصر به فرد و چشم انداز خاص Resident Evil 4، به راحتی می توان بحث های مثبت و منفی فراوانی را در رابطه با این بخش ها به راه انداخت. خوشبختانه نکات مثبت بازی به حدی هستند که کاملا به نکات منفی آن چربیده و آن ها را کمرنگ کنند. شما اکشن بازی را از روی شانه های لیان دنبال می کنید و زمانی که اسلحه خود را نشانه می روید، دوربین به جلو حرکت کرده و شاهد نمای نزدیک تری از روی شانه وی هستیم (شاید این امر امروزه خیلی معمولی باشد، ولی در سال ۲۰۰۵ به هیچ وجه همچین مواردی در میان بازی ها وجود نداشتند). دستان لیان در حین نشانه گیری بسیار لرزش دارند، ولی از آنجا که تقریباً تمامی نبرد ها در اکشنی نزدیک و خشن رخ می دهد، شما نیازی ندارید تا خیلی حساس و دقیق هدف خود را نشانه بروید و بدون این موارد نیز می توانید کار را به پایان برسانید. شما نمی توانید همزمان هم حرکت کنید و هم شلیک کنید (چیزی که در اکثر بازی های اکشن شاهد آن هستیم) و همچنین به سمت های چپ و راست نیز نمی توانید حرکت کنید.

 

[ممد صنوبر]

این سیستم در بسیاری از موارد به خوبی جواب داده و شما می توانید بر روی دشمن خود تمرکز کافی را کرده او را از پا در بیاورید، ولی از دست دادن تمرکز سایر نقاط بازی هنگام نشانه گیری، مقداری مبارزه را سخت می کند. این پویا نمایی، باعث انتقال حس تنش و ترس بخصوصی در بازی شده و از آنجایی که دشمنان شما هم عاشق دوره کردنتان هستند، مبارزه سختی را پیش رو خواهید داشت. حرکت کردن دشمنان در واقعیتی ترسناک و عکس العمل های آن ها در مواقع برخورد با شما، بخش طراحی دشمنان در Resident Evil 4 را وارد سطحی فراتر از کلمه فوق العاده کرده است. موارد فراوانی در بازی وجود دارند که شما را با این واقعیت تلخ روبرو می سازند که ممکن است آن ها شما را به قتل برسانند، قبل از اینکه شما موفق به کشتن آن ها بشوید. در شرایطی عجیب، این احساس ها از بازی یک فیلم ترسناک تمام عیار ساخته اند که همه ما پس از تماشای آن، حس خیلی بدی درون دلمان احساس خواهید کرد. وجود قابلیت فرار از میدان نبرد به جای ماندن و مردانه جنگیدن، باعث به وجود آمدن یک ضعف بزرگ در بازی نشده است و کاملاً برعکس، باعث شده تا به آن به چشم یک فرصت برای بازیابی انرژی و مبارزه مجدد نگاه کنیم. بازی در بهترین شرایط به شما این احساس را القا می کند که همزمان در حال تماشای یک فیلم بسیار دلهره آور و قدم زدن درون آن فیلم با پای خودتان هستید. با توجه به کیفیت بالای اکشن های بازی، برخی از بهترین لحظات بازی زمان هایی هستند که شما در حال جست و جوی محیط هستید و به خوبی می دانید که اوضاع قرار نیست به خوبی پیش برود و هر لحظه ممکن است شاهد حملات دیگری از سوی دشمنان باشید. شاید بهترین نکته در رابطه با گیم پلی Resident Evil 4 این موضوع باشد که توجه و دقت بالای سازندگان به جزئیات موجود در تک تک لحظات بازی، باعث شده تا این موضوع، تاثیر فراوانی نیز در اکشن های آن داشته باشد. سلاح های گرم لیان شامل، شات گان، مسلسل ها و اسلحه های کمری می شوند و لذت استفاده از هر کدام آن ها بر روی دشمنان بازی، توصیف نشدنی است.

 

[ممد صنوبر]

تاکتیک های مبارزاتی فراوانی در بازی وجود دارد که دست شما را برای شکار هیولا های بازی باز گذاشته اند؛ به عنوان مثال: شما می توانید تنها هد شات کردن دشمنان را پایه و اساس سیستم مبارزاتی خود قرار دهید، یا اینکه می توانید کاریزماتیک تر عمل کرده و با شلیک به زانوی آن ها و کم کردن سرعتشان، هم از مخمصه بگریزید و هم اینکه با یک لگد محکم، آن ها را از زندگی ساقط کنید. نارنجک های آتش زا نیز به کمک شما آمده اند تا به وسیله آن ها، دشمنان را با خاکستر یکسان کنید؛ در عین حال باید مراقب سایر مواد منفجره بازی باشید که ممکن است به خود شما صدمه بزنند. استفاده بازی از فیزیکی واقع گرایانه و بسیار ظریف باعث یک جهش عظیم دیگر برای آن شده است؛ به عنوان مثال: لیان می تواند به آرامی از یک در عبور کند یا اینکه به انتخاب خود، با سر و صدای زیاد و با لگد وارد آن مکان شود.

 

[ممد صنوبر]

اقدامات حساس دیگری نیز در بازی وجود دارند که به شما این قوت قلب را می دهند که لیان تنها یک آدمک ساده نیست و می تواند شرایط پیش آمده را تحت کنترل خود در بیاورد. Resident Evil 4 یک عنوان اکشن و ماجراجویی می باشد که تاکید فراوانی بر روی اکشن دارد. معمولاً پیش نمی آید که با خود بیاندیشید که به کجا باید بروید و دقیقاً چه کاری باید انجام دهید، حتی با این وجود که برخی از محیط های بازی، تقریباً باز می باشند. بازی به حدی به اکشن بخصوص خود وابسته است که حتی در برخی میان پرده های به ظاهر غیر تعاملی، نیازمند عکس العمل سریع از طرف شما می باشد (پس می توانید مطمئن باشید که هرگز نباید از بازی دست بکشید). حتی فشار یک دکمه ساده از طرف شما نیز می تواند در تعیین کردن مرگ و زندگی لیان تاثیر گذار باشد (عواقب فشار ندادن آن دکمه به پای خودتان است!). جالب است بدانید که سیستم دکمه زنی در بازی کاملاً تصادفی طراحی شده اند و حتی اگر زمان و مکان آن حرکات را به خاطر بسپارید، باز هم باید مراقب باشید. سیستم واکنش سریع (Quick Time Event) یک پدیده بسیار منفور در تاریخ بازی ها محسوب می شود که لحظات نفس گیر و دردناکی را برای بازیکنان آفریده است؛ با این حال با توجه به مبارزات سخت و طاقت فرسای Resident Evil 4، خوشحال می شوید وقتی بفهمید که این قابلیت، باعث ساده شدن برخی لحظات بازی می شود. باس های فوق العاده بازی که سختی خاصی به ماجراجویی شما اضافه می کنند نیز در بین بهترین باس های تاریخ بازی ها، جایگاه ویژه ای دارند. بهتر است عناصر پازل و معما را در سری Resident Evil فراموش نکرده باشید، زیرا شاهد بازگشت مقتدرانه آن ها به این نسخه هستیم.

 

[ممد صنوبر]

از آنجایی که این پازل ها نه کاملاً ساده هستند و نه مرگبار (مانند مبارزات بازی) پس عقب گرد بسیار خوبی پس از پشت سر گذاشتن یک نبرد نفس گیر به شمار می آیند. این نکته را فراموش نکنید که باید حساب تک تک گلوله هایی را که شلیک می کنید، داشته باشید زیرا محاسبات بازی جهت در اختیار گذاشتن مهمات به شما، بسیار بی رحمانه بوده و قرار نیست در هر گوشه و کناری، یک خشاب کامل برای اسلحه خود پیدا کنید و دشمان را با خیال راحت به رگبار ببندید.

 

[ممد صنوبر]

حال بیایید نگاهی بیاندازیم به ویژگی ها و نکاتی که به نسخه بازسازی شده نسل هشتم (در این مورد، کنسول پلی استیشن ۴) اضافه یا کسر شده داشته باشیم. اگر به خاطر داشته باشید، نسخه های Resident Evil 5 و Resident Evil 6 نیز دارای نسخه های ریمسترد نسل هشتمی بودند و با در نظر گرفتن این موضوع، باید بدانید که شرایط کاملاً برای Resident Evil 4 نیز به همان صورت می باشد. Resident Evil 4 از کیفیت تصویری ۱۰۸۰p و نرخ فریم ۶۰ فریم بر ثانیه بهره می برد. در واقع این نسخه پیش از اینکه یک ریمسترد واقعی باشد، یک پورت از نسخه Ultimate HD Edition است که در سال ۲۰۱۴ برای رایانه های شخصی منتشر شد؛ این بدین معنی است که بازی با جلوه های تصویری کنسول GameCube به همراه پلی استیشن ۲ و محتویات اضافه Wii عرضه شده است.

 

[ممد صنوبر]

در حالی که برخی از بافت های بازی، تغییری با نسخه کلاسیک نکرده اند و قدیمی بودن در آن ها مشخص است، با این حال گرافیک هنری بازی به حدی زیبا و خیره کننده است که کاملاً متوجه تفاوت آن با نسخه سال ۲۰۰۵ خواهید شد. گذر زمان و سپری شدن ۱۱ سال، نتوانستند حتی یک خط کوچک به بدنه این عنوان تکرار نشدنی بیاندازند و اتمسفر شیطانی و سنگین بازی، اینبار برای بازیکنان نسل جدید نیز ادامه خواهد داشت و آن ها را نیز به مانند بازیکنان دو نسل پیش، به وحشت میاندازد. تک تک محیط های بازی به شکلی استادانه طراحی شده اند و تقریباً برای هر عملی در بازی، یک عکس العمل وجود دارد. جلوه های ویژه بازی (مخصوصاً آتش) بسیار واقع گرایانه هستند و تکه تکه شدن دشمنان و ریختن خون و سایر امعا و احشای بر روی زمین، حرفی در جهت تقدیر گرافیک هنری بازی باقی نمی گذارد. برخی باگ های فنی عجیب و غریب در نسخه بازسازی شده وجود دارند که به یاد نمیاریم، اثری از آن ها در نسخه اصلی وجود داشته باشد و این موضوع کمی پیچ های این نسخه را شل کرده است.

 

[ممد صنوبر]

با این حال دانستن این موضوع که تقریباً هیچگونه صفحه بارگذاری در بازی وجود ندارد و همچنین دانستن این موضوع که محیط بازی بسیار بزرگ می باشد، قطعاً ذهن شما را از چند باگ فنی کوچک منحرف خواهد کرد. شاید و شاید و شاید (تاکید فراوان!) یکی از آزار دهنده ترین و بزرگ ترین مشکلاتی که بازی برای تمامی کسانی که آن را تجربه و به اتمام رسانده اند، داشته است، یک موضوع اساسی باشد: هوش مصنوعی. زمانی که موفق به یافتن دختر گمشده رئیس جمهور یعنی اشلی می شوید، وی به دنبال شما راه می افتد و از آن پس، وظیفه مراقبت از او بر روی دوش شماست و نباید اجازه دهید که هیچگونه صدمه ای به وی وارد شود؛ خوب پس مشکل اصلی کجاست؟ مشکل از آنجایی شروع می شود که اشلی به هیچ وجه به حرف های شما گوش نمی دهد و آنچنان در دست و پایتان قرار می گیرد که دوست دارید، خودتان همان جا دخلش را بیاورید! حال که این موضوع را پیش کشیدیم، بد نیست به این قضیه نیز اشاره کنیم که برخی دیالوگ های رد و بدل شده میان شخصیت ها، کمی غیر منطقی بوده و مقداری احمقانه می باشد (البته این موضوع در رابطه با تمام عناوین قبلی سری Resident Evil صدق می کند و دلیل آن بازگردانی بسیار بد نسخه ژاپنی به انگلیسی می باشد).

 

[ممد صنوبر]

همانطور که قبلاً اشاره کردیم، این نسخه، شامل تمامی محتویات اضافه ای می باشد که در نسخه Wii و پلی استیشن ۲ وجود داشتند؛ پس قطعاً خوشحال خواهید شد وقتی متوجه شوید که می توانید پس از اتمام بازی، با شخصیت محبوب و مخرب سری یعنی Ada نیز به تجربه بازی بپردازید. حالت (مینی گیم) مشهور Mercenaries نیز به بازی برگشته است تا بازیکنان را به شیوه متفاوتی سرگرم کند.

 

[ممد صنوبر]

در Mercenaries شما باید بیشترین امتیاز ممکن را در کمترین زمان ممکن در طی چهار زمین مختلف کسب کنید (یکی از این مراحل ۲ مرد اره برقی به دست را پوشش می دهد که خیلی وحشتناک است). Assignment: Ada مینی گیم دیگری است که بیشتر شبیه به یک کمپین موازی می باشد. این حالت نزدیک به چهار یا پنج ساعت زمان می برد و شما را در نقش ادا وانگ قرار می دهد و روایت این بخش کاملاً جدا از داستان لیان کندی می باشد. در این بازی شما متوجه می شوید که نقش ادا در داستان اصلی لیان و در پشت صحنه چه بود و متوجه ارتباط میان این داستان ها خواهید شد. چیزی که درباره نسخه بازسازی شده Resident Evil 4 فوق العاده به نظر می رسد، این است که می توانید تمامی فرمول های کلاسیک این بازی را با گرافیکی بالا تر و تمامی محتویات اضافه، در کنسول نسل هشتمی خود داشته باشید و از تجربه چند باره آن لذت ببرید. البته همه چیز درباره این نسخه جدید فوق العاده و کامل نمی باشد و ثابت نبودن نرخ فریم در برخی لحظات، باعث شده که لرزیدن دست لیان در میدان نبرد، حتی بیش از پیش لرزان باشد و کار بازیکن را دشوار کند؛ البته این قضیه باعث به وجود آمدن واقعیت و القای بیشتر حس ترش شده است، ولی مشکل لزرش دست، از نسخه قبلی نسل هفتم بیشتر شده است و به همین دلیل می توان آن را یک ایراد نامید.