هوا فضا تاریخچه اکتشافات نجوم

[noora]

فردریک ویلیام هرشل ستاره‌شناس بریتانیایی-آلمانی است که به خاطر کشف سیاره اورانوس مشهور شد. او همچنین کاشف تابش فروسرخ نیز می‌باشد و دارای تعدادی کشفیات دیگر در زمینه ستاره‌شناسی است.

او ساخت تلسکوپ انعکاسی را با کمک خواهرش، کارولینه هرشل، آغاز کرد. با تلسکوپ بازتابی کوچک ۱۸ سانتیمتری ساخت خودش سیاره اورانوس را در سال ۱۷۸۱ کشف کرد. وی همچنین با گذراندن نور خورشید از منشور به وجود تابش فروسرخ پی برد.

کشف دو قمر سیاره زحل و دو قمر اورانوس (تیتانیا و اوبرون) نیز از کارهای فردریک ویلیام هرشل است اما او هیچ ‌یک از آنها را نام گذاری نکرد. پس از مرگ وی، این قمرها توسط پسرش جان هرشل، نامگذاری شدند.

 

[noora]

یوهان گوتفرید گاله Johann Gottfried Galle) ) که در نهم ژوئن سال ۱۸۱۲ در برلین آلمان به دنیا آمد، ستاره‌شناس مشهوری بود که در بیست و سوم سپتامبر سال ۱۸۴۶ توانست به عنوان اولین فرد، سیاره نپتون را رصد کند.

 

[noora]

کلاید تامبا ستاره شناس آمریکایی، در سال ۱۹۳۰ در میان تصاویر میلیون ها ستاره در حال تحقیق بود که پلوتو را در یک جفت عکس یافت. در آن زمان، این کشف به نام نهمین سیاره منظومه شمسی نام گذاری شد، اما اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی که مرجع رسمی برای واژه‌های مربوط به اخترشناسی است، پلوتو را از سیارات منظومه شمسی خارج و عنوان «سیاره کوتوله» را به آن داد.

 

[noora]

فریدریش ویلهلم بسل ستاره‌شناسی آلمانی بود که نقش مهمی را در پیشرفت اخترشناسی موضعی، ایفا نمود. این شاخه از دانش ستاره‌شناسی به تعیین مکان دقیق اجسام آسمانی می‌پردازد. بسل از اختلافات منظر در محاسبه فاصله ستاره شماره ۶۱ پیکر آسمانی ماکیان (دجاجه)، استفاده نمود. بدین ترتیب، وی نخستین کسی بود که فاصله ستاره ای به غیر از خورشید را اندازه گیری کرد. بسل کار خود را با اندازه گیری فاصله بیش از ۵۰۰۰۰ ستاره، پی گیری نمود و شیوه‌هایش زمینه لازم برای محاسبه دقیق اندازه جهان را فراهم کردند.

 

[noora]

الوان کلارک یک ستاره‌شناس آمریکایی در سال ۱۸۶۲، نخستین بار در حال آزمایش تلسکوپ ۵/۱۸ اینچی خود، همدم شباهنگ را دید و اما این همدم که به نام شباهنگ - B خوانده می‌شود خود یک معما است. در طیف‌سنجی مشخص شد که سطح آن از خورشید ما گرمتر است اما ستاره‌ای بسیار تیره‌تر از خورشید ما می‌باشد. این موضوع نشانگر آن است که قطر همدم باید کم و در حدود ۲ درصد خورشید یعنی دو برابر زمین باشد. این مقدار از نظر نجومی مقدار بسیار کوچکی است، لذا این ستاره داغ و کوچک نام کوتوله سفید را به خود گرفت. اکنون مشخص شده‌است که کوتوله‌های سفید، باقی‌مانده ستاره‌هایی مانند خورشید در هنگام مرگ هستند؛ بنابراین مرگ خورشید ما با تولد یک کوتوله سفید همراه است.

 

[noora]

ویلیام هوگینس یک منجم بریتانیایی، بوسیله طیف نگاری در دهه 1860 توانست بعضی گازهای درخشان موجود در سحابی ها را تشخیص دهد.

ویلیام هوگینس طیف سنج تازه اختراع شده را به تلسکوپش متصل کرد و با آن آسمان را رصد کرد. او به مطالعه ستاره های دوبران و آلفا شکارچی پرداخت و متوجه شد که از کلسیم، آهن، منیزیم، سدیم و عناصر دیگر تشکیل می‌شوند. این نخستین مدرکی بود که نشان می‌داد ستاره ها از موادی مانند مواد موجود درخورشید ساخته شده اند.

 

[noora]

در دهه ۱۹۱۰، ستاره شناس دانمارکی اینار هرتز پرانگ و ستاره شناس امریکایی هنری نوریس راسل، به صورت مستقل روشنایی اصلی ستاره ها را در برابر دما یا رنگشان تعیین کردند و متوجه شدند که ستاره ها در ردیف باریکی قرار می‌گیرند که از داغ ترین و روشن ترین به سردترین و کم نورترین می رسد(همان رشته اصلی)، جایی که ستارگان بیشتر عمر خود را در آن به هم جوشی هسته ایی هیدروژن و هلیوم می پردازند.

 

[noora]

در سال ۱۹۷۶، جاکلین بل از دانشگاه کمبریج، چندین جرم عجیب و غریب یافت که در عرض ۱ ثانیه فوران‌های رادیویی قوی را چندین بار از خود بیرون می‌دادند.

 

[noora]

کارل گوت جانسکی فیزیکدان و مهندس آمریکایی بود که در 1931 برای اولین بار امواج رادیویی ساطع شده از کهکشان راه شیری را کشف کرد. او به عنوان یکی از بنیانگذاران اخترشناسی رادیویی شناخته می‌شود.

 

[noora]

هارلو شپلی (Harlow Shapley)اخترشناس آمریکایی و نخستین کسی است که سیمایی از کهکشان را عرضه کرد که در آن مفهومی از ابعاد واقعی نشان داده شده بود.