همگانی تاریخچه دایناسورها از ظهور تا انقراض

[•Kiana•]

اورنیتیشیا
اورنیتیشین‌ها (پرنده‌ کفلان) گروهی از دایناسورهای شاخدار هستند که شامل خانواده تریسراتوپس، استگوسوروس و دایناسورهای زره پوش آنکیلوسوریدها است، این دایناسورها منقار داشته و عمدتاً گیاهخوار بودند. اورنیتیشین‌ها ساروپودهای کوچکی بودند که اغلب در گله‌ها زندگی می‌کردند و طعمه دایناسورهای بزرگتر بودند. جالب است که دایناسورهای اورنیتیشیا حداقل سه بار در تاریخ تکاملی خود از حالت دو پا به حالت چهار پا تغییر کرده‌اند، دانشمندان اعتقاد دارند که آنها در اوایل دوره تکامل خود می‌توانستند هر دو حالت را داشته باشند.

 

[•Kiana•]

سورایسکیا
بسیاری از دایناسورهای معروف نظیر تیرانوسوروس رکس، ولوسیراپتور (Velociraptor)، دینوناچس (Deinonychus) و آلوسوروس (Allosaurus) در گروه سورایسکین‌ها قرار می‌گیرند. این دایناسورهای (خزنده‌کفلان) دارای لگن‌های رو به جلو بودند که شبیه به حیوانات بدوی است. آنها غالباً گردن بلند، دندان‌های بزرگ تیز و انگشتان دوم بلندی داشتند.

 

[•Kiana•]

سورایسکین‌ها به دو گروه ساروپودهای چهارپای گیاهخوار و تروپودهای دوپای گوشتخوار (پرندگان امروزی از این گروه تکامل یافته‌اند) تقسیم می‌شوند. تروپودها روی دو پا راه می‌رفتند و گوشتخوار بودند، این گروه به راحتی از سایر دایناسورها قابل تشخیص بودند.

 

[•Kiana•]

نحوه تغذیه تروپودهای بزرگ مانند جایگانوتوسوروس (Giganotosaurus) و اسپینوسوروس همیشه برای دانشمندان مورد سوال بوده است، آیا آنها لاشخور بودند یا طعمه‌های خود را شکار می‌کردند. شواهد نشان می‌دهد که این دایناسورها مانند جانوران فرصت طلب به صورت گروهی به شکار می‌پرداختند. برخی از این دایناسورها مانند ماجونگاسوروس (Majungasaurus) هم نوع خواری نیز می‌کردند.

 

[•Kiana•]

ساوروپودها دایناسورهای گیاهخواری بودند که دارای سر کشیده، گردن و دم بلندی بودند. برخی از آنها جزو بزرگترین جانداران تاریخ بودند، اما مغزهای کوچکی داشتند. غول‌های مهربانی مانند آپاتوسوروس (Apatosaurus)، براکیوسوروس (Brachiosaurus)، دیپلودوکس (Diplodocus) و آرژانتینوسوروس (Argentinosaurus) به این گروه تعلق داشتند.

 

[•Kiana•]

دایناسورهای پرنده
شواهد فسیلی نشان می‌دهند که برخی از دایناسورهای پیشرفته دارای پر یا بدن پر-مانند بودند، اما بسیاری از آنها پرواز نمی‌کردند. آرکئوپتریکس که به عنوان قدیمی‌ترین و اولین پرنده تاریخ در نظر گرفته می‌شود به صورت کاملاً متفاوتی پرواز می‌کرد. این دایناسور مانند بلدرچین و قرقاول‌های امروزی در مسیرهای کوتاه به صورت انفجاری پرواز می‌کرد و توانایی پرواز در مصافت‌های بلند را نداشت.

 

[•Kiana•]

بسیاری از مردم تصور می‌کنند که پتروسورها (Pterosaurs) دایناسور بودند، در حالی که آنها از نظر فنی دایناسورها نبودند بلکه از نزدیکترین خویشاوندان دایناسورها بودند. پتروسورها دارای استخوان‌های توخالی، مغز و چشم‌های نسبتاً بزرگی بودند و برخی از آنها چنان بزرگ بودند که بال‌هایی به طول ۱۰ متر داشتند. بال‌های این خزندگان غشایی از پوست و ماهیچه بود که در امتداد بازوها قرار داشت و تا جلوی انگشت‌ها می‌رسید، این خانواده شامل پتروداکتیل‌ها (Pterodactyls) بود که سر استخوانی و کشیده داشتند. پتروسورها نیز مانند بسیاری از جانوران زمین در انقراض کرتاسه (۶۵ میلیون سال پیش) از بین رفتند.

 

[•Kiana•]

خزندگان دریایی
در عصر دایناسورها اتفاقات زیادی در اقیانوس‌های زمین رخ داد، جانورانی با ظاهر عجیب و غریب مانند لیوپلورودون (liopleurodon)، مائوسوروس (Mauisaurus) و باسیلوسورس (Basilosaurus) که شباهت بسیاری به تمساح داشتند تکامل یافته و بعدها منقرض شدند. از خزندگان دریایی معروف می‌توان به جنس ایکتیوسوروس (Ichthyosaurus) اشاره کرد، این جانوران متعلق به خانواده ایکتیوپترجیا (Ichthyopterygia) بودند، گروهی از خزندگان دریایی دارای باله ماهی که در انتهای ژوراسیک منقرض شدند، این جانوران این گروه شکارچیان بسیار قدرتمندی بودند.

 

[•Kiana•]

تکامل پرندگان از دایناسورها
اولین بار توماس هاکسلی (Thomas Huxley) زیست شناس انگلیسی در سال ۱۸۶۸ اظهار داشت که پرندگان ممکن است از دایناسورها تکامل یافته باشند. اما این نظریه تا اواخر قرن بیستم که مطالعات بیشتری صورت گرفت، به صورت عموما پذیرفته نشده بود. ولی دانشمندان امروزه می‌دانند که برخی از اولین انواع تروپودها دارای پر بودند بنابراین ممکن است که اجداد پرندگان باشند، زیرا پرندگان برای اولین بار در دوره ژوراسیک از دایناسورهای پردار به وجود آمدند.

 

[•Kiana•]

دایناسورها و پرندگان فقط به خاطر داشتن پر با هم مرتبط نیستند، این دو گروه اسکلت مشابهی دارند و برخی از دایناسورها برای کمک به هضم غذا مانند بعضی از پرندگان امروزی سنگ می‌بلعیدند. دایناسورهای پرنده مانند پرندگان امروزی خونگرم نبودند، اما احتمالاً می‌توانستند دمای بدن خود را تا حدودی تنظیم کنند. همچنین شواهد فسیلی نشان می‌دهد که آنها همانند پرندگان امروزی می‌خوابیدند. برخی از دایناسورها در لانه تخم گذاری کرده و تا تولد جوجه‌ها از آنها نگهداری می‌کردند. در برخی از گونه‌ها، والدین پس از تولد برای فرزندان غذا فراهم می‌کردند، زیرا آنها بدون دندان به دنیا می‌آمدند.