در حال تایپ [تقاطع زندگی] اثر «پونه رشیدی کاربر انجمن رمان بوک»

[poneh._.nh]

ولی نمیدونست از کی یا از چه کسی...تو این بازی ای که راه انداخته تیکه های پازل گمشده بودن و برای حل کردنش باید حالا حالا میجنگید...زمان ها داستان ها...اتفاقات عجیب زندگیش
حالش عجیب پی گذشته رفت...دستاشو مشت کرد...رگ های گردنش در حال ترکیدن بود...دست خودش نبود...هر وقت که چشمش به چشمان مظلوم و زیبا زن در تصویر میوفتاد نفس میگرفت و این اتفاق برایش میوفتاد
قاب را به جای اولش برگرداند و طرف در اتاقش رفت...
هیچکس جز خودش حق امدن به این اتاق را نداشت گویی تمام خاطراتش در این اتاق پنهان بود گذشته درد اورد و غمگینش...صدا و تصویر ان زن...حتی که کیارش هم که نزدیک ترین فرد و رفیقش بود...
حتی چند دقیقه پیش بهش فهماند...
ولف مگر میفهمید...او لجباز بود و آرشان لجباز تر

 

[poneh._.nh]

کلافه دستی به موهای پرپشتش کشید و با برداشتن کتش به طرف کنسول رفت و سوئیچش را چنگ زد و با سرعت از خانه خارج شد...به طرف ماشینش رفت و به طرعت راه افتاد و از خانه بیرون زد..مقصدش را نمیدانست ولی دلش فضای خفه خانه را نمیساخت...تجدید خاطرات را دوست نداشت...یاداور ان روز های کذایی را دوست نداشت...
بارون نم نم در حال باریدن بود بی مهابا به شیشه ی ماشینش کوبیده میشد...
شیشه را پایین کشید و ارنجش را به پنجره تکیه داد...
بوی خاک و بارون...بهترین ترکیب بوییدنی...
با اخم به شیشه زل زدو دستش را بر چونه اش زد...
با رسیدن به محل مورد نظرش از ماشین پیاده شد بارون بی رحمانه بر تن و صورتش شلاق وار کوبیده میشد...
بدون مانع شدن بارون بر روی صورت و تنش...چشمانش را بست...
موهای لختش در اثر بارون خیس شده بود و روی پیشانی اش ریخته بود

 

[poneh._.nh]

قدمی به جلو برداشت رو به روی دریایی به ان بزرگی ایستاد دریا خروشان و وحشی بر روی هم موج میزد...
دریاهم مثله قلب اون طغیان کرده بود و عصبی...
با اخم به موج های وحشی اب خیره شد...
متوجه گذر زمان نشده بود...دوساعت...گذشته بودو او همچنان ایستاده بود...چشم از دریا نمیگرفت...عصبی قدمی برداشت سنگ روی سخره را با شدت شوت کرد...
دندان های کلید شده اش را باز کرد فریادی از سر عصبانیت کشید...
صدایش در امواج اب و بارون گم شده بود
فقط فریاد میزد و گله میکرد...
اما از چه کسی...هنوز نبود...ولی بلاخره پیدا میشد...واضح ترش این است که پیدایش میکند...حتی اگه اب شده باشه و زیر سنگی رفته باشد

 

[poneh._.nh]

"صاحل"

اخرین تیکه رو خوردم با حالت تهوع عقب کشیدم
تا خرخره پر بودم...جا نداشتم دیگه...قوطی نوشابه رو باز کردم سر کشیدم که از سوزشش صورتم جمع شد
صحر خنده ای کرد با اشتیاق غذاش رو ادامه داد...با خنده گفتم:تو چقدر جا داری من دارم میترکم بخدا...تو میخوری من حالم بد میشه
با دهن پر نگاهم کرد و شروع به حرف زدن کرد:وقتی گشنت باشه میخوری...منم الان به شدت گشنمه نمیدونم چرا سیر نمیشم ولی میدونی تو بخاطر همین کم خوردنت انقدر لاغر و خوش فرمی...
و چشمکی بهم زد...
که با چشم غره جوابش رو دادم
با خستگی از روی مبل بلند شدم و شروع به قدم زدن کردن...تا غذام هضم بشه...
نگاهی به ساعت روی دیوار انداختم شی شده بود...دیگه باید میرفت...
ولی انقدر در کنار سحر بهش خوش گذشته بود که دوست نداشت ساعتی از او دور باشد

 

[NIRI]

«نویسنده تایپ این اثر را موکول کرده»
تاپیک تا اطلاع ثانوی بسته خواهد بود.
[..کادر مدیریت بخش کتاب..]