آموزشی توصیف در داستان / استیون کینگ

[آرشیت]

این جستجوی ذهنی، کوتاه اما عمیق است، نوعی یادآوریِ هیپنوتیزم‌گونه. و درست مثل هیپنوتیزم واقعی، هرچه بیشتر انجامش دهید، در اجرای آن خبره‌تر می‌شوید.

وقتی به پام‌تو فکر می‌کنم، پیش از هر چیز، چهار مورد است که به ذهنم می‌آید:

 

[آرشیت]

الف) تاریکی فضای پشت پیشخوان و تضادی که با روشنایی آینه پشتی‌اش دارد؛ آینه‌ای که نور خیابان را به داخل رستوران منعکس می‌کند؛ ب) خاک ارّه‌ای که کف رستوران را پوشانده است؛ ج) کاریکاتورهای کارتونی روی دیوارها؛ د) بوی گوشت و ماهی پخته.

 

[آرشیت]

اگر بیشتر فکر کنم، موارد بیشتری را نیز به یاد می‌آورم (چیزهایی را هم که یادم نیاید، خودم می‌سازم - در فرآیند تجسم، واقعیت و خیال به هم آمیخته‌اند)، اما نیازی به موارد بیشتر نیست.

 

[آرشیت]

آنچه ما در حال تماشایش هستیم، بنای تاج محل نیست و من هم مأمور فروش نیستم. به علاوه، این خیلی مهم است که به یاد داشته باشید که اصل قضیه، صحنه نیست؛ داستان است.

 

[آرشیت]

داستان، همیشه اصل است. قرار نیست من (یا شما) به انبوهی از توصیفات در هم پیچیده روی آوریم تنها به این دلیل که کار آسانی است. کار اصلی ما چیز دیگری است.