مجموعه اشعار جلیل صفر بیگی

[ترنم مبینا]

یک شب نزدی سری به تنهایی هام
تا باز شود دری به تنهایی هام
هر روز اضافه می شود با هر شعر
تنهایی دیگری به تنهایی هام

 

[ترنم مبینا]

با تو دل من پر از کبوتر شده است
حال من و شعرهام بهتر شده است
حالا تو منی و من تو هستم با تو
تنهایی من چند برابر شده است

 

[ترنم مبینا]

دریاست کویر لوت باران شده است
فریادی که سکوت باران شده است
تنهایی من اتاق سه در چاریست
با رفتنت عنکبوت باران شده است

 

[ترنم مبینا]

یک عمر پس انداز پدر تردید است
چیزی که نیندوخته ایم امید است
صندوقچه ی جواهرات مادر
جفتی صدف پر آب مروارید است

 

[ترنم مبینا]

لبریز شکست هم چنان می گردم
دیوانه و مسـ*ـت هم چنان می گردم
در شهر شما در به در انسانم
خورشید به دست هم چنان می گردم

 

[ترنم مبینا]

با معجزه ای کاش دلم جا بخورد
کمتر به خودش بپیچد و تا بخورد
در دستم اگر عصای موسی باشد
می گویمش این گرسنگی را بخورد

 

[ترنم مبینا]

گفتیم چقدر چوب باور بخوریم
حرص پدر و غصه ی مادر بخوریم
ربطی نه به گرگ دارد این قصه نه چاه
مجبور شدیم تا برادر بخوریم

 

[ترنم مبینا]

ما دردسری برای همسایه شدیم
همسایه ی بی نوای همسایه شدیم
از بس به کباب دلمان بو بردند
شرمنده ی گربه های همسایه شدیم

 

[ترنم مبینا]

مانند دهان سنگی یک مرده
انگار هزار سال خوابش برده
دندان من اعصاب ندارد دیگر
از فرط گرسنگی خودش را خورده

 

[ترنم مبینا]

بد جور به هم ریخته و ترسیده
مادر که دوباره خواب شومی دیده
از بهت و سکوت پدرم می ترسم
ما گاو نداریم ولی زاییده