حجاب و عفاف حجاب و پوشش در ادیان یهود، مسیحیت، اسلام و زرتشت

[اولدوز]

ادیان الهی هماهنگ با فطرت آدمی، گرایش به پوشش و عفاف را به عنوان یک اصل پسندیده مطرح کرده اند. در این ادیان صرفاً به حجاب ظاهری تأکید و بسنده نشده است، بلکه حجاب باطنی به عنوان آراستگی درونی و تلاش در جهت تأدیب نفس برای هر مرد و زن متدین، توصیه شده است. در این نوشتار ضرورت پوشش و اهمیت و جایگاه آن در آیین های زرتشت، یهود، مسیحیت و اسلام به بحث گذارده می شود و با بررسی نصوص دینی، نگرش این ادیان نسبت به حدود و چگونگی پوشش، روشن می گردد.

 

[اولدوز]

حجاب واژه ای عربی و به مفهوم مانع و حایل میان دو چیز است، خواه از امور مادی و اشیای محسوس باشد و یا از امور معنوی و غیر محسوس. در کتب لغت واژه حجاب به معنای حائل، پرده، پنهان کردن و منع از تلاقی آمده است. (4) استفاده از واژه حجاب به معنای ستر و پوشش زن، اصطلاح نسبتاً جدیدی است زیرا این واژه در قبل بیشتر به معنای پرده استعمال می شده است (5) و در قدیم و به خصوص در اصطلاح فقها کلمه " ستر " به معنای پوشش، به جای حجاب، برای این منظور به کار می رفته است. در سوره های نور و احزاب حدود پوشش و تماس های زن ومرد بدون ذکر کلمه حجاب بیان شده است و آیه ای که در آن حجاب به کار رفته است مربوط به زنان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است. (6) با این حال معنای اصطلاحی جدید این واژه عبارت است از پوششی که زن در برابر نامحرمان استفاده می نماید.

 

[اولدوز]

تفکر بشر در طول تاریخ برای شناخت دین، سبب پیدایش رشته ای به نام "دین شناسی" شده است. این رشته پس از مدت کوتاهی گسترش یافته موجب ایجاد رشته های جدیدی همانند " پدیدار شناسی دینی "، " جامعه شناسی دینی " و " دین شناسی تطبیقی " (1) گردیده است. تأسیس رشته ی دین شناسی تطبیقی را به ماکس مولر (2) نسبت می دهند و موضوع آن مطالعه ی علمی جنبه های گوناگون ادیان مختلف جهان با دورنمای تطبیقی و مقایسه ای می باشد. دین شناسی تطبیقی نزدیک صد سال است که رواج یافته است و تا کنون از شیوه ی واحدی برای مطالعه برخوردار نبوده است. یکی از شیوه های مطالعه ی تطبیقی ادیان، بررسی کتب مقدس ادیان مختلف می باشد که تقریباً همه ی محققان در آن اتفاق نظر دارند و برخی حتی تنها راه بررسی تطبیقی را کتب مقدس می دانند. (3) ادیان آسمانی به این دلیل که ریشه در یک مبدأ دارند و آموزه های آنها از وحی الهی سرچشمه می گیرد، در مسائل بنیادین اعتقادی و برخی مباحث فرعی اشتراک نظر دارند و مسئله حجاب از آن جمله است. حجاب یکی از مسائل اصلی مشترک بین ادیان الهی است. تمایل به به پوشیده ماندن در یهود، مسیحیت و اسلام، امری درونی است و عفاف و خویشتن داری فضیلت اخلاقی شمرده می شود. با این حال بر خلاف اسلام، طرح مسأله پوشش در آیین های یهود و مسیحیت موجود با ابهام و اجمال همراه است. برخی نیز معتقدند پوشش و حجاب صرفاً نتیجه ی تعامل فرهنگی بین فرهنگ هاست و برای همین است که این ادیان الهی در مورد چگونگی سختگیرانه ای در این ادیان برای زنان وجود دارد که هم اکنون نادیده گرفته می شود. اما اسلام این موضع را به دور از افراط و تفریط و به طور شفاف و روشنی بیان کرده است و مسلمانان معتقدند که این امر به گونه ای طراحی شده است که در جهت فعال سازی زنان در جامعه مفید باشد. بررسی کتب آسمانی و متون کهن این ادیان در کنار بررسی سیره ی عملی مردمان هردوران، می تواند راهی برای مقایسه و روشن شدن ابهامات موجود باشد

 

[اولدوز]

حجاب در آیین یهود

تشریع وجوب حجاب در دین یهود و التزام عملی زنان یهودی به آن کاملاً روشن و آشکار است و این امر که هنوز در برخی از زنان مؤمن یهودی رعایت حجاب کامل و استفاده از پوشش صورت دیده می شود، نشان آن است که حجاب جایگاه والایی در بین قوم یهود داشته است. بدون شک باید ریشه و خاستگاه رعایت حجاب از سوی زنان در ادوار تاریخ را در متون مذهبی آنان جستجو نمود، زیرا دستورات دینی که در طول تاریخ تداوم یافته و دستخوش تغییرات عمده ای نشده است، ما را به این حقیقت رهنمون می سازد که این دستورات در کتاب های مقدس از تأکید بیشتری برخوردار بوده اند. (7)
در مواضع متعددی از کتاب مقدس تورات و کتاب فقهی تلمود که یکی از کتابهای مهم دینی و در حقیقت فقه مدون و آیین نامه زندگی یهودیان است، به طور روشنی وجوب پوشش و نهی از اختلاط با نامحرمان و موارد بسیاری دیگر در ارتباط با حیا و عفت بیان شده است که اینک به پاره ای از آنها اشاره می کنیم:

 

[اولدوز]

در سفر پیدایش چنین می خوانیم:
( و رفقه چشمان خود را بلند کرد و اسحاق را دید و از شتر خود فرود آمده زیرا که از خادم پرسید: این مرد کیست که در صحرا به استقبال ما می آید و خادم گفت: آقای من است، پس برقع خود را گرفته خود را پوشانید.(8)
به گفته مرجع فقهی یهودیان ایران، خاخام اوریل داوودی، منشأ وجوب حجاب در شریعت یهود مستند به همین فقره است.(9)
همچنین در تلمود، مجازات سنگین طلاق بدون پرداخت مهریه برای متخلفین از قانون حجاب، پیش بینی گردیده است. ویل دورانت مورخ مشهور می نویسد : اگر زنی به نقص قانون یهود می پرداخت، مثلاً بی آنکه سر را پوشانده باشد به میان مردم می رفت، یا با هر سنخی از مردان درددل می کرد یا صدایش آنقدر بلند بودکه چون در خانه اش تکلم می کرد، همسایگانش می شنیدند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهر، زن را طلاق دهد. (10)
در مورد نهی از آرایش در برابر نامحرم نیز در تورات، کتاب اشعیای نبی آمده: خداوند می گوید از این جهت که دختران صهیون از خلخال، پیشانی بند، هلال، گوشواره، دستبند و زنجیر و عطردان و انگشتر و حلقه بینی در برابر مردان استفاده می کنند، عذاب بر قوم صهیون نازل خواهد شد

 

[اولدوز]

اهمیت نگاه

در کتاب یشوع بن یسیرا در مورد ممنوعیت نگاه به نامحرم چنین آمده است:
به دختر جوان خیره مشو، نگاه خویش از زیبا بگردان و به زیبا روی بیگانه خیره مشو، چه بسیار کسان که زیبایی زن به گمراهی شان کشانده است و عشق چون آتش آنها را برافروخته گشته است.(12)
و همچنین خطاب به زنان گفته شده: فرمان یهوه به زن شوهردار چنین بود:چشمت باید به شوهرت باشد و او بر تو حکومت خواهد کرد. (13)

 

[اولدوز]

_نهی از لمس و تماس

در تورات در کتاب روت آمده: و بوغر به روت گفت: ای دختر مگر نمی شنوی؟به هیچ کشتزار دیگر برای خوشه چینی مرو و این جا هم مگذر، بلکه با کنیزان من در اینجا باش و چشمانت به زمین که می دروند نگران باشد و در عقب ایشان برو، آیا جوانان را حکم نکردم ترا لمس نکنند و اکر تشنه باشی نزد ظروف ایشان برو و از آنچه جوانان می کشند، بنوش.(15)

 

[اولدوز]

حد و کیفیت پوشش زنان یهود

در تورات از چادر و برقع و روبنده ای که زنان با آن سر و صورت و اندام خویش را می پوشانند، به طور صریح نام برده شده است، که نشانگر کیفیت پوشش زنان یهود در آن عصر است. برای نمونه در کتاب روت می خوانیم:
بوعز گفت: زنهار کسی بفهمد که این زن به خرمن آمده است و گفت چادری که به تو است بیاور و بگیر. پس آنرا بگرفت و او شش کیل جو پیموده بر وی گذارده و به شهر رفت.(16)
یا در مورد عروس یهودا می خوانیم:
پس رخت بیوگی را از خویشتن بیرون کرده، برقعی به رو کشیده و خود را در چادری پوشید و به دروازه عنایم در راه تمنه رفت.(17)
همچنین در کتاب غزلهای سلیمان چنین آمده است:
اینک تو زیبا هستی ای محبوبه من، اینک تو زیبا هستی و چشمانت از پشت برقع، مثل چشمان کبوتر است.(18)
این ادبیات، استفاده زنان یهود از برقع در آن دوران را، نشان می دهد.
در متن تلمود آمده است که در کتاب مقدس فقط پوشش سر واجب شده و کیفیت آن معلوم نگردیده است. اما سیره عملی یهود طور دیگری بوده است و حتی حجاب وجه و کفین را نیز، بر خلاف اسلام در بر می گرفته است. در بخش ناشیم از کتاب مشینه آمده است: مرد لازم است لباسی برای پوشش سر و پیشانی و حتی چشم زن تهیه کند. دکتر مناخیم بریر، پروفسور ادبیات در دانشگاه یشیوا، در کتاب " زنان یهودی در ادبیات ربانی " می نویسد: همواره این سنت برای زنان یهودی وجود داشته است که با پوشش سر – با هر چیزی – از منزل بیرون بروند و در مجامع عمومی ظاهر بشوند. حتی این که همه صورت را بپوشانند و تنها یک چشم را آزاد بگذارند.(19)

 

[اولدوز]

یسرائیل لوگاسی در کتاب خود می نویسد: پوشش زنان قبل و بعد از ازدواج با هم تفاوت دارد دختر یهود قبل از ازدواج، باید از پوشش ساده لباس که دامن آن حدود 10 سانتی متر زیر زانو و استین آن تا آرنج است، استفاده کند. موی سر در صورتی که مزین نباشد، لازم نیست پوشیده شود و اگر بلندی موها به شانه برسد، باید بسته شود. البته طبق تعالیم دینی یهود، دختر باید حوالی بلوغ ازدواج کند و پس از آن رعایت حجاب بر او واجب می شود و لباسش باید به گونه ای باشد که گشادی آن برجستگی های بدن را بپوشاند و آستین لباس تا مچ دست باشد. تمامی گردن از دو طرف تا شیب کتف از پشت و جلو باید پوشانده شود. حتی پاها باید پوشیده بماند و از پشت جوراب نباید پا دیده شود و جوراب های عکسدار با رنگ های تند ممنوع است. تمام موی سر باید پوشیده بماند و آرایشی که موجب جلب توجه دیگران شود، گناه بزرگی است

 

[اولدوز]

پس با توجه به آنچه گذشت می توان گفت حجاب در یهود از سه بخش تشکیل شده است:
الف) حجاب پوششی: در کتب مقدس یهود به استفاده از چادر و برقع اشاره شده است و سیره زنان یهود، وجوب این امر را به خوبی نشان می دهد.
ب) حجاب رفتاری: استفاده از لوازم زینتی و آرایشی در برابر مردان و همچنین اختلاط با نامحرمان، تقبیح شده است.
ج) حجاب گفتاری: صحبت و معاشرت با مردان نکوهش شده است و مرد می تواند به خاطرعدم رعایت آن همسرش را طلاق دهد.