مشاعره حرف "ج"

[amir mohamad]

جمع می‌سازد دل صدپاره را سودای عشق
لاله از داغ درون شیرازه پیدا می‌کند

قهرمان عشق را آیین و رسم دیگرست
دار منصور از کلام راست برپا می‌کند

 

[پایان]

جز ماه حسین در جهان ماهی نیست

در سی*ن*ه به جز خروشی و آهی نیست

دنبال حسین خود اگر آمده ای

جز جاده “غزه – کربلا” راهی نیست

 

[بهاره بانو]

جان کندن عبث را بر خود کنیم شیرین

یکچند کوه می کند بیهوده کوهکن هم

 

[پایان]

جنگ و خون و آتش و خمپاره ها
اشک مادر، ناله های بچه ها
جنگِ بمب وسقف و بام خانه ها
غرقِ در خون پیکرِآلاله ها

 

[Tara Motlagh]

جرمی ندارم بیش از این کز دل هوا دارم تو را
از زعفران روی من رو می‌بگردانی چرا

یا این دل خون خواره را لطف و مراعاتی بکن
یا قوت صبرش بده در یفعل الله ما یشا

 

[پایان]

جان پرورم گهی که تو جانان من شوی
جاوید زنده مانم اگر جان من شوی

رنجم شفا بود چو تو باشی طبیب من
دردم دوا شود چو تو درمان من شوی

 

[Tara Motlagh]

جهان به مجلس مستان بی خرد ماند
که در شکنجه بُوَد، هر کسی که هشیارست

 

[پایان]

جانم که دل از ملک درونش بگرفت

دود دل خسته بین که چونش بگرفت

چشمم که بهر ترانه خونم می ریخت

دور از تو نگر چگونه خونش بگرفت

 

[Tara Motlagh]

جمال چهره جانان اگر خواهی ڪه بینی تو
دو چشم سرت نابینا و چشم عقل بینا ڪن‌

 

[پایان]

جز علي را نبُود هيچكس اين قدر و بها كه بُوَد مولد او خانة مخصوص خدا

نه عجب گر كه بُوَد زادگهش خانة حق كه به يُمن كرم اوست بپا هر دو سرا