متفرقه حرف دلت را بگو:)

[ریحانا۲۰]

دوباره خسته‌ام، دوباره مردم شهر خسته‌ان
اون چیزی که تو میخوای من‌ باشم و من‌ خودمم
دوباره رفتم پی الکل و سیگار
اوف کی میخواد من‌ و جمع کنه شب

 

[ریحانا۲۰]

میدیدی حرص میخوردم هی، انجام میدادی مخصوصا
باز دم غریبه ها گرم مارو رنگ کردن ولی نفروختن
ما سال هاست که اینجا تنهاییم
ما سال هاست که یه چیز میزنیم میخوابیم، نزنیم بیداریم

 

[MAHVIN*]

تو مپندار که مهر از دل محزون نرود
آتش عشق به جان افتد و بیرون نرود
وین محبت به صد افسانه و افسون نرود
چه گمان غلط است این، برود چون نرود

وحشي بافقي*

 

[Tahi]

هیچ آدمی یک شبه تصمیم به رفتن نمی‌گیره، آدم‌ها دقیقا از اونجایی یاد میگیرن ترک کنن که دلشون شکسته که دیگه دلبستگی ندارن که جسمشون اونجاست اما قلبشون به جایی که هستن تعلق نداره

 

[Tahi]

به نظرم مردن راحته زندگی کردنه که جسارت میخواد

 

[ریحانا۲۰]

دل سراپرده محبت اوست
دیده آیینه دار طلعت اوست
من که سر درنیاورم به دو
گردنم زیر بار منت اوست
تو و طوبی و ما و قامت یار
فکر هر ک.س به قدر همت اوست
گر من آلوده دامنم چه عجب
همه عالم گواه عصمت اوست
من که باشم در آن حرم که صبا
پرده دار حریم حرمت اوست
بی خیالش مباد منظر چشم
زان که این گوشه جای خلوت اوست
هر گل نو که شد چمن آرای
ز اثر رنگ و بوی صحبت اوست
دور مجنون گذشت و نوبت ماست
هر کسی پنج روز نوبت اوست
ملکت عاشقی و گنج طرب
هر چه دارم ز یمن همت اوست
من و دل گر فدا شدیم چه باک
غرض اندر میان سلامت اوست
فقر ظاهر مبین که حافظ را
سی*ن*ه گنجینه محبت اوست

 

[MAHVIN*]

هر زمین تخمی و هر تخم زمینی دارد
داغ، ته جرعه خود را به جگر می‌ریزد

مور ما را به کف دست سلیمان برسان
تا ببینی به تکلم چه شکر می‌ریزد

دل محال است لب از حرف شکایت بندد
شعله را تا نفسی هست شرر می‌ریزد

با لب او سخن از حسن گلوسوز زده است
زهر خود را خط سبزش به شکر می‌ریزد

دیده از اشک و لب از آه و دل از داغ پُر است
عشق در هر گذری رنگ دگر می‌ریزد

نیست جز خامهٔ صائب که زوالش مرساد!
رگ ابری که شب و روز گهر می‌ریزد

 

[ریحانا۲۰]

لعل سیراب به خون تشنه لب یار من است
وز پی دیدن او دادن جان کار من است
شرم از آن چشم سیه بادش و مژگان دراز
هر که دل بردن او دید و در انکار من است
ساروان رخت به دروازه مبر کان سر کو
شاهراهیست که منزلگه دلدار من است
بنده طالع خویشم که در این قحط وفا
عشق آن لولی سرمست خریدار من است
طبله عطر گل و زلف عبیرافشانش
فیض یک شمه ز بوی خوش عطار من است
باغبان همچو نسیمم ز در خویش مران
کآب گلزار تو از اشک چو گلنار من است
شربت قند و گلاب از لب یارم فرمود
نرگس او که طبیب دل بیمار من است
آن که در طرز غزل نکته به حافظ آموخت
یار شیرین سخن نادره گفتار من است

 

[FROSTBITE]

یه سوال فقط بگو اشکای منو به خنده های کی فروختی نامرد؟

 

[Ali.J81]

تنها چیزی که نباید براش جنگید
٫خواسته شدنه٫ :)