مجموعه اشعار حزین لاهیجی

[mobina01]

فریاد که غم هایِ تو...
#ز_اندازه_برون_است...

ترسم همه در سی*ن*ه...
#به_یکبار_نگنجد...

 

[mobina01]

ناصح! ز ناله منعِ دلم چون جرس مکن
آسوده‌خاطرت که دمی بی‌قرار نیست!

مسـ*ـتِ تغافلی به «حزین» نیازمند
هرگز تو زا غم دلِ امّیدوار نیست...

 

[mobina01]

دلبـــر بسیار و دل نگه دار کم است
دلدار کم و چه کَم که بسیار کم است

گویند به عالم تـــــــو چرا بی یاری؟
یاران چه کنم؟ یارِ وفادار کــم است...

 

[mobina01]

دوستان در صف هنگامه ى مرگم جمع اند

كاش آن دشمن جان هم به تماشا برسد

 

[mobina01]

ای وای بر اسیری كز یاد رفته باشد
در دام مانده باشد، صیّاد رفته باشد

آه از دمی كه تنها با داغ او چو لاله
در خون نشسته باشم چون باد رفته باشد

خونش به تیغ حسرت یارب حلال بادا
صیدی كه از كمندت آزاد رفته باشد

از آه دردناكی سازم خبر دلت را
روزی كه كوه صبرم بر باد رفته باشد

پر شور از حزین است امروز كوه و صحرا
مجنون گذشته باشد فرهاد رفته باشد

 

[mobina01]

دلبر بسیار و دل نگه دار کم است
دلدار کم و چه کم که بسیار کم است

گویند به عالم تو چِرا بی یاری
یاران چه کنم یار وفادار کم است

 

[mobina01]

ماییم و همین آرزوی یار و دگر هیچ
قاصد برسان مژدهٔ دیدار و دگر هیچ

هر مشکلی از دولت عشقت شده آسان
دل مانده، همین عقدهٔ دشوار و دگر هیچ

ما از طمع وصل تو در عشق گذشتیم
بگذر ز هم آغوشی اغیار و دگر هیچ

طرفی که من از عشق بتان بسته ام این است
در خاک برم حسرت دیدار و دگر هیچ

سهل است اگر چرخ نگردد به مرادم
محروم نگردد کسی از یار و دگر هیچ

مستی ست،که درمان دل سوختهٔ ماست
ساقی برسان ساغر سرشار و دگر هیچ

برتاب حزین ، از دو جهان دیدهٔ دل را
عشق است درین دایره، درکار و دگر هیچ

 

[mobina01]

از آن شبی که به زلفِ تو کرد شانه‌کشی

نمی‌رود دل و دستم به هیچ کار هنوز...

 

[mobina01]

عشق در دل،
چه خیال است که پنهان گردد؟

پرده پوشی نتــوان ،
آتش سوزانی را

دستم از دامن
دلدار، جدا ماند حزین
چه کنـــــم گر نکنم پاره، گریبانی را؟

 

[mobina01]

با آنکه ز ما هیچ زمان یاد نکــردی


ای آنکه نرفتی دمـی از یاد، کجایی؟