مجموعه اشعار حزین لاهیجی

[mobina01]

درعشق دوچیزاست
که پایانش نیست

اول سرزلف یارو
اخر شب ماست..

 

[mobina01]

نیَم به هجر تو تنها
دو همنشین دارم

دل شکسته یکی
جان بی قرار یکی...

 

[mobina01]

آن غنچه که نشکفت به گلشن، شب ماست
کامی که روا نمیشود، مطلب ماست
در عشق دو چیز است که پایانش نیست
اول سر زلف یار و آخر شبِ ماست

 

[mobina01]

ای مطرب عاشقان نوای تو کجاست
ای ساقی جان آب بقای تو کجاست
گیرم دل ما از نظر افتاده توست
گیرایی مژگان رسای تو کجاست

 

[mobina01]

ای چشم و چراغ جان غم دیده ما
در راه تو خاک شد دل و دیده ما
هجران تو بود، گفتمت تا دانی
تاراج گر بساط بر چیده ما

 

[mobina01]

تغافل تا به کی؟ دیر آشنا، بی‌رحم، بی‌پروا
چه می‌آرد ببین، آن تیغ ابرو بر سرِ عاشق

ملامت کی کند سرگرمی شوریدگان ساکن؟
نگردد سنگ طفلان صندل دردسر عاشق!

 

[mobina01]

به گل، ترانه‌ی مرغان بینوا عبث است
فسونِ دوستی‌ام با تو بی‌وفا عبث است

دلم به سی*ن*ه کنون کز تغافلت خون شد
تسلّی‌ام به نگه‌های آشنا عبث است

به ، داد به دیوان آسمان نبری
که پیش مدّعیان، عرض مدّعا عبث است

چنان که گشته تو را شیوه پاسِ بُوالهوسان
شکایتم به تو بیگانه‌آشنا عبث است

بد از رفاقت نیکان نکو نخواهد شد
سَموم را سرِ همراهی صبا عبث است

زبانِ تیغ، به نرمی نمی‌شود کوتاه
ملایمت به حریفان بی‌حیا عبث است

تلاش دولتِ اکسیرِ رنگ زردِ «حزین»
نگشته تا مسِ قلب تو کیمیا، عبث

 

[mobina01]

در عشق دوچیز است که پایانش نیست
اول سرِ زلفِ یار و آخر شبِ ماست...

 

[mobina01]

‏مژه بر هم نزنم آینه‌سان در همه عمر

بس‌که در دیده من شوقِ تماشای تو بود

 

[mobina01]

با آنکه ز ما هیچ زمان یاد نکــردی


ای آنکه نرفتی دمـی از یاد، کجایی؟