مجموعه اشعار حسین خوارزمی

[MHP]

فخر آبائت نبی مخصوص ما زاغ البصر
جد اعلایت علی سلطان ملک انما


هیچ ثانی نیست جدت را ولی ثانی اوست
حضرت عزت ز بهر عزتش در هل اتی


ای امیرالمؤمنین ای قرة العین الرسول
ای امام المتقین ای رهنمای اولیا


من ثنایت چون توانم گفت ای سلطان که هست
نفس ناطق را زبان نطق ابکم زین ثنا​

 

[MHP]

عقل کل بیگانه دارد خویش را از نعت تو
من در این درباری آخر چون نمایم آشنا


بنده را در پیش مداحان درگاهت چه قدر
خود بر خورشید تابان کی دهد پرتو سها


لیک ضایع کرده ام عمر از مدیح هر کسی
عمر ضایع کرده را میسازم از نعتت قضا


مس کاسد میبرم با جنس فاسد سوی تو
آخر ای خاک درت سرمایه هر کیمیا


تا بناکامی جدا شد ز آستان تو سرم
نیست داغ غم ز جان و اشکم از دیده جدا


چون حسین کربلا دور از تو بیچاره حسین
میگذارد اندر این خوارزم با کرب و بلا​

 

[MHP]

من حسین وقت و نااهلان یزید و شمر من
روزگارم جمله عاشورا و منزل کربلا


ای عراق الله جارک سخت مشعوفم بتو
وی خراسان عمرک الله نیک مشتاقم ترا


تنگ سال محنت است ای آبروی هر دو
چشم میدارم ز بحر فیض تو فضل عطا


سایه لطف خدائی ما همه دلسوخته
سایه از ما وا مگیر ای سایه لطف خدا


ای نوال خوان انعام تو برده خاص و عام
ما گدایان درت داریم امید صلا​

 

[MHP]

دلا تا کی پزی سودا درون گنبد خضرا
قدم بر فرق فرقد نه بهل بازیچه دنیا


از این سودای بیحاصل نخواهی یافتن سودی
مده سرمایه دولت ز دست خویشتن عمدا


برای وعده فردا مباش امروز در زحمت
اگر دیدار میخواهی دمی از دید خود فردآ


حجاب طلعت جانان توئی تست ای نادان
حجاب از پیش برخیزد چو تو از خود شوی یکتا


جهان پر دلبر زیباست کو یک عاشق صادق
فلک پر کوکب رخشاست کو یک دیده بینا​

 

[MHP]

زهی حسرت که ای عاشق بصورت دوری از معنی
زهی حیرت که ای تشنه بکف محجوبی از دریا


حجاب از پیش دور افکن اگر دیدار میجوئی
صدف بشکاف تا یابی نشان لؤلؤ لالا


دهان بر بسته دل پر خون چو غنچه تا بکی باشی
بخنده از پس پرده برون آ ای گل رعنا


مرا از تو شگفت آید که اندر بحر بی پایان
تو بینی زورق و هرگز نبینی موج دریا را


عجب چشمی است چشم تو که چندین ذره در عالم
تو بینی و نمی بینی رخ ماه جهان آرا​

 

[MHP]

تو این کشتی هستی را ببحر نیستی افکن
که ملاح بقا گوید که بسم الله مجزیها


ز میدان جهان و جان براق عشق بیرون ران
که تا روح القدس گوید که سبحان الذی اسری


نشان سطوت وحدت چو در عین فنا بینی
مقام قرب او ادنی شناسی پایه ادنی


ز جسم و جان ترا نعلین و تو در وادی اقدس
چو موسی بگذر از نعلین و رو در وادی نجوی


اگر ملک قدم خواهی قدم بیرون نه از هستی
برآ بر کوه قاف اول اگر میبایدت عنقا​

 

[MHP]

باحسان گر وجود خود بسازی بذل عشق او
برو در حق تو زاید حدیث احسن الحسنی


اگر سرمایه وصلش بدست آوردنت باید
بسوزان هر دو عالم را بسوز آن آتش سودا


چو تو از خود برون آئی درآئی در حریم جان
گر از گلخن برون آئی روی در گلشن اعلا


چو شهبازی و شهبازت همی خواند بسوی شه
نمی پری و در پری چو زاغان جانب صحرا


دو سه روزی چو شهبازان ببند از غیر شه دیده
که تا چون چشم بگشائی به بینی شاه خوش سیما​

 

[MHP]

اگر دیدار ننماید بمشتاقان خود فردا
چه نفع از روضه رضوان چسود از سایه طوبی


بیاد او بود دوزخ مرا خوشتر ز صد جنت
ولی دور از جمال او چو دوزخ جنت الماوی


چو با دلدار بنشینی چه دیر آن خانه چه کعبه
چو با خورشید همراهی چه جا بلقا چه جا بلسا


نظر امروز پیدا کن اگر فردا لقا خواهی
که اینجا هر که هست اعمی بود در آخرت اعمی


نخستین دیده کن روشن بنور سی*ن*ه صافی
که تا بینی کلیم آسا شناسی قدس در سینا​

 

[MHP]

بنور عشق چون روشن شود چشم جهان بینت
نه بینی جز یکی شاهد بزیر پرده سما


مسمی جز یکی نبود اگر اسما است بی غایت
چنین باید که بشناسی رموز علم الاسمأ


نظر بر نور اگر داری تعدد را فنا یابی
اگر چه بر فلک باشد هزاران کوکب رخشا


همان آبی که در دریا هزاران قطره دریا شد
چو آید جانب دریا شود آن جمله ناپیدا


تو مرآت صنایع را بچشم عارفان بنگر
که در چشم خدابینت نماید هر یکی زیبا​

 

[MHP]

اگر چشمت خلل دارد قلاویزی بدست آور
که بی همراه این ره را نشاید رفت بر عمیا


بلای راه بسیار است بی لا رفتن امکان نیست
که رهبر چون ز لا نبود نیابی ره سوی الا


قلاووزی چو لا هرگز کجا یابی که در پیشت
کمر بسته است خدمت را و کرده از سر خود پا


پی معراج الاالله ز شکل لا بود سلم
تو بی یاری این سلم سلامت کی روی بالا


نداده داد لا هرگز ز دینت کی خبر باشد
که دین گنجی است بی پایان و لا چون شکل اژدرها​