مجموعه اشعار حضرت مولانا

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر داد کنی درخور خود داد کنی
بیچاره کسی را که تواش یاد کنی

گفتی تو که بسیار بیادت کردم
من میدانم که چون مرا یاد کنی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر درد دلم به نقش پیدا بودی
هر ذره ز غم سیاه سیما بودی

ور راه به سوی گوهر ما بودی
هر قطره ز جوش همچو دریا بودی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر سوزش سی*ن*ه را به ک.س می‌داری
وز مهر ضمیر پر هوس می‌داری

باید که چو نالهٔ تو آرام دلست
آن ناله قرین هر نفس می‌داری

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر صید خدا شوی ز غم رسته شوی
ور در صفت خویش روی بسته شوی

میدان که وجود تو حجاب ره تست
با خود منشین که هر زمان خسته شوی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر عاشق روی قیصر روم شوی
امید بود که حی قیوم شوی

از هجر مگو به پیش سلطان وصال
میترس کزین حدیث محروم شوی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر عاشق زار روی تو نیستمی
چندان به در سرای تو نه ایستمی

گفتی که مایست بردرم خیز برو
ای دوست اگر نه ایستمی نیستمی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر عقل به کوی دوست رهبر نبدی
روی عاشق چنین مزعفر نبدی

گر آنکه صدف را غم گوهر نبدی
بگشاده لب و عاشق و مضطر نبدی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر قدر کمال خویش بشناختمی
دامان خود از خاک بپرداختمی

خالی و سبک بر آسمان تاختمی
سر بر فلک نهم برافراختمی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر گفتن اسرار تو امکان بودی
پست و بالا همه گلستان بودی

گر غیرت نخوت نه در ایام بدی
هر فرعونی موسی عمران بودی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر مجلس انس را به کار آمدمی
هردم بدر تو بنده وار آمدمی

گر آفت تصدیع نبودی و ملال
هر روز برت هزار بار آمدمی