مجموعه اشعار حضرت مولانا

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

من مستم ز روی بدکرداری
ای خواجه برو تو عاقل و هشیاری

تو غره به طاعتی و طاعت داری
این آن سر پل نیست که می‌پنداری

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر نقل و کباب و بادهٔ ناب خوری
میدان که به خواب در، همی آب خوری

چون برخیزی ز خواب باشی تشنه
سودت ندهد آب که در خواب خوری

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گرنه حذر از غیرت مردان کنمی
آن کار که دوش گفته‌ام آن کنمی

ور رشک نبودی همه هشیاران را
بی‌خویش و خراب و مسـ*ـت و حیران کنمی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گرنه کشش یار مرا یار بدی
با شاه و گدا مرا کجا کاربدی

گرنه کرم قدیم بسیار بدی
کی یوسف جان میان بازار بدی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر هیچ نشانه نیست اندر وادی
بسیار امیدهاست در نومیدی

ای دل مبر امید که در روضهٔ جان
خرما دهی، ار نیز درخت بیدی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر یک نفسی واقف اسرار شوی
جانبازی را به جان خریدار شوی

تا منست خود تو تا ابد تیره‌ستی
چون مسـ*ـت از او شوی تو هشیار شوی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گر یک نفسی واقف اسرار شوی
جانبازی را به جان خریدار شوی

تا منست خود تو تا ابد تیره‌ستی
چون مسـ*ـت از او شوی تو هشیار شوی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گفتم به طبیب دارویی فرمایی
نبضم بگرفت از سر دانایی

گفتا که چه درد می‌کند بنمایی
بردم دستش سوی دل سودایی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گفتم صنما مگر که جانان منی
اکنون که همی نظر کنم جان منی

مرتد گردم گر ز تو من برگردی
ای جان جهان تو کفر و ایمان منی

 

[ᴺᴵᴸᴼᶠᴬᴿ]

گفتم صنمی شدی که جان را وطنی
گفتا که حدیث جان مکن گر ز منی

گفتم که به تیغ حجتم چند زنی
گفتا که هنوز عاشق خویشتنی