دانستنی حقایقی درباره انیمیشن ها

[ragazza della notte]

شوخی با ماری آنتوانت​

در جایی از فیلم داستان اسباب‌بازی وقتی باز دچار فروپاشی روانی شده و به‌عنوان خانم نزبیت در خاله‌بازی خواهر سید نشسته و وودی با ترفندی او را رها می‌کند، او خطاب به وودی می‌گوید: «فکرش رو بکن قبلش داشتم از کل کهکشان محافظت می‌کردم، حالا یه دفعه به خودم اومدم و می‌بینم نشستم کنار ماری آنتوانت و خواهر کوچیکش چای دارجلینگ می‌نوشم».

اشاره‌ی باز به یکی از عروسک‌های خواهر سید است که سرش قطع شده،‌ در واقع سید سرش را قطع کرده. ماری آنتوانت در قرن ۱۸ میلادی ملکه‌ی فرانسه بود که سرش را بعد از انقلاب قطع کردند.

 

[ragazza della notte]

ترفندهای پیکسار​

پیکسار به جز کپی کردن مدل اندی برای ساختن دوست‌هایش، ترفندهای دیگری هم برای راحتی کارش به کار بسته. یکی از نمونه‌های مشخص‌تر این قضیه، موی شخصیت‌هاست. هیچ‌کدام از شخصیت‌های انسانی داستان اسبا‌ب‌بازی موی بلند ندارد، چون پیکسار در آن زمان هنوز نمی‌دانست چطور فیزیک و حرکات پیچیده‌ی مو را اجرا کند.

به خاطر همین است که مادر اندی مویش را از پشت می‌بندد و خواهر سید هم موی کوتاهی دارد. اگر موی این شخصیت‌ها بلند بود، انیماتورها مجبور می‌شدند ماه‌ها وقت بگذارند و راهی برای اجرای حرکات آن‌ پیدا کنند.صحنه‌ی دیگری که پیکسار با ترفندی موفق شده از صرف زمان زیادی جلوگیری کند، منفجر شدن اسباب‌بازی کمبت کارل است. وقتی برای اولین بار با سید آشنا می‌شویم، او در حیاط خانه‌اش مشغول بازی است و به یکی از اسباب‌بازی‌هایش ترقه‌ای بسته تا منفجر شود. در اینجا ما خود انفجار را نمی‌بینیم چون اجرای انیمیشن انفجار در آن زمان سخت و زمان‌بر بوده. در صحنه‌ی دیگر وقتی وودی سرش را در کاسه‌ای پر از شیر می‌کند تا سوزش روی پیشانی‌اش را بخواباند، به همان دلیل قطره‌های شیر را طراحی نکردند که از صورت وودی پایین بیاید.

 

[ragazza della notte]

صدای جیغ معروف​

روزی روزگاری، صدای جیغ معروفی که به «جیغ ویلهلم» (the Wilhelm scream) معروف شده، یک شوخی درون‌گروهی برای صداگذارها بود و آن را در فیلم‌های گوناگون می‌گذاشتند. اما این صدای جیغ به‌خصوص طی سال‌های متفاوت شناخته شد و دیگر همه آن را شناختند و حالا از فرط استفاده تبدیل به چیزی اعصاب خرد کن شده.

شاید نمی‌دانستید که این جیغ معروف، در فیلم داستان اسباب‌بازی هم استفاده شده، آن هم زمانی که وودی با ندانم‌کاری‌اش باز را از پنجره‌ی اتاق اندی به بیرون پرتاب می‌کند. در این صحنه، کلی صدا می‌شنویم و موقعیت شلوغی است، برای همین شاید خیلی‌ها متوجه صدای جیغ ویلهم نشده باشند. اما به محض اینکه آن را بشنوید، دیگر امکان ندارد فراموشش کنید یا از دستتان در برود.

 

[ragazza della notte]

راوی تبلیغ‌های باز لایت‌یر​

این صحنه از داستان اسباب‌بازی که در آن باز سرانجام متوجه واقعیت می‌شود و در می‌یابد که یک اسباب‌بازی است و نه یک فضانورد واقعی، واقعا تأثیرگذار است و هیچ‌وقت یادمان نمی‌رود. باز و وودی مشغول فرار از خانه‌ی سید هستند که باز به اتاقی می‌رود و اتفاقی نگاهش به تلویزیون می‌افتد و تبلیغی را می‌بیند که برای معرفی اسباب‌بازی باز لایـت‌یر ساخته شده و در آن خیلی واضح می‌گویند او «یک اسباب‌بازی مخصوص پرواز کردن» نیست.

در این تبلیغ تلویزیونی، صدای آشنایی را می‌شنویم که شاید خیلی‌ها نشناسند یا متوجع آن نشوند؛ شعبده‌باز معروف و افسانه‌ای پن جیلت. جیلت طی مصاحبه‌ای که اواخر داشت گفت که او یکی از اولین کسانی بود که برای داستان اسباب‌بازی انتخاب شد (حتی پیش از تام هنکس). البته در آن مقطع اسم فیلم چیز دیگری بود.

 

[ragazza della notte]

سریال کمدی صداپیشه‌ی باز​

اتاق سید پر است از ابزار و تجهیزاتی که او از آن‌ها برای خلق اسباب‌بازی‌های ترسناک عجیب‌وغریب استفاده می‌کند، بدن‌های تکه‌تکه شده را به هم می‌چسباند و موجوداتی مثل هیولای فرانکشتاین خلق می‌کند. تماشاگرهای تیزبین شاید متوجه شده باشند که مارک جعبه ابزار سید Binford است، برندی که داستان جالبی دارد.

شاید در نگاه اول این عنوان خیلی معمولی و اتفاقی به نظر برسد، اما Binford در واقع اشاره دارد به سریالی کمدی و معروف به نام «تعمیرات منزل» (Home Improvement) که تیم آلن صداپیشه‌ی باز لایت‌یر بازی کرده. در آن سریال، Binford اسپانسر برنامه‌ای بود با مجری‌گری تیم تیلور (که نقشش را تیم آلن بازی می‌کرد). حتی لوگوی این برند را هم عینا شبیه همان لوگویی طراحی کردند که در سریال می‌دیدیم.

 

[ragazza della notte]

اسباب‌بازی‌های سه‌چشم​

این آدم فضایی‌های سه‌چشم را مگر می‌توانیم فراموش کنیم؟ این موجودات عمیقا سپاس‌گزار برای اولین بار در قسمت اول داستان اسباب‌بازی معرفی شدند، اما احتمالا یکی از جزئیات جالب آن‌ها را متوجه نشده‌اید.

لباس آن‌ها در نگاه اول چیز ساده‌ای به نظر می‌رسد، مثل تمام لباس‌های فضایی و چسبان. اما اگر بیشتر دقت کنید، متوجه می‌شوید که لوگوی سیاره‌ی پیتزا روی آن حک شده. که این یعنی آدم فضایی‌های سه‌چشم از محصول‌های رسمی شهر بازی سیاره‌ی پیتزا هستند و نه عروسک‌هایی که از جای دیگر خریده باشند و در دستگاه انداخته باشند.

 

[ragazza della notte]

پدر و مادر سید (احتمالا) نظامی بودند​

همه می‌دانیم که سید بچه‌ی مشکل‌داری بود و نمی‌توانست خشمش را کنترل کند، اما اشاره‌هایی در فیلم وجود دارد مبنی بر اینکه پدر و مادر او نظامی بوده‌اند و احتمالا رفتارهای خشونت‌آمیزش را از آ‌ن‌ها یاد گرفته.

برای مثال، وقتی وودی در اتاق سید و زیر سبد پنهان می‌شود، پشت سر او دفترچه راهنمایی تحت عنوان « TM 31-210: تکنیک‌های پیشرفته‌ی بازجویی»‌ می‌بینیم. دفترچه‌ای که به احتمال زیاد خود سید هم خوانده چون در موقعیت‌های متعددی او را در حال شکنجه و بازجویی اسباب‌بازی‌ها می‌بینیم.

TM 31-210 واقعا عنوان یک دفترچه‌ راهنمای نظامی است، منتهی مربوط به سلاح و مواد منفجره و نه تکنیک‌های بازجویی.

نکته‌ی دیگری که نشان از نظامی بودن والدین سید دارد، نام سگ خانوادگی آن‌ها یعنی اسکاد است، که احتمالا اشاره‌ای است به موشک‌های اسکاد که عراق از آن‌ها طی جنگ خلیج فارس استفاده کرد. با توجه به اینکه داستان اسباب‌بازی تنها چند سال بعد از این جنگ اکران شد، بعید نیست که پدر یا مادر سید در ارتش خدمت کرده باشند.

 

[ragazza della notte]

خاستگاه جمله‌ی «به سوی بی‌نهایت و فراتر از آن»​

هیچ جمله‌ای در سری فیلم‌های داستان اسباب‌بازی به اندازه‌ی شعار باز لایت‌یر یعنی به سوی بی‌نهایت و فراتر از آن این‌قدر مطرح نشده. جمله‌ای جذاب و هیجان‌انگیز که معانی متعددی دارد و در بخش‌های گوناگونی از فیلم‌ها موضوعیت پیدا می‌کند.

خاستگاه این جمله، فیلم‌ساز مورد علاقه‌ی پیکسار یعنی استنلی کوبریک و فیلم علمی-تخیلی جریان‌سازش ۲۰۰۱: یک ادیسه‌ فضایی. در فصل پایانی این فیلم، عنوان «ژوپیتر و فراتر از بی‌نهایت» روی تصویر ظاهر می‌شود. جمله‌ای که احتمالا منبع الهام سازندگان داستان اسباب‌بازی شده و به شکل به سوی بی‌نهایت و فراتر از آن در آمده.

 

[ragazza della notte]

وودی از کجا کُد مورس یاد گرفته؟​

وودی و باز در اتاق سید با انبوهی از اسباب‌بازی‌هایی آشنا می‌شوند که او شکنجه و ناقص کرده،‌ از جمله عروسک بیبی‌فیس که تشکیل شده از کله‌ی بچه و بدنی فلزی و عنکبوت‌مانند.

در جایی از فیلم، بیبی‌فیس به بقیه‌ی اسباب‌بازی‌ها علامت می‌دهد تا دور وودی جمع شوند. اما وودی، که یک عروسک کابوی است، چطور از پیام این عروسک سر در آورد و فهمید که چه خبر است؟ پاسخش در اوایل فیلم پنهان شده، وقتی اتاق اندی را می‌بینیم که ذره ذره تغییر می‌کند و حال و هوای باز لایت‌یر به خودش می‌گیرد، می‌بینیم پوستری از انواع کُد مورس روی دیوار نصب شده که تزئینش تصویری از باز لایت‌یر است.

 

[ragazza della notte]

نوشته‌ی روی کیف سید​

تشخیص این یکی تا قبل از انتشار نسخه‌های بسیار با کیفیت بلو- ری یا ۴K خیلی سخت بود. اما حالا واضح است و می‌توانیم ببینیمش. روی کیفی که سید در آن وودی و باز و آدم فضایی سیاره‌ی پیتزا را گذاشته، نوشته‌‌ی عجیبی دیده می‌شود: «جولی مک‌بارفل شپش دارد!»

این نوشته مربوط است به جولی ام.مکدونالد که از اعضای سازنده‌ی داستان اسباب‌بازی بود. ظاهرا او دوست داشته که انیماتورهای داستان اسباب‌بازی به طریقی در فیلم به او اشاره کنند.