مجموعه اشعار حمید مصدق

[(:Shaparak]

ـ ای پر شکوه ِ خشم آهنگ
من و سکوت و صبوری ؟
من و تحمل دوری ؟
مگر چه بود محبت
که سنگ سنگش را
به سر زدم با شوق ؟

 

[(:Shaparak]

مرا به خود بگذار
مرا به خاک سپار
کسی ؟!
نه ، هیچ کسی را دگر نمی خواهم

 

[(:Shaparak]

افسوس می‌خورم

وقتی که خواهرم

در این دروغ‌زار پر از کرکس

فکر پرنده‌ای است

فکر پرنده‌ای که ز پرواز مانده است

 

[(:Shaparak]

ز شب هراس مدار این هنوز آغاز است
بیا که پنجره رو به صبحدم باز است
چو آفتاب درخشان چه خوش درخشیدی
طلوع پاک تو در شب قرین اعجاز است

 

[(:Shaparak]

تو
مهربانی خود را نثار من گردان
غلط اگر نکنم آفتاب فیاض است
ز ترکتاز حوادث دمی تغافل کرد
کبوتر دلم از آن به چنگ شهباز است
هزار بار مرا آزمودی و دیدی
حمید در ره ایران هنوز جانباز است

 

[(:Shaparak]

ابر بارنده به دریا می‌گفت:

گر نبارم تو کجا دریایی؟

در دلش خنده‌کنان دریا گفت:

ابر بارنده

تو هم از مایی!

 

[(:Shaparak]

چه انتظار عظیمی نشسته در دل ما

همیشه منتظریم و کسی نمی آید

صفای گمشده آیا

بر این زمین تهی مانده باز می گردد ؟

 

[(:Shaparak]

اگر زمانه به این گونه

ــ پیشرفت این است

مرا به رجعت تا غار

ــ مسکن اجداد

مدد کنید

 

[(:Shaparak]

که امدادتان گرامی باد

همیشه دلهره با من

همیشه بیمی هست

که آن نشانه ی صدق از زمانه برخیزد

 

[(:Shaparak]

و آفتاب صداقت ز شرق بگریزد

همیشه می گفتم:

چقدر مردن خوب است