مجموعه اشعار حمید مصدق

[mobina01]

گونه‌های تَر من،
دست پر از مِهر کسی را حس کرد
سر من ناز و نوازش‌ها دید
یک نفر نام مرا زیبا برد !
و به اندازه‌ی قلبم
دل او نیز تپید

 

[mobina01]

کاشکی پنجه‌ی من
در شب گیسوی پر پیچ تو راهی می‌جست

چشم من چشمه‌ی زاینده‌ی اشک
گونه‌ام بستر رود

کاشکی همچو حبابی بر آب
در نگاه تو رها می‌شدم از بود و نبود ...!

 

[mobina01]

گاهی چو آب هستم و گاهی چو آتشم
از این دوگانگی‌ست که بس درد می‌کشم

سویَم میا و روح پریشان من مخوان
اوراق کهنه‌ای ز کتابی مشوشم

پرهیز این زمان ز من ای نازینن که من
سر تا به پای شعله و پا تا سر آتشم

با پای خویش ز آتش عشق تو بگذرم
خویش آزمای خویشم و روح سیاوشم

دارد رواج سکه قلب هنر حمید
عیب من که کنون پاک و بی غشم

 

[mobina01]

محبوب من بیا
تا اشتیاق بانگ تو در جان خسته ام
شور و نشاط عشق برانگیزد
من غرق مستی ام
از تابش وجود تو

 

[mobina01]

من پذیرفتم شکست خویش را،
پندهای عقل دوراندیش را،

من پذیرفتم که عشق افسانه است
این دل درد آشنا دیوانه است

میروم شاید فراموشت کنم
با فراموشی هم آغوشت کنم

میروم از رفتن من شاد باش
از عذاب دیدنم آزاد باش

گرچه تو تنهاتر از من میشوی
آرزو دارم شبی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را
تلخی برخوردهای سرد را

آرزو دارم خدا شادت کند
بعد شادی تشنه‌ی نامم کند

 

[mobina01]

بی تو می‌رفتم
تنها ، تنها
وصبوریِ مرا
کوه تحسین می‌کرد

من اگر سوی تو بر می‌گردم
دست من خالی نیست
کاروانهای محبت با خویش
ارمغان آوردم...

 

[mobina01]

جای تو خالی‌ست!
در تنهایی‌هایی که مرا
تا عمیق‌ترین دره‌های بی‌قراری
می‌کشانند

جای تو خالی‌ست
در سردترین شبهایی
که لبخندهای مهربانی را به
تبعید می‌برند...
جای تو خالی‌ست
در دریغ نامکرری
که به پایان رسیدن را فریاد
می‌کنند
جای تو خالی‌ست
در هرآن ناکجایی که منم...!

 

[mobina01]

ای مهربان من
من دوست دارمت
چون سبزه های دشت، چون برگ سبز درختان نارون
معیارهای تازه ی زیبایی
با قامت بلند تو سنجیده می شود.
زیبایی عجیب تو معیار تازه ای ست،
با غربت غریب فراوانش مانند شعر من
ای شعر بی قرین!
ـ و این تفاخر از سر شوخی ست ـ
نازنین...

 

[mobina01]

برگرد ای امیدِ ز کف رفته، تا به کِی
هر شب فغان کنم که خدایا، دلم گرفت؟

 

[mobina01]

چه کسی میگوید من وتو ما نشویم
با من اکنون چه نشستنها، خاموشیها
با تو اکنون چه فراموشیهاست .
چه کسی می خواهد
من و تو ما نشویم
خانه اش ویران باد !
من اگر ما نشوم، تنهایم
تو اگر ما نشوی، خویشتنی