متوجه یک خرگوش سفید و کوچک بود که از سرما می‌لرزید و زخمی شده بود.
ثنا جعبه را با خوشحالی و ذوق باز کرد اما با چیزی که دید دهانش از تعجب باز ماند! جعبه‌ی خالی!
پسرک کنار شومینۀ کلبه به خواب عمیقی فرو رفته‌بود. آن چند لحظه و چند کلام آنها، به سکوت ختم شده بود.
دخترک به انگشتش خیره شد، خون زیادی از دستش رفته بود و او حالش بد شده بود. از طرفی دیگر دلش نمی‌آمد برهان را از خواب هفت پادشاه بیدار کند، انگار آن پسرک در خواب جوری دیگر بود، دوست داشتنی و آروم!
لحظه‌ای قلبش تپش گرفت! نگران شده بود. به خود نهیب زد و در ذهن به دنبال راهی برای بند آوردن خون دخترک بود، چنان از خون بدش نمی‌آمد اما عقل می‌گفت دست بجنباند؛ پارچه‌های سفید را از گوشه کلبه برداشت و بر دور انگشت پیچید، خون پارچه سفید را به سرخی کشاند. می‌ترسید هر لحظه چشمانش هم به سرخی کشانده شود یا سبزی‌شان به سفیدی. می‌خواست دستانش نلرزد اما نمی‌شد، در وجود خود در پی یک طبیب بود الان باید از خود یک طبیب می‌ساخت اما تمرکز به یغما رفته...
ترسیده دست دخترک را گرفت ضربان قلبش بالا رفته بود می‌ترسید دخترک را از دست بدهد آرام قیچی را برداشت سمت یخچال خانه کوچک رفت و درش را باز کرد نایلون را باز کرد و دنبال باند میگشت آنقدر تند کار میکرد که خودش هم نمی‌دانست چگونه انقدر سرعت پیدا کرده ولی باید حال دخترک را خوب میکرد دست دخترک را گرفت و بست ترسیده او را سمت پتو برد و آروم روی پتو گذاشت. ناگهان دخترک در خواب جیغ بلندی کشید.برهان وحشت زده نمی‌دانست چه کند دختر در خواب جیغ میزد ولی او نمی‌توانست کاری کند رنگش همچون گچ شده بود ...
ثنا و جیغ‌های ممتدش خراشی بودند بر روح زخم خورده‌ی برهان. سرش را میان دستانش گرفته بود و دیوانه‌وار تکرار میکرد:
*ثبت نام*
سلام مهمان عزیز
برای حمایت از نویسندگان محبوب خود و یا نشر آثارتان به خانواده رمان بوک بپیوندید:
کلیک برای: عضویت در انجمن رمان بوک
