آموزشی دراماتورژی تئاتر عروسکی و تئاتر تجسمی (Visual Theatre)

[-pariya-]

 

[-pariya-]

به عنوان یک دراماتورژ، وقتی منابع بصری لازم برای تولیدات تئاتر صحنه‌ای، عروسکی یا هر دو را ایجاد می‌کنم، رویکرد من در دراماتورژی تئاتر عروسکی، معمولاً یافتن تصاویری الهام‌گرفته از یک متن دراماتیک یا داستانی است که کارگردان، عروسک‌گردان یا کمپانی، امیدوار است در اثرش گفته شود.

 

[-pariya-]

برخی از آن‌ها گویاتر هستند و به پرسش‌های عملی پاسخ‌های لازم را ارائه می‌دهند. برخی دیگر مفهومی هستند و دال‌هایی با پایان باز، برای ایده‌ها یا احساسات گریزان مدلول ایجاد می‌کنند. این تصاویر مفهومی همواره و به معنای واقعی کلمه، در یک اثر ثبت نمی‌شوند، اما ممکن است راه خود را به هر شکلی باز کنند.

 

[-pariya-]

مثلاً در نحوه نگه داشتن بدن بازیگر در یک لحظه خاص، در متریالی که باید برای ساخت یک عروسک استفاده شود، یا در شکل‌گیری ساختار ریتمیک و میزانسن.

 

[-pariya-]

با این حال، اخیراً از این ایده که دراماتورژی تئاتر عروسکی یا تجسمی لزوماً با داستان، شخصیت یا استعاره مرتبط است، فاصله گرفته‌ام و شروع به بررسی راه‌های دیگری کرده‌ام که دراماتورژ به وسیله آن‌ها می‌تواند هم در تئاتر عروسکی و هم در انواع دیگر پرفورمنس‌های تجسمی، از «سیستم‌های معنایی»2 جایگزین استفاده کند. در این تاپیک به بررسی این موضوع خواهم پرداخت.

 

[-pariya-]

در این تاپیک من این تعریف بسط‌یافته از دراماتورژی تئاتر عروسکی و تجسمی را بررسی خواهم کرد. و به طور اخص آن‌چه را که سومارسام به عنوان چیزهایی که «پیرامون داستان هستند، اما برای اجرا ضروری هستند»3، بررسی می‌کنم تا بتوانم به نحوه اجرای آن‌ها برسم.

 

[-pariya-]

عناصر بسیری تئاتر مسیرهای معنایی منحصر به فردی را ایجاد می‌کنند که با متن یا داستان در هم می‌آمیزد. با الهام از توضیح شارون کارنیکه درباره مفهوم استانیسلاوسکی از خط تولید که شبیه به طنابی است که از «نخ‌های»4 منفرد متعددی بافته شده است، من رویداد تئاتری را نه از یک خط منفرد، بلکه از چندین خط شکل می‌دهم.

 

[-pariya-]

یکی روایتی است که در نتیجه تأثیر متقابل چندین «رشته» آشکار می‌شود: کلمات، شخصیت‌ها، صداها و تصاویر. دیگری گفتگوی آرتیست با مخاطب در مورد چگونگی و چرایی ساختن معنا با گرامر تئاتری خاص برای یک اثر خاص است. سومی چیزی غیرقابل وصف‌تر از دوتای قبلی‌ست. چیزی که مربوط به چیزی است که باسیل جونز در تئاتر عروسکی آن را «پیش-روایت زندگی» نامیده است.

 

[-pariya-]

این رشته به طور اخص در تئاتر عروسکی و دراماتورژی تئاتر عروسکی، از چیزهایی مانند تنفس، نگاه خیره، حیرت و انتظار بافته شده است. در تعریف پیشنهادی من، روایت بصری شامل تصاویری است که از متن یا داستان پشتیبانی می‌کنند، آن‌ها را تفسیر می‌کنند، در تضاد با آن قرار می‌گیرند یا به طور مستقیم با آن در تعامل هستند.

 

[-pariya-]

«فراروایت بصری» یک گرامر بصری است که هنرمند برای درگیر شدن در گفت و گوی تئاتری خودبازتاب‌دهنده‌اش با مخاطب، درباره خود اجرا و ارزش‌های زیبایی‌شناسانه آن استفاده می‌کند. در نهایت، پیش‌روایت بصری شامل عناصری بصری اجراست که مستقل از طرح یا متن گفتاری وجود دارند، اما از طریق خط واکنش احساسی و درونی مخاطب، تمایز ایجاد می‌کنند.