آموزشی دراماتورژی تئاتر عروسکی و تئاتر تجسمی (Visual Theatre)

[-pariya-]

این سه رشته روایی منحصر به فرد از سیستم‌های متمایز، در هم تنیده و همزمان معنای تئاتریکال پشتیبانی می‌کنند که در کنار هم، به جای یک ملودیک تئاتریکال ساده، یک تجربه تئاتری چندصدایی برای مخاطب ایجاد می‌کنند.

 

[-pariya-]

به منظور کشف اهمیت دو مورد آخر، فراروایت بصری و پیش‌روایت بصری، من به طور خلاصه دو اثر معروف را که از تئاتر عروسکی به شیوه‌های نوآورانه‌ای استفاده می‌کنند، با نگاهی به چگونگی توسعه هر یک از این دراماتورژی‌های بصری متناوب، بررسی می‌کنم. شیرشاه (1997) و اسب جنگی (2007

 

[-pariya-]

هر دوی این آثار در جلب توجه تماشاگران جریان اصلی تئاتر عروسکی تأثیرگذار بوده‌اند و در نتیجه، اغلب وقتی صحبت از یکی از آن‌ها می‌شود، در ارتباط با دیگری قرار می‌گیرد. هر دو اثر عروسک‌ها و بازیگران زنده را در کنار هم قرار می‌دهند، از دیالوگ‌های گفتاری و آهنگین استفاده می‌کنند و ساختار دراماتیک مبتنی بر طرح دارند.

 

[-pariya-]

با این حال، گرامرهای بصری این دو اثر بسیار متفاوت از هم تصور می‌شود: هر کدام داستانی خطی را روایت می‌کنند. شیرشاه به طور فعال این روایت را با فراروایت در هم می‌آمیزد، اما بزرگترین نوآوری اسب جنگی در توسعه پیش‌روایت عروسک نهفته است. امیدوارم بتوانم با بررسی چگونگی این اتفاق، رویکردهای جدیدی را برای تحلیل آثار تئاتر عروسکی و Visual Theatre روشن کنم.

 

[-pariya-]

فرا روایت و شیرشاه
در شیرشاه، کارگردان و طراح جولی تیمور، و طراح دیگر مایکل کوری، محتوای استعاری و احساسی موزیکال را به تصاویر یا «ایدئوگراف»هایی خاص و دقیق تبدیل کردند. هربرت بلائو، که در مطرح‌کردن این اصطلاح پیشگام بود، ایدئوگراف را به عنوان «تصویر صحنه یا تابلویی که به طور نمادین، دنیای متمایز یک نمایشنامه را تجسم می‌کند»، تعریف کرد.6

 

[-pariya-]

این بازتاب همان‌چیزی است که سولومون میخوئلز، بازیگر اهل شوروی آن را «لایت‌موتیف ژست»7 نامیده است که برای پرفورمر هم اعمال می‌شود. این تعریف همچنین با درک بسیاری از عروسک‌گردانان از عروسک به عنوان مخزن دراماتورژی تئاتر عروسکی و تجسمی مطابقت دارد.

 

[-pariya-]

عروسک شخصیتی است که حتی قبل از این که به حرکت درآید، دارای یک داستان است. درک تیمور از ایدئوگراف همچنین شامل استعاره‌های بصری فشرده و متمرکز است که به طور گسترده‌تر تعریف شده‌اند. او می‌گوید: «ایدئوگراف یک جوهره است، یک ایده انتزاعی که وقتی می‌جوشد، باید چند بار قلم‌موی خود را در آن خیس کنیم».8

 

[-pariya-]

بسیاری از ایدئوگراف‌های تیمور مضامین کلامی شیرشاه را به صورت بصری به تصویر می‌کشند، که واضح‌ترین آن‌ها استفاده مکرر از دایره‌ها در طراحی است، که با الهام از آهنگ «دایره زندگی» (The Circle of Life) طراحی شده‌اند. از طلوع خورشید که بازی با آن آغاز می‌شود و پایان می‌یابد، تا حرکت مارپیچ Pride Rock هنگام ورود به صحنه، تا جهش‌های دایره‌وار غزال‌ها.9

 

[-pariya-]

هدف دیگر تیمور گفتگوی تئاتری با تماشاگران شیر شاه در مورد فرآیند تفکر هنری بود. او نمی‌خواست این تولید صرفاً تصویری تئاتری از یک فیلم دیزنی باشد، بلکه می‌خواست یک دیالوگ آشکار با داستان باشد. او اعتقاد داشت که «معنا در تعریف کردن داستان به دست می‌آید، نه در خود داستان».10

 

[-pariya-]

یکی از راه‌هایی که او به وسیله آن به دنبال تحریک برای برقرار کردن دیالوگ بود، بازنویسی قابل توجه نسخه اوریجینال دیزنی برای گنجاندن مطالبی بود که فرهنگ آفریقایی را تجلیل می‌کرد. .