آموزشی دراماتورژی تئاتر عروسکی و تئاتر تجسمی (Visual Theatre)

[-pariya-]

ریتم، تمپو، پویایی یا داینامیک، لحظات بازگشت به خود و فرکانس، چگالی و ماهیت آن‌ها، سطوح مختلف حرکت (ریز، درشت، سکون، تنفس)، دراماتورژی اشیاء متریال در اجرا، معماری تعلیق و شگفتی، تنش‌ها و تقابل بین امر پدیدارشناسانه و امر نمادین، و به طور اخص در دراماتورژی تئاتر عروسکی، تأثیر متقابل بین زنده بودن و شیء‌بودن، مواردی هستند که اهمیت دارند.

 

[-pariya-]

توجه به چنین چیزهایی می‌تواند نحوه تصور یک دراماتورژ یا کارگردان را از تحقیقات بصری مفهومی و درک عناصر بصری یک اثر تغییر دهد. متریال بصری که به همزمانی، بازگشت به خود، ریتم یا عاملیت اشیاء می‌پردازند، ممکن است معانی متفاوتی داشته باشند؛ اما ارزشی برابر با معانی خاصی دارند که یک لحظه تاریخی را به تصویر می‌کشند، یا احساساتی گریزان را برمی‌انگیزانند.

 

[-pariya-]

چیکاماتسو مونزامون درمکالمه‌ای معروف با بونراکو می‌گوید: «هنر چیزی است که در مرز باریک بین امر واقعی و امر غیر واقعی قرار دارد».24 با این حال، بسیاری از هنرمندان تئاتر معاصر تصمیم می‌گیرند که فرآیند دست و پنجه نرم کردن خود را در مرکزیت ساختار یک اجرا قرار دهند. ترسیم و تجزیه و تحلیل روایت‌های بصری متمایز که در فضای برزخی چیکاماتسو موجود هستند، می‌توانند به ما کمک کنند تا روش‌های کارکرد این تعامل را بیان کنیم.