مناجات در تاسوعا چه وقایعی اتفاق افتاد؟

[شاهدخت]

آنان پاسخ دادند:

از امیر عبیدالله بن زیاد فرمان آمده است که باید بر شما عرضه کنیم و آن این است که یا در طاعت او درآیید و با وی بیعت کنید و یا آماده نبرد سرنوشت ساز باشید!

 

[شاهدخت]

حضرت ابوالفضل(ع) فرمود:

پس قدری تامل کنید تا من این گزارش را به سرورم حسین علیه السلام برسانم.

 

[شاهدخت]

امام حسین علیه السلام به وی فرمود:
به سوی ایشان برو و از آنان مهلت بخواه که امشب را صبر کنند و کار نبرد را به فردا واگذار کنند. چون دوست دارم در شب آخر عمرم مقداری بیشتر به نماز و عبادت بپردازم و خدا می داند که من به راز و نیاز با وی و نیایش در درگاهش چه قدر علاقه مندم.

 

[شاهدخت]

حضرت ابوالفضل(ع) نزد سپاهیان دشمن بازگشت و از آنها شب عاشورا را برای نماز و عبادت مهلت خواست. عمر بن سعد نمی خواست اجازه دهد.

 

[شاهدخت]

برخی از فرماندهان سپاه، از جمله قیس بن اشعث و عمر بن حجاج بر او اعتراض کرده و گفتند:

«سبحان الله اگر اهل دیلم (کنایه از مردم بیگانه) و کفار از تو چنین تقاضائی می کردند، سزاوار بود که با آنها موافقت کنی» بالاخره ابن سعد با فشار یارانش، شب عاشورا را به امام و اصحابش مهلت داد.( قصه کربلا، دوازدهم، ص236- 243)

 

[شاهدخت]

امام صادق (علیه السّلام) در حدیثی درباره این روز فرموده اند:

«تاسوعا روزی است که امام حسین (علیه السّلام) و یارانش در کربلا محاصره شدند و اهل شام در اطراف آنان اجتماع نمودند. ابن مرجانه و ابن سعد از کثرت لشکر خود خوشحال شدند و امام حسین (علیه السّلام) و یاران او را در آن روز ضعیف شمردند یقین کردند که برای حسین یاوری نخواهد آمد و اهل عراق آن حضرت را کمک نخواهند کرد.»(کلینی، الکافی، چاپ دوم، ص147)