فایل شده دلنوشته‌ی آتش خاکستر اثر ترنج

[ترنج]

کد دلنوشته: ۰۰۷۷
نام دلنوشته: آتش خاکستر
دل‌نویس: ترنج
ژانر: تراژدی، عاشقانه
ناظر: @الیاس
خلاصه:
چه کنم؟ چگونه بدون تو سر کنم؟ نامردی کردی بی‌غیرت! می‌دانم... .
سخت است، از تو ناراحتم. مرا میان بیابانی پر از گرگ درنده رها کردی، نگفتی بلایی سر من می‌آید؟ نمی‌دانم... نمی‌دانم... .

 

[ILLUSION]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.

حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[ قوانین تایپ دلنوشته ]

پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[ تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته ]

بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[ تاپیک درخواست تگ دلنوشته ]

پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[ تاپیک درخواست جلد ]

و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[ تاپیک اعلام پایان دلنوشته ]

دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[ سوالات و مشکلات دلنویسان ]

با آرزوی موفقیت برای شما،
♡تیم مدیریت تالار ادبیات♡

 

[ترنج]

***

نفس‌هایت به شماره می‌افتد.
می‌خواهی مرا تنها بگذاری؟
مگر نمی‌گفتی تا ابد کنار هم هستیم؟
چرا زیر قولت زدی، نامرد؟
دلم تنگ است.
دل‌تنگ حرف‌های عاشقانه‌ات،
دل‌تنگ گل خریدن‌هایت.
این بود رسم وفاداری؟
​

 

[ترنج]

با صدای هر نفست، زجه‌ای سوزناک سر می‌دهم.
اشک امانم نمی‌دهد. چه کنم؟!
بدون تو چگونه زندگی کنم‌؟
اشک‌هایم را خرج رفتنت می‌کنم.
انگار من هم با هر نفس تو، همراهت جان می‌دهم.
انگار دکتر‌ها به‌ جای تو، از من قطع امید کرده‌اند.
بعد از تو دیوانه‌ای می‌شوم غیرقابل کنترل!​

 

[ترنج]

***

انگار نه انگار!
چرا این‌طور؟ با این وضع؟‌
این غم در سی*ن*ه‌ام از جانم چه می‌خواهد؟!
می‌خواهم پنج‌باره جیغ بکشم.
اما سوزش گلو، فقط اجازه گریستن و مویه کردن را به
من می‌دهد.
چرا دست‌هایم را گرفته‌اند؟!
چرا اجازه نمی‌دهند یقه بِدَرَم و صورت بخراشم؟
گناه من بی‌کسی است!
​

 

[ترنج]

تک و تنهایم می‌گذاری بی‌معرفت؟!
کجا روم؟ به چه کسی پناه بَرَم؟
دیگر کسی نیست به درد دلم گوش کند و دلداری دهد.
دیگر کسی نیست که با حرف‌هایش، مرا در بدترین اوقات بخنداند!
مرا بیرون می‌کنند! اما چرا؟ چرا نمی‌گذارند تا لحظه آخر کنارت بمانم؟
خودم را به در و دیوار می‌کوبم و درخواست وارد شدن می‌کنم اما... .
اما پرستار‌ها مدام تذکر میدهند که اینجا بیمارستان است آرام‌تر! آن‌ها درد من را نمی‌دانند... .​

 

[ترنج]

روسری از سرم می‌افتد و موهای قهوه‌ای رنگ نمایان می‌شود.
یادت می‌آید؟ می‌گفتی موهایت را بیرون نگذار از بس خوشگل است چشم می‌خوری؟
اما نه! تو دیگر نیستی‌.
می‌گریم جیغ می‌کشم.
با نگاه به هرچیزی خاطره‌ای برایم زنده می‌شود.
آه جان سوزی می‌کشم.
از آن‌ها که می‌گفتی جگر آدم را می‌سوزاند.
دیگر برایم مهم نیست. هرچه می‌شود، بشود!
​

 

[ترنج]

مگر نمی‌گفتی خدا هوای بندگانش را دارد؟!
پس کو؟!
پس کو آن خدای عادل؟
چرا؟! چرا وقتی تازه با عشقم طعم خوشی را می‌چشیدم این‌گونه شد؟
می‌گفتی ناشکری نکن. اما جای این حرف‌ها نیست.
خدای عادل برای بقیه است و خیری به من نمیرسد‌.
خودم را به در می‌کوبم شاید،
شاید در را باز کنند.
با صدایی که می‌شنوم، از هوش می‌روم:
- ولش کنید، بیمار تموم کرد.​

 

[ترنج]

کسی روی گلویم دست گذاشته و می‌فشارد.
خوب می‌کند! کاش به این زندگی خاتمه دهد.
به در چنگ می‌زنم و آخرین لحظه، اسمت را صدا می‌کنم.
چرا دیگر نیستی؟
می‌خواهی در غم هجران تو جان دهم؟
لرزان لرزان از جایم بلند می‌شوم. به سمتم هجوم می‌آورد تا مانع وارد شدنم به اتاق شوند. اما دیر
است!
دیر آمدم!
​

 

[ترنج]

پارچه سفید روی سرت عذابم می‌دهد.
مگر فردا عروسیمان نبود؟!
قرار بود ساعت ۹ من را از ارایشگاه بیاوری نامرد!
حال باید لباس عزایت را بپوشم و سر قبرت زجه
بزنم؟
مگر قول ندادی بهترین روز‌های عمرم باشد‌؟!
جیغ می‌کشم:
-چرا اینجا خوابیدی بی‌غیرت؟ مگر فردا عروس تو نمی‌شدم؟
پارچه را می‌گیرم و با تمام توان زجه میزنم.​