فایل شده دلنوشته‌ی بی نهایت های من برای تو اثر مبینا عباسی

[مبینای شهر قصه ها]

می‌خواستم پل‌های شکسته را بسازم از نو، ولی تو دائم خرابش کردی... .
می‌خواستم پر پرواز تو باشم ولی تو سقوط را انتخاب کردی... .
می‌خواستم از پشت دیوار برزخ برای تو از بهشت گل‌های رز بچینم.
تو همان آتش جهنم را انتخاب کردی و این شد تمام من برای تو... .
ماندن در بغض‌های تنهایی!

 

[مبینای شهر قصه ها]

کاش میشد همه چیز را در دریا غرق کنم و به سمت تو برگردم... .
ولی انگار این دریا طوفانی شده و دردهای من برای او زیادی است!
کاش در اوج سختی‌های قلبم یک آرامشی عجیب حاکم شود که هم تو را فراموش کنم و هم تمام سال‌هایی که با تو گذشت... .
طوفان‌ها هم از من گریزان شده‌اند!
تو که جای خود را داری بی‌وفا!

 

[مبینای شهر قصه ها]

کاش دادگاهی وجود داشت که هروقت روحت را نابود کردند شکایت کنی!
تو متهم شوی به قتل روح من!
و من شاکی باشم از تمام تو!
کاش دل شکستن بشود بزرگ‌ترین جرم دنیا... .

 

[مبینای شهر قصه ها]

چه شد آن‌همه نازم و گلم‌هایت؟
از ملکه‌ی قلب تو یک‌هو شدم گدای قلبت!
چه سریع از تاج و تخت برکنارم کردی جانا؟
هوای چه کسی شما را مسـ*ـت کرد؟
چه سریع از سرزمین عشق تو تبعید شدم؟
این دستور از جانب چه کسی بود؟

 

[مبینای شهر قصه ها]

چه شد آن همه مرا بردی بالا، به من پر پرواز دادی و حال طوری خوردم زمین که سال‌ها درد در سی*ن*ه‌ام خواهد ماند!
بگو تو چه پادشاه ظالمی هستی، که برای خودت، حتی نام سرزمین عشق را تغییر دادی به هوس؟
بگو چه شد که بی‌رحمی در تو بیداد کرد؟

 

[مبینای شهر قصه ها]

ترانه‌های عاشقانه را دوست دارم هنوز هم!
باران‌های پاییزی را بی‌بهانه دوست دارم، البته هنوز هم!
عاشقی را دوست دارم؛ هنوز هم با وجود تمام دردهایی که به جان دلم انداختی!
هنوز هم زندگی را دوست دارم؛ با این‌که مرا سیر کردی از زنده بودن!
تبسم‌هایی که در اوج غم بر لب نشست را دوست دارم؛ با این‌که مرا سیر کردی از هرچه لبخند!

 

[مبینای شهر قصه ها]

تبعید شدم از قلبی که خودم او را زنده کرده بودم!
چه ساده مرا سوزاندی.
چه ساده تمام مرا دروغ خطاب کردی.
چه ساده هوای تو شد خفگی برای روح و روان من!
تبعید کردی مرا و از تاج و تخت خودم به گدایی رجوع آورده‌ام... .
ببین مرا!
شدم گدای عشق تو... .

 

[مبینای شهر قصه ها]

فرصتی نداد روزگار، تنها ماندم!
دیگر عشقی نماند، تنها ماندم!
باوری در قلب تو از من نماند...تنها ماندم!
ماندم در هوای تو ولی بازهم تنها ماندم!
عطر تو را بوییدم ولی هیچ حسی در من بیدار نشد!
آن‌جا بود که فهمیدم، تو فقط یک خیال بودی و بس!

 

[مبینای شهر قصه ها]

عاشقی هم حدی داشت.
گذر کردم از آن حد و شد جنون مطلق برای قلب خسته‌ام... .
آن‌قدر به دنبال تو گشتم که پاهایم سست و بی‌جان شدند.
کمی هم تو بگرد!
شاید تقدیر کاری کند، شاید خدا کاری کند، شاید که نفس‌های من تمام شوند.
شاید که تو فقط دروغ بودی... .

 

[مبینای شهر قصه ها]

من اگر از دیوانگی فرار می‌کردم، اگر از بلندی‌ها می‌ترسیدم دل نمی‌بستم!
من اگر از طوفان و اگر آرامش قبل از آن برایم ترسناک بود، دل نمی‌دادم به تو!
من اگر بغض را بهانه می‌کردم و اگر از اشک هایم کوه می‌ساختم، کوهی که روبه‌روی من باشد هرگز قلبم را به تو نمی‌دادم!
من اگر از جهنم و آن آتش می‌ترسیدم، دل را اسیر نفس هایت نمی‌کردم!
تو که نمی‌فهمی چه می‌گویم برای تو، رد بشو از من و آرزوهایم و بخند!
به بندبند جملاتم... .
من به خنده‌های تو راضی هستم.