فایل شده دلنوشته‌ی در انتظار او | اثر سانی خطر

[زمرد]

چه‌شد در من نمی‌دانم!
بُن‌بست شده افکارم!
فهمیدم پریشانم غمی افتاده در جانم؛
چرا این‌قدر حساسم؟
فقط دانم، بی‌احساسم!

 

[زمرد]

این‌جا، من می‌نویسم.
غمگین یا شاد؛
خنده یا گریه؛
باوفا یا بی‌وفا؛
امّا تو را در اعماق قلبم‌ نوشته‌ام.

 

[زمرد]

گویی فردایی وجود ندارد؛
و یک روز بی‌هم می‌شویم.
نه تو می‌مانی و نه من؛
نه اندوه می‌ماند نه غم،
نه خاطره‌ای می‌ماند نه غصه؛
نه خنده‌ای می‌ماند و نه گریه!
می‌گویم از روبه‌رو:
- مرسی که هستی!

 

[زمرد]

چرخ گردون، گر بخندم گر نخندم،
گر بمانم گر نمانم‌‌،
لحظه‌ها ع*ر*ی*ا*نم.
روزها گریانم!
زِ دنیا به تو پناه آوَرم!
ز معرفت‌ات... .
ز دوستی‌ات... .

 

[زمرد]

کیست که وقتی اشتباه می‌کنی تو را زمین نمی‌زند؟ باالعکس، بلندت می‌کند و می‌گوید:
- می‌گذره!
کیست که مرهم دردهایت می‌شود ولی زخم نمی‌زند؟
کیست که وقتی گریه می‌کنی، صحبت نمی‌کند و تو را آرام مهمان آغوشش می‌کند؟
کیست که وقتی خوش‌حالی خوش‌حال است؟
کیست که برایت سنگِ تمام است؟
کیست که بریات کوچک شد، تا تو بزرگ باشی... .

 

[زمرد]

ساده می‌گویم و ساده می‌نویسم؛
فراموش کردنت، کارِ ساده‌ای نیست...!
سادگی‌ات را می‌خرم،
چون سادگی‌ات؛
آراسته‌ترین گفتار دنیاست... .

 

[زمرد]

تا کجا گفتم؟
با صدای قدم‌هایت،
گنجشک‌ها که نمی‌خوانند!
خنده های‌ تو جانی در آغاز روز‌های نوست.
تو خوش‌خواننده‌ترین شعر جهان یافته‌ای!
حاضرم صد بار بگویم:
- به‌‌سلامتی بودنت!

 

[زمرد]

دوست مانند کلبه‌ای لب دریاست؛
مانند نیسم دل‌‌انگیزه بهار است؛
دوست،
عزیز است؛
رحیم است؛
شریف است؛
می‌پرستمش،
چون مقدس است!

 

[زمرد]

از نخستین دیدارم با تو،
توی دفتر خاطراتم واژه‌ات ماندنی شد...
واژه‌هایت کتاب شد‌‌،
و آخرش دعایم مستجاب شد.

 

[زمرد]

من از تو، جز تو نخواهم.
گذر از خاطره‌ها،
خنده آورد به لبم.
دیدار بی‌فروغ دوست،
در حسرت دیدار تو بودم دلواپس.
چراغ پیوسته به راه‌ت بودم ای دوست.