فایل شده دلنوشته تَعَبِ گیتی اثر«مریم فواضلی» کاربر انجمن رمان بوک
- نویسنده موضوع MARYM.F
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
- Sep
- 2,671
- 7,017
- مدال‌ها
- 2
***
سؤالی که برای ما تکرار می‌شود، سؤالی پر از رازهای نهفته؛ همان سؤالی هنگامی که جوابش را پیدا نکرده‌ایم.
می گوییم «آب از سر گذشته» و پایان!
ولکن هیچ وقت به سؤال و اسراری که در آن سؤال وجود دارد دقت نکرده‌ایم، نمی‌کنیم.
منتها دنبال واژه‌ای می‌گردیم برای خاموش کردن خودمان!
سؤالی که برای ما تکرار می‌شود، سؤالی پر از رازهای نهفته؛ همان سؤالی هنگامی که جوابش را پیدا نکرده‌ایم.
می گوییم «آب از سر گذشته» و پایان!
ولکن هیچ وقت به سؤال و اسراری که در آن سؤال وجود دارد دقت نکرده‌ایم، نمی‌کنیم.
منتها دنبال واژه‌ای می‌گردیم برای خاموش کردن خودمان!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Sep
- 2,671
- 7,017
- مدال‌ها
- 2
ماهمیشه دنبال اتفاقاتی می‌گردیم.
شکایت کنیم؛ از وضعیتی که در آن قرار گرفته‌ایم.
دنبال شخصی می‌گردیم برای گلایه کردن از خودش، از رفتارهایش... .
تا بتوانیم یک کتاب برایش تشکیل بدهیم؛
آری یک کتاب!
همان کتابی که مشغول نوشته‌اش و ژانرهایش می‌شویم و خودمان را گم می‌کنیم.
عیب‌های خودمان را پوشیده‌ایم
و دیگران را عریان کرده‌ایم!
شکایت کنیم؛ از وضعیتی که در آن قرار گرفته‌ایم.
دنبال شخصی می‌گردیم برای گلایه کردن از خودش، از رفتارهایش... .
تا بتوانیم یک کتاب برایش تشکیل بدهیم؛
آری یک کتاب!
همان کتابی که مشغول نوشته‌اش و ژانرهایش می‌شویم و خودمان را گم می‌کنیم.
عیب‌های خودمان را پوشیده‌ایم
و دیگران را عریان کرده‌ایم!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Sep
- 2,671
- 7,017
- مدال‌ها
- 2
***
این‌همه تلاش برای چیست؟
چرا باید بدویم؟
چرا آنقدر سرسخت شده‌ایم؟ هنگامی که انتهای جاده‌ی؛ ما یک خاک و یک سنگ است.
آنقدر مغرور شده‌ایم؛ که این خاکی که ازش به وجود آمده‌ایم و بازگشت خودمان به آن است را فراموش کرده‌ایم!
یالیت کسی بود بیدارمان کند.
این‌همه تلاش برای چیست؟
چرا باید بدویم؟
چرا آنقدر سرسخت شده‌ایم؟ هنگامی که انتهای جاده‌ی؛ ما یک خاک و یک سنگ است.
آنقدر مغرور شده‌ایم؛ که این خاکی که ازش به وجود آمده‌ایم و بازگشت خودمان به آن است را فراموش کرده‌ایم!
یالیت کسی بود بیدارمان کند.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Sep
- 2,671
- 7,017
- مدال‌ها
- 2
دیوار دِل‌هایمان سیاه شده است!
رنگ سفید گران و رنگ سیاه مفت نمی‌ارزد.
هی رنگ میزنیم بی‌خبر از آینده؛ می‌رسیم به خودمان و آن‌گاه دِل تاریک شده است و نوری نمی‌درخشد در آن!
آن‌گاه پیشمانی سراغ ما می‌آید؛ که چه؟
مگر پشیمانی چه حالی را عوض می‌کند؟
هنگامی که گم شده‌ای در سیاه چاله خودت.
سال‌ها خواهد گذشت تا پیدا کنی خود را
و آن موقع شروع می‌شود
رنگ کردن دِل به سفیدی
و موها را به سیاهی!
رنگ سفید گران و رنگ سیاه مفت نمی‌ارزد.
هی رنگ میزنیم بی‌خبر از آینده؛ می‌رسیم به خودمان و آن‌گاه دِل تاریک شده است و نوری نمی‌درخشد در آن!
آن‌گاه پیشمانی سراغ ما می‌آید؛ که چه؟
مگر پشیمانی چه حالی را عوض می‌کند؟
هنگامی که گم شده‌ای در سیاه چاله خودت.
سال‌ها خواهد گذشت تا پیدا کنی خود را
و آن موقع شروع می‌شود
رنگ کردن دِل به سفیدی
و موها را به سیاهی!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Sep
- 2,671
- 7,017
- مدال‌ها
- 2
دور خودمان یک دایره بزرگ درست کرده‌ایم.
دایره‌ای که عقده نام دارد، عقده‌هایمان را سر کسانی خالی می‌کنیم؛ که روزی بهترین آدم‌های زندگی‌مان بودند.
آنقدر می‌ریزیم که روزی رسد این دایره آتیشی می‌شود؛ که ما را می سوزاند و خاکستر می‌شویم، درحالی‌که تماشا می‌کنند کسانی که در قلب‌شان روزی جایگاهی داشتیم!
بفهم... .
روزی!
دایره‌ای که عقده نام دارد، عقده‌هایمان را سر کسانی خالی می‌کنیم؛ که روزی بهترین آدم‌های زندگی‌مان بودند.
آنقدر می‌ریزیم که روزی رسد این دایره آتیشی می‌شود؛ که ما را می سوزاند و خاکستر می‌شویم، درحالی‌که تماشا می‌کنند کسانی که در قلب‌شان روزی جایگاهی داشتیم!
بفهم... .
روزی!
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Sep
- 2,671
- 7,017
- مدال‌ها
- 2
***
چه کسی قرار است تاوان بدهد؟
چه کسی قرار است گریه کند؟
آری خودت! خودت می‌مانی و آه‌هایی که پشت سرهم می‌کشی.
پس چرا انتظار داری؛ از دیگرانی که می‌دانی
به دادت نمی‌رسند.
کجای جهان ثابت شده غیرممکن، شدنی است؟
چه کسی قرار است تاوان بدهد؟
چه کسی قرار است گریه کند؟
آری خودت! خودت می‌مانی و آه‌هایی که پشت سرهم می‌کشی.
پس چرا انتظار داری؛ از دیگرانی که می‌دانی
به دادت نمی‌رسند.
کجای جهان ثابت شده غیرممکن، شدنی است؟
آخرین ویرایش توسط مدیر:
موضوع نویسنده
- Sep
- 2,671
- 7,017
- مدال‌ها
- 2
***
امید مانند فانوس است!
فانوسی که درِ قلب تاریکی‌ها را به روشنایی باز می‌کند.
فانوسی که هنگام شعله کردن، نور کمش به روشنایی تبدیل می‌شود.
و آن‌گاه که تاریکی دِل؛ با امید کوچک به روشنایی تبدیل خواهد شد.
امید مانند فانوس است!
فانوسی که درِ قلب تاریکی‌ها را به روشنایی باز می‌کند.
فانوسی که هنگام شعله کردن، نور کمش به روشنایی تبدیل می‌شود.
و آن‌گاه که تاریکی دِل؛ با امید کوچک به روشنایی تبدیل خواهد شد.
آخرین ویرایش توسط مدیر:
