دلنوشته تکمیل شده دلنوشته خسته اثر F_PARDIS

[PardisHP]

بعضی وقت‌ها، خستگی معنا ندارد. چه خسته باشید، چه ناامید و چه... هرچه!
بازهم، مجبوری ادامه دهی! حتی؛ اگر از آسمان سنگ هم ببارد، حتی اگر همه بخوانند که نمی‌شود، تو همیشه راهی را برو که بعداً پشیمان نشوی! زیرا؛ پشیمانی سودی ندارد!

 

[PardisHP]

بعضی وقت‌ها، دلت می‌خواهد زمان متوقف شود و بگردی دنبال چیزهایی که گمشان کردی؛ حتی، به دنبال خودت!
خود گمشده‌ات؛ خود گذشته‌ات... .

 

[PardisHP]

بر روی یخ‌های لغزنده راه می‌روم.
بقیه می‌گویند این کار را نکن!
ولی؛ نه من خبر دارم که چی می‌شود و نه آنها! پس؛ ادامه می‌دهم تا به آن طرف دریاچه برسم. شاید؛ مَنِ گم شده، آن‌جا باشد!

 

[PardisHP]

سرما تمام وجودم را فرا گرفته و دیگر نمی‌توانم نفس بکشم. هیچ چیز را نمی‌بینم به جز آب و تکه‌های یخ که در آن شناور است. تمام بدنم بی حس شده البته فرقی هم نمی‌کند مدت‌هاست همین‌طور هستم از همان زمان که رفتی دیگر احساسی در من وجود ندارد.

 

[PardisHP]

به اطراف نگاه می‌کنم دیگر آب و یخ‌ها نیستند حالا چشمان آبی توست جلوی قاب آسمان. حالا ابر‌های سفید در آسمان آبی شناورند و تصویر من در چشمان نگران توست.

 

[PardisHP]

روی همان صندلی نشسته‌ام. پتوی بزرگی رویم است و از سرما دندان‌هایم را به هم فشار می‌دهم. تو کنارم‌ می‌نشینی و من خیره می‌شوم به لیوان در دستت که از آن بخار بلند می‌شود.

 

[PardisHP]

می‌خواهی حرف بزنی اما من انگشتم را روی صورتم می‌گیرم و می‌گویم هیس و نمی‌گذارم چیزی بگی. مگر اصلا مهم است چند وقت نبودی؟
حالا که اینجایی پس هیچ چیز مهم نیست... .

 

[PardisHP]

حرفی نمی‌زنی، دومین بار است که به حرفم گوش می‌دهی اولین بار مدت‌ها پیش بود انقدر دور که حتی یادم نمی‌آید چه گفته‌ام فقط می‌دانم دوست داشتی حرف حرف خودت باشد، شاید خیلی امیدوارم اما کاش تغییری نکرده باشی... .

 

[PardisHP]

چشمانم را باز می‌کنم بازهم تو نیستی، و فقط نور خورشید است که به صورتم می‌تابد، انگار هرچه بود خواب بود یا یک رویا. هنوز هم تو آدم بد ماجرایی و من یک فرد خسته از زندگی... .

 

[PardisHP]

به ساعت نگاه می‌کنم که می‌چرخد و می‌چرخد اما من هنوز در کنج خانه نشسته‌ام، و منتظر هر اتفاقی هستم که نمی‌دانم چیست.