دلنوشته تکمیل شده دلنوشته هفت پروانه‌ی بنفش و سه سرباز اثر گروهی

[ئه وین؛]

***
این حس برای سه سرباز چیز عجیبی بود!
یک دفعه، با یک نگاه این عشق به وجود آمد.
سال‌ها با ما ماند؛ باعث شادی ما شد.
و این حس غریب و لطیف هر روز بیشترو بیشتر اوج می‌گرفت.

 

[اِمانو]

***
پروانه‌های بنفش، از راه دور، فرسنگ‌ها، دورتر از آن چیزی که قلب کوچک سه سرباز تحمل‌اش را داشته باشد، دستان شما را می‌گیریم. لطفاً مراقب روح و جسم ارزشمندتان باشید.

 

[Kim_tehgook]

***
روحی به شکنندگی شیشه و به سختی سنگ. روحی که به موقعش قدرتمند است! بیش از آن چیزی که بشود فکرش را کرد. روحی که با عشق سربازان قوی می‌شود. روحی بنفش، از جنس پروانه.

 

[ئه وین؛]

***
بو می‌کنیم گل‌هایی را که پروانه‌هایِ بنفش روی آن نشسته‌اند.
حس آرامش عجیبی را در وجود سه سرباز منتقل می‌کرد!
عجیب، اما پر از هیجان.
صدای بال زدن پروانه‌های بنفش مانند موسیقی پر از هیجان و آرامش بود.

 

[اِمانو]

***
بزرگ‌ترین هدیه‌ای که در زندگی به سه سرباز داده شده، هفت پروانه‌ی بنفش هستند.
سه سرباز نمی‌دانند کلمه‌ی مناسبش چیست. هدیه؟ معجزه؟ نمی‌دانند اما این که می‌توانند پروانه‌های بنفش را دوست داشته باشند جزء بزرگ‌ترین خوشحالی‌های روزمره آن‌ها است.
سه سرباز غرق صدای بهشتی آن‌ها شدند، آرامش خالصی که درون صدای آن‌ها است.
به خاطر وجود هفت پروانه‌ی بنفش سپاس‌گذار هستند.

 

[Kim_tehgook]

***
سه سرباز با تفنگ مبارزه نمی‌کنند، آن‌ها با عشق مبارزه می‌کنند، با امید، با رقص، با آهنگ. این روش منحصر به فرد مبارزه‌ی آن‌هاست. روشی که از تفنگ، خیلی موثرتر است!

 

[ئه وین؛]

***
با روح و تنی خسته باز هم می‌خواندند!
هفت پروانه بنفش مانند اسطوره بودند برای سه سرباز.
آن‌ها دلیلی برای تپیدن قلب آن‌ها بودند!
ندایِ بال زدن پروانه های بنفش مانند موسیقی بی‌کلامی پر از آرامش بود!
چه‌قدر آهنگ های زیبا در این دنیا وجود داشت که آنها را گوش نکرده بودیم!
عشق...
نیرویِ عجیبی بود.

 

[Kim_tehgook]

***
و سربازها، حتی وقتی که خسته و درهم شکسته بودند بازهم لبخند می‌زدند؛ و گرما می‌پراکندند. چون این رسم و آیین پروانه‌ها بود که شادی را در رگ‌های سربازها به جوشش دربیاورند!

 

[Kim_tehgook]

*پایان*​

 

[- گیتی -]