مجموعه اشعار دکتر قاسم رسا

[;FOROUGH]

به آب چشمه‌ی لطفت فرو شوی
اگر سر زد خطــایی ، اشتــباهـی

مـران یارب! ز درگاهت (رسا) را
پنـاه آورده سـویت بـی‌پنــاهــی

"شادروان دکتر قاسم رسا"

 

[;FOROUGH]

(بزمگاه زندگی)

کن رها از بند محنت دوستان خویش را
تا نبینی در جهان روی غم و تشویش را

 

[;FOROUGH]

ما اگر نیکیم ، اگر بد ، در مثل آئینه ایم
هر که در آئینه بیند ،نقش روی خویش را

 

[;FOROUGH]

تا که سرگردان نمانی در عمل ، از کف مده
دامن تدبیر و عقل مصلحت اندیش را

 

[;FOROUGH]

دامن دولت توان در سایه‌ی همت گرفت
همت عالی توانگر می‌کند درویش را

 

[;FOROUGH]

کن حذر از یار بدطینت ، که چون هرجا رسد
میزند چون کژدم از خبث طبیعت نیش را

 

[;FOROUGH]

ای (رسا) در بزمگاه زندگی از کف مده!
دامن یاران خوش‌بزم و ارادت کیش را

"دکتر قاسم رسا"

 

[;FOROUGH]

(برف پیری)

دردا که برف پیری ، بر سر نشست ما را
پیمانه‌ی جوانی ، در هم شکست ما را

عهد شباب چون تیر از شست ما رها گشت
عمر گرانبها شد افزون ز شصت ما را

 

[;FOROUGH]

پیمانه‌ی دل ماست از عشق دوست لبریز
کز باده‌ی محبت ، کردند مسـ*ـت ما را

اشک ندامت ما ، راه امید بگشود
درهای ناامیدی ، بر دل ببست ما را

 

[;FOROUGH]

مَرد بلندهمت ، تن کی دهد به پستی ؟
تا چند دل فریبد ، دنیای پست ما را ؟

رفتند غمگساران ، دردا که داغ یاران
پیوند آشنائی ، از هم گسست ما را