مجموعه اشعار دکتر قاسم رسا

[;FOROUGH]

(رسا) در راه خدمت باش کوشا
خوشا آنانکه کوشیدند و رفتند.

"دکتر قاسم رسا"

 

[;FOROUGH]

(پیغمبر عالی نسب)

با صد هزاران جلوه شد از پرده بیرون ماه من
تا ماه گردون را کند محو جمال خویشتن

 

[;FOROUGH]

دل روشن از سیماى او جان سرخوش از صهباى او
شاهى که خاک پاى او شد سرمه ی چشمان من

 

[;FOROUGH]

کوکب بدان تابندگى گوهر بدان رخشندگى
سلطان بدان بخشندگى نشنیده ک.س اندر ، زمن‏

 

[;FOROUGH]

آمد امیر کاروان ، محبوب دل آرام جان
دیدار یار مهربان از دل برد رنج و محن‏

 

[;FOROUGH]

ساقى کرم کن جام را تا پخته سازد خام را
در هم شکن اصنام را کامد نگار بت شکن

شاها ز مسکین یاد کن دلخستگان را شاد کن
جان را ، ز غم آزاد کن تا خرمى بخشد به تن‏

 

[;FOROUGH]

مشعل ز علم افروخته اوراق ظلمت سوخته
خیاط رحمت دوخته ، بر قامت او پیرهن‏

 

[;FOROUGH]

روشن تر از مه روى او خوشبوتر از گل موى او
چون قامت دلجوى او سروى نروید در چمن‏

شب رفت و صبح آمد ز پى دوران ظلمت گشت طى‏
پروانگان شمع وى جمعند در هر انجمن

 

[;FOROUGH]

از مکه پیدا شد گلى در شوره زارى سنبلى‏
آمد خوش الحان بلبلى، کند آشیان زاغ و زغن‏

در یتیمى در عرب از «آمنه بنت وهب»

 

[;FOROUGH]

تابد از آن در روز و شب نور خداى ذوالمنن‏

ناخوانده درس استاد شد ویرانه‌‏ها آباد شد
کاخ کرم بنیاد شد ، خار مظالم ریشه کن