پزشکی دیورتیکولیت

[وِیان؛]

'' دیورتیکولیت ''

 

[وِیان؛]

ديورتيكوليت به طور جامع به وضعيتي گفته ميشود كه در ديواره ي روده بزرگ كيسه هاي كوچكي تشكيل و عوارضی كه از آنها ناشي ميشوند. اصطلاحات زيادي به ديورتيكوليت ربط داده مي‌شود كه گيج كننده اند و نياز به تعريف اختصاصی دارند. درضمن یکسری عوارض و پیچیدگی ثانوی ناشی از حمله ی دیورتیکولیت وجود دارد که شامل تشکیل آبسه (ورم چرکی) و سوراخ شدن جداره ی روده با پریتونیت است.

 

[وِیان؛]

آبسه کیسه ای است پر از چرک و پریتونیت عفونتی است که به راحتی درون شکم پخش میشود. شخص در اثر پریتونیت سخت بیمار میشود و حتی خطر جانی دربردارد.

 

[وِیان؛]

پيچيدگي هاي ديورتيكوليت منجر به چندين عارضه ميشود از قبيل سوراخ شدن، فيستول ، خون ريزي و تنگي مي‌باشد كه در ادامه به هر يك خواهيم پرداخت.

 

[وِیان؛]

روده ي بزرگ و ركتوم و مقعد همگي بخشي از سيستم گوارشي هستند . روده ي بزرگ بصورت لوله اي عضلاني با حدود 1 الي 1.5 متر و ركتوم با 15 سانتيمتر و مقعد با حدود 3 سانتميتر در انتها طول دارند. روده از بخش هاي مختلف تشكيل شده :

سيكوم ، كولون صعودي ، كولون عرضي ، كولون نزولي و سيگموئيد. بخش كولون صعودي و نزولي در جاي خود بي حركتند ولي بخش هاي عرضي و سيگموئيد در حركت هستند.

 

[وِیان؛]

غذاي نيمه هضم شده از روده ي كوچك وارد روده ي بزرگ شده ، مواد مغذي و آب از آن جدا و مابقي بصورت مدفوع طي يكسري انقباض هاي هماهنگ شده به ركتوم ميروند. ركتوم با ورود مدفوع شل ميكند و محلي ميشود براي نگهداري آن. وظيفه ي اصلي مقعد جلوگيري از دفع مدفوع تا زمان مناسب است. در زمان مناسب مقعد شل كرده و مدفوع را دفع ميكند.

 

[وِیان؛]

ديورتيكوليت ميتواند در كل روده بزرگ تشكيل شود ولي در آمريكا و كشورهاي غربي بيشتر در کولون سيگموئيد رخ ميدهد. در آمريكا ،‌ ديورتيكوليت در بخش كولون سيكوم و كولون صعودي كمتر ولي در آسيا بسيار بيشتر ديده ميشود. طبق فرضيه هاي قابل قبول،‌ كمبود فيبر در غذا باعث خشك شدن زياد از حد مدفوع و در نتيجه فشار بيشتر روده براي حركت آن مي‌شود.

 

[وِیان؛]

اين فشار باعث بيرون زدگي بخش هاي ضعيف ديواره ي روده ميشود. بنابراين ديورتيكوليت بيشتر در بخش سيگموئيد روده تشكيل ميگردد مخصوصا در نقاطي كه رگ هاي خون وارد ديواره شده اند. همزمان با تشكيل كيسه ها ، عضله هاي روده هم بخاطر عبور مدفوع خشك و سفت ورم ميكنند و بزرگ ميشوند.

 

[وِیان؛]

ديورتيكوليت بسيار عمومي است و نسبت آن با سن افزايش مي يابد و در افراد زير 30 سال نادر است. حدود 30 الي 40 درصد از افراد بالاي 60 سال و بين 50 تا 80 درصد از افراد بالاي 80 سال دچار ديورتيكوليت مي‌شوند. اكثر افراد بدون علائم هستند و فقط 10 الي 20 درصد دچار علائم مي‌شوند و از اين دسته هم فقط 10 تا 20 درصد در بيمارستان بستري مي‌شوند. از بين تاما بيماران فقط حدود 1 درصد به جراحي نياز پيدا ميكنند

 

[وِیان؛]

ديورتيكوليت يك وضعيت التهابي در روده بزرگ است كه به نظر مي‌رسيد ناشي از سوراخ شدن كيسه ها باشد. معمول ترين علامت ديورتيكوليت درد شكم و لگن ، حساس بودن نقطه ي بيماري و تب است . ضمنا يكسري عوارض ثانوي مانند تشكيل آبسه (ورم چركي) و سوراخ شدن روده با پريتونيت وجود دارد. آبسه كيسه اي است پر از چرك و پريتونيت عفونتي است كه به راحتي درون شكم پخش ميشود. شخص در اثر پريتونيت سخت بيمار ميشود و حتي خطر جاني دربردارد.