خداشناسی راه ساده خداشناسى

[جک_اسپارو(:]

راههاى شناخت خدا
براى شناختن خداى متعال، راههاى فراوان و گوناگونى وجود دارد كه در كتابهاى مختلف فلسفى و كلامى و بیانات پیشوایان دینى و نیز در متن كتابهاى آسمانى به آنها اشاره شده است. این دلایل و براهین از جهات مختلفى با یكدیگر تفاوت دارند: مثلاً در بعضى از آنها از مقدمات حسى و تجربى استفاده شده در حالى كه بعضى دیگر از مقدمات عقلى محض، تشكیل یافته اند؛ و بعضى مستقیماً درصدد اثبات خداى حكیم هستند در صورتى كه بعضى دیگر تنها موجودى را اثبات مى‌كنند كه وجودش مرهون موجود دیگرى نیست (واجب الوجود) و براى شناختن صفات او مى‌بایست براهین دیگرى اقامه شود.

 

[جک_اسپارو(:]

از یك نظر مى‌توان دلایل خداشناسى را به راههایى تشبیه كرد كه براى عبور از رودخانه‌اى وجود دارد: بعضى از آنها مانند پل چوبى ساده‌اى است كه روى رودخانه كشیده شده و عابر سبكبار مى‌تواند به آسانى از آن بگذرد و بزودى به منزل مقصودش برسد، بعضى دیگر مانند پلهاى سنگىِ طولانى از استحكام بیشترى برخوردار است ولى راه را طولانى‌تر مى‌كند، و بالاخره بعضى دیگر مانند راه آهنهاى پر پیچ و خم و داراى فراز و نشیبها و تونلهاى عظیم است كه براى عبور قطارهاى سنگین ساخته شده است.

 

[جک_اسپارو(:]

انسانى كه ذهن سبكبارى دارد مى‌تواند از راههاى خیلى ساده، خداى خود را بشناسد و به بندگى او بپردازد، اما كسى كه بار سنگینى از شبهات را بر دوش كشیده است باید از پل سنگى عبور كند، و بالاخره كسى كه خروارها بار شبهات و وساوس را با خود حمل مى‌كند باید راهىرا برگزیند كه داراى زیرسازیهاى محكم و استوار باشد هر چند پیچ و خمها و فراز و نشیبهاى زیادى داشته باشد

 

[جک_اسپارو(:]

ویژگیهاى راه ساده
راه ساده خداشناسى، امتیازات و ویژگیهایى دارد كه مهمترین آنها از این قرار است:

 

[جک_اسپارو(:]

1- این راه نیازى به مقدمات پیچیده و فنى ندارد و ساده ترین بیانى است كه مى‌توان در این زمینه، مطرح كرد و از اینروى، براى همه مردم در هر سطحى از معلومات باشند قابل فهم و هضم است.

 

[جک_اسپارو(:]

2- این راه مستقیماً بسوى «خداى آفریننده دانا و توانا» رهنمون مى‌شود برخلاف بسیارى از براهین فلسفى و كلامى كه نخست موجودى را بعنوان «واجب الوجود» اثبات مى‌كنند و علم و قدرت و حكمت و خالقیت و ربوبیت و دیگر صفات او را مى‌بایست با براهین دیگرى ثابت كرد.

 

[جک_اسپارو(:]

3- این راه، بیش از هر چیز، نقش بیدار كردن فطرت و به آگاهى رساندن معرفت فطرى را ایفاء مى‌كند و با تأمل در موارد آن، حالتى عرفانى به انسان دست مى‌دهد كه گویا دست خدا را در ایجاد و تدبیر پدیده هاى جهان، مشاهده مى‌كند، همان دستى كه فطرت او با آن، آشناست.