دلنوشته تکمیل شده [رز پژمرده] اثر «مائده m کاربر رمان بوک»

[Mahi.otred]

نام دلنوشته: رز پژمرده
نویسنده: مائده m
ژانر: عاشقانه
ناظر: Atefeh.
ویراستار: زهرا سلیمانی
کپیست: Hilda؛

دیباچه:
این آغاز تلخ پژمرده شدن یک رز قرمز است،
آغاز خم شدن ساقه این گل است؛
آغار پرپر شدن آن است.​

 

[اولدوز]

عرض ادب و احترام خدمت دلنویس عزیز و ضمن تشکر بابت انتخاب "رمان بوک" برای انتشار آثار ارزشمندتان.
حتما پیش از آغاز نوشتن، تاپیک زیر را مطالعه کنید تا دچار مشکل نشوید:
[ قوانین تایپ دلنوشته]
پس از بیست پست، در تاپیک زیر درخواست نقد شورا دهید:
[تاپیک جامع درخواست نقد دلنوشته]
بعد از ایجاد تاپیک نقدر شورا برای دلنوشته‌تان، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست نقد بدهید:
[تاپیک درخواست تگ دلنوشته]
پس از گذاشتن بیست پست از دلنوشته، می‌توانید در تاپیک زیر برای آن درخواست جلد دهید:
[ تاپیک درخواست جلد]
و انشاءالله پس از به پایان رسیدن دلنوشته‌تان، در تاپیک زیر اعلام کنید:
[ تاپیک اعلام پایان دلنوشته]
دلنویسان عزیز، هرگونه سوالی دارید؛ می‌توانید در اینجا مطرح کنید:
[سوالات و مشکلات دلنویسان]
با آرزوی موفقیت برای شما،
♡تیم مدیریت تالار ادبیات♡

 

[Mahi.otred]

به گل‌برگ‌های جمع شده نگاه کردم.
از رنگ خودش تیره‌تر شده بود و رنگ همیشگی‌اش را نداشت.
گل‌ قرمز الان به رنگ سیاه تغییر رنگ داده بود، مثل دلی که بشکند و دیگر به حالت قبل برنگردد و از رنگ شادش به رنگ غم بنشیند.
غم این گل از غم کسی که داغ عزیز دیده باشد بیش‌تر نباشد، کم‌تر هم نیست.
این گل دیگر مانند اول نمی‌شود، بوی روزهای اول را ندارد؛ رنگ رز‌های دیگر را ندارد؛ زیبایی‌ خیره کننده‌اش را از دست داده ‌است.
زیبایی رز به رنگ و بو، تازگی و سرحال بودنش است؛ که این گل دیگر نداشت.
احساس می‌کند تمام غم‌ها سرازیر شده و به دل او رفته، احساس می‌کند تنها اوست که دنیا غم‌هایش را بر سر او خالی می‌کند.
دیگر تاب ندارد غم دیگری به سراغش بیاید.
گل‌برگ‌هایی که قبل از این غم، وقتی باران می‌بارید بر روی برگ‌هایش با آن‌ها بازی می‌کرد، و از باریدن باران خوش‌حال میشد.
ولی حالا با باریدن باران دلش می‌گیرد، با باران درد و دل می‌کند و از غمش برای باران می‌گوید؛ باران هم از ناراحتی غم گل بیش‌تر می‌بارد... .

 

[Mahi.otred]

خم شده... ‌.
ساقه خوش‌فرم و خوش حالتش دیگر راست نیست و خمیده شده، بعید می‌دانم کمرش راست شود و بایستد.
دیگر توان سر بلند کردن و نگاه به آسمان را ندارد، تا به آسمان خیره می‌شود دل آسمان می‌گیرد و شروع به باریدن می‌کند.

 

[Mahi.otred]

باعث شکستگی کمر و خمیده شدن ساقه گل همیشه سر حال، غم‌هایی‌اند که بر روی دوشش سنگینی می‌کردند و آخر به کمرش فشار آمد.
مگر یک گل دل‌ نازک چه‌قدر توان درد کشیدن دارد؟
چه‌قدر می‌تواند به روی خودش نیاورد که مشکل جلوی راهش است؟
چه‌قدر می‌تواند نسبت به اتفاق‌های زندگی‌اش بی تفاوت باشد؟
مگر یک گل رز قرمز دل ندارد؟
مگر یک گل رز قرمز احساس ندارد؟
مگر یک گل رز قرمز توان این ‌همه غم به دوش کشیدن را دارد؟

 

[Mahi.otred]

یک گل رز قرمز فقط گل است، نه می‌تواند مثل درخت تنومند باشد و در برابر سختی‌ها مقاوم باشد، نه می‌تواند مانند دیوار باشد که جلوی وارد شدن غم و غصه و سختی را به زندگی‌اش بگیرد... .

 

[Mahi.otred]

او فقط در حد یک گل توان دارد نه بیش‌تر.
شاید اگر گل دیگری بود مقاوم‌تر بود!
شاید اگر کاکتوس بود بیش‌تر دوام می‌آورد و هنوز هم سر پا بود... .
ولی او کاکتوس است و این رز... !

 

[Mahi.otred]

فرقشان مانند فرق سنگ و شیشه ‌است، سنگ مقاومت بیش‌تری نسبت به شیشه دارد؛ سنگ را به هر جا بکوبی چیزیش نمی‌شود؛ ولی کافیست با همان سنگ یک ضربه کوچک به شیشه بزنی و نابود شود.
شاید ضربه‌ای که به رز می‌خورد، کمرش را خم کند ولی حتی خم به ابروی کاکتوس هم نیاورد.
رز فقط یک گل است... .

 

[Mahi.otred]

رنگش پریده‌ است!
دیگر طراوت آن موقع را ندارد.
دلش دیگر از این همه غمی که رفت و آمد می‌کنن خسته شده است.
کاش یک معجزه رخ دهد و این گل همان گل قبل بشود.​

 

[Mahi.otred]

رنگ قرمز روشن تبدیل به رنگ زرشکی رو به تیره برگشته است... .
گلی پژمرده، گلی جوان؛ ولی با وجود چین و چروک بر روی چهره‌اش.
گلی جوان، ولی با دلی که خیلی وقت است پیر شده است.
گلی جوان که دیگر شوق خندیدن ندارد... .​