مجموعه اشعار رسول یونان

[za-wrde]

باید خودم

باد را متقاعد کنم

که نوزد

باید خودم

حرمت کلبه ام را

به دریا گوشزد کنم

زمین جای خطرناکی است

و کسی که

باید بیاید

همیشه دیر می‌آید​

 

[za-wrde]

دست های تو

یادگاری هایی شگفت انگیزند

از سکونت ماه بر خاک

وقتی زندگی تاریک می‌شود

به دست های تو فکر می‌کنم

وقتی کارها گره می‌خورند

درها باز نمی‌شوند

به دست های تو فکر می‌کنم

دست های سفید تو

بال های منند

برای فرار از زمین در روز مبادا

به دست های سفید تو فکر می‌کنم!​

 

[za-wrde]

فقط تاریکی می‌داند

ماه چقدر روشن است

فقط خاک می‌داند

دست های آب

چقدر مهربان!

معنی دقیق نان را

فقط آدم گرسنه می‌داند

فقط من می‌دانم

تو چقدر زیبایی!​

 

[za-wrde]

داشتم از این شهر می‌رفتم

صدایم کردی

جا ماندم

از کشتی ای که رفت و غرق شد

البته…

این فقط می‌تواند یک قصه باشد

در این شهر دود و آهن

دریا کجا بود

که من بخواهم سوار کشتی شوم و

تو صدایم کنی

فقط می‌خواهم بگویم

تو نجاتم دادی

تا اسیرم کنی​

 

[za-wrde]

سال‌هاست

تلفنی در جمجمه‌ام زنگ می‌زند

و من

نمی‌توانم گوشی را بردارم

سال‌هاست شب و روز ندارم

اما بدبخت‌تر از من هم هست

او

همان کسی‌ست که به من زنگ می‌زند!​

 

[za-wrde]

هرشب خواب می‌بینم

سقوط می‌کنم از یک آسمانخراش

و تو از لبه آن

خم می‌شوی و

دستم را می‌گیری

سقوط می‌کنم هرشب

از بام شب

و اگر تو نباشی

که دستم را بگیری

بدون شک

صبحگاه

جنازه‌ام را

در اعماق دره ها پیدا می‌کنند​

 

[za-wrde]

تو درمنی

مثل عکس ماه در برکه

در منی و

دور از دسترس من

سهم من از تو

فقط همین شعرهای عاشقانه است

و دیگر هیچ

ثروتمندی فقیرم؛

مثل بانکداری بی‌پول

من فقط آینه تو هستم​

 

[za-wrde]

تو ماه را

بیشتر از همه دوست می‌داشتی

و حالا

ماه هر شب

تو را به یاد من می‌آورد

می‌خواهم فراموشت كنم

اما این ماه

با هیچ

از پنجره‌ها پاك نمی‌شود​

 

[za-wrde]

امید چیز خوبی است

مثل آخرین سکه

مثل آخرین بلیط

مثل آخرین گلوله

مثل آخرین کشتی

آخرین سکه نمی‌گذارد که غرورت بشکند

آخرین بلیط نمی‌گذارد که

ناامید از ترمینال ها برگردی

آخرین گلوله نمی‌گذارد که سرباز اسیر شود

کسی که امید دارد

فقیر نیست

همیشه چیزی دارد

یادم رفت از آخرین کشتی بگویم

آخرین کشتی حتی اگرهم نیاید

نمی‌گذارد که نام دریا و مسافرت از یادت برود​

 

[za-wrde]

دیگر منتظر کسی نیستم

هر که آمد

ستاره از رویاهایم دزدید

هر که آمد

سفیدی از کبوترانم چید

هر که آمد

لبخند از لب‌هایم برید

منتظر کسی نیستم

از سر خستگی در این ایستگاه نشسته‌ام!​