مجموعه اشعار رضا گرجی

[DELARAM]

از سرخیِ خون روی فرش از زوزه‌های باد
از اشک‌های هر شبت در لحظه‌های شاد

از خم‌شدن های سرت با ساقه‌های دشت
از لحظه‌ی درد تنت بعد از هجوم گشت

 

[DELARAM]

از بوسه‌های مخفیت در کوچه‌های وهم
از صورتِ سرد و ترت از اشک‌های چشم

از عقده‌ی یک زندگی با چشم‌های پاک
از اشرف این سرزمین از خانه‌های خاک

از خنده‌ی مستانه‌ات در خلوت آغوش
از باطن دیوانه‌ات در کوچه‌ای خاموش

 

[DELARAM]

از خیسی شب‌های تو در مرکزِ صحرا
از خشکی لب‌های تو در عمق این دریا

از آدمی که سنگ بود از آدمِ مغلوب
از فکر تو در خواب‌ها از تلخیِ سرکوب

از گریه‌های رد شده در گوشه‌ای خلوت
از دوری دستان تو از لمس این حسرت

 

[DELARAM]

از مشت‌های هرشبت در خاطرات یار
از دست‌های پر تبت در این جهانِ زار

از شهر‌های رنگی و از ناله‌های روز
از خون گرمت روی تن قبل از هجومِ سوز

از این همه که شعر شد توی نبودنت
از این جنونِ روحِ من در شهرِ بودنت

 

[DELARAM]

من گم شدم، در کوچه‌های زخمیِ تهران
من گم شدم، در روزهای سرد و یخبندان

آغوش وا کن که پناهم دست‌های توست
من گم شدم، در صفحه‌ای که داستان توست

پرواز کن از کهکشان و دور شو از ما
من گم شدم، در ارتفاعِ سردِ دانشگاه

 

[DELARAM]

فریاد کن که گوش من از نام تو خالیست
من گم شدم، در گوشه‌ای که جزوِ دنیا نیست

نزدیک باش، با خنده‌ات بنگر مرا یک بار
من گم شدم، توی نبودن‌های تو انگار

دلخسته‌ام مثل تمامِ سالِ زندانی
من گم شدم، این درد را تو خوب می‌دانی

 

[DELARAM]

رد می‌شوم از خاطراتت زیر این باران
من گم شدم، توی ترافیک و غمِ چمران

پل می‌زنم به بوسه‌ای که آخرین غم بود
من گم شدم، این گم شدن آغازِ ماتم بود

تنها و خشکم مثل بیگانه‌ترین شاخه
من گم شدم، بی‌تو درونِ خلوت کافه

دستانِ تو در ذهنِ من آبی ترین رویا
من گم شدم، بین شلوغی‌های این دنیا!

 

[DELARAM]

تو در آسمان پرواز کن
من در شب‌های زمین قدم می‌زنم
تو سفید باش و بدرخش
من سیاه می‌مانم و گم می‌شوم
تو لا به لای درختان تنومند آواز بخوان
من با سکوتِ بیابان سَر می‌کنم
تو با پاک ترین رود‌ها جاری شو​

 

[DELARAM]

من در مردابِ بی‌نیلوفر خود محو می‌شوم
تو اشک بریز!
من هم اشک می‌ریزم
ملالی نیست
هر‌چقدر غمیگن
هر‌چقدر تنها
هر‌چقدر بی‌رویا
با تمامِ پوچی‌ها سر می‌کنم
کارِ این دنیا با ما تمام می‌شود
پر می‌گشاییم سوی آسمان
و من ایمان دارم
در جهانی دیگر دستِ تو را می‌گیرم!

 

[DELARAM]

شنیدم آخرین شبناله را نشنیدی و رفتی
به دنیای پُر از جادوی من خندیدی و رفتی


پس از تو روشنی در شهرِ غمگینم نخواهد ماند
پس از تو آسمان در گوشِ من شعری نخواهد خواند