آموزشی ریشه تاریخی اصطلاحات

[؛)Lunika]

با این توضیحات در میان ایرانیان برای صاحب ریش هیچ بلا و مصیبتی بالاتر از این نبوده‌است که کسی از روی دشمنی یا در مقام تنبیه به زور ریش او را بتراشد و از این رو دادن ریش و قیچی به دست آرایشگر و سلمانی نشانه‌ی اعتماد و اطمینان کاملی بود که مردان به آرایشگر نشان می‌دادند که ریش آنان را نه از بیخ و بن، بلکه در حد آرایش کوتاه کند. بعدها نیز مردم این اصطلاح را در معنی مجازی برای نشان دادن اعتماد و اطمینان به کسی و وکیل قراردادن او برای انجام کاری به کار بردند.

 

[؛)Lunika]

زندگی سگی
زندگی توأم با درد و رنج و فقر و تنگدستی را در اصطلاح عامیانه زندگی سگی می‌نامند.

 

[؛)Lunika]

دکتر محمد ابراهیم باستانی پاریزی برای این نام‌گذاری بر زندگی پر رنج و درد و بدبختی و بیچارگی انسان‌ها، حکایت شیرین و طنزآمیزی دارد که می‌تواند ریشه‌ی این اصطلاح را به دست دهد. وی می‌نویسد: «می‌گویند در روز ازل که خداوند برای همه‌ی موجودات جهان عمری معین می‌کرد، عمر انسان را سی و پنج سال تعیین کرد. آدمیزاد که به هیچ چیز قانع نیست، پیش خدا شکایت برد که: «خداوندا! این سی و پنج سال کم است، مقداری بر آن بیفزا تا بتوانم عبادت تو را در آخر عمر به جا بیاورم، زیرا این سی و پنج سال برای همه‌ی اعمال «چنان که افتد و دانی» هم تکافو نمی‌کند.

 

[؛)Lunika]

چون حرف عبادت پیش کشید، خداوند فرمود تا از عمر «خر» که از همه ساکت‌تر بود بیست سال برداشتند و بر عمر آدمی گذاشتند. بنابراین عمر بشر از سی و پنج سال به پنجاه و پنج اضافه شد. اما متأسفانه چون این بیست سال از عمر خر بود، آدم پس از سی و پنج سالگی ناچار شد مثل خر کار کند و جان بکند و باز محلی برای عبادت نماند. باز نزد خدا شکایت برد.

 

[؛)Lunika]

خداوند فرمود: ده سال از عمر « سگ بردارند و بر عمر آدمیزاد بیفزایند. ولی متأسفانه باز هم کار به عبادت نرسید. زیرا این ده سال پس از پنجاه و پنج سالگی، پر از رنج و بیماری بود که آدم مرتب باید درحال «رژیم» باشد، کم حرف بزند و هر روز یکی از سوراخ سنبه‌های بالا و پایین را عمل کند و سوند و شیاف و ویتامین و هورمون و . . . به‌کار برد. دلش هم خوش باشد که زنده است. فکر کنید در این صورت آدمی چه «زندگی سگی» دارد، زندگی‌ای که اگر بخواهند دوباره آن را به «سگ» برگردانند، هرگز قبول نمی‌کند!

 

[؛)Lunika]

پایان