آموزشی زیر سایه‌ی رولینگ – نگاهی به سه رمان جنایی از یک ناولیست فانتزی

[اولدوز]

آن حس همدلانه‌ی گم‌شده در «آوای فاخته»، در رمان دوم رولینگ بهتر از کار درآمده قطر رمان هم باعث کلافگی خواننده نخواهد شد که برعکس او را با ظرایف خصلت‌های بشری بیشتر آشنا می‌کند. اما همان حس نفرت ناخودآگاه غلیظ نسبت به طبقه‌ی ثروتمند در این رمان هم احساس می‌شود. اون کواین، نویسنده‌ای شکست‌خورده است که جامعه‌ی موفق و پولدار طردش کرده. زنش دچار کم‌توانی ذهنی است و یک بچه‌ی عقب‌مانده هم دارند اما در نهایت بعد از آنکه قاتل پیدا می‌شود اون و کتابش به شهرتی بزرگ می‌رسند و مقتول بالاخره حقش را با کمک کارآگاه استرایک از دنیا می‌گیرد.

 

[اولدوز]

قاتلان افسونگر

«ردپای شیطان»، سومین و آخرین رمان جنایی منتشر شده‌ی رولینگ است. این‌بار او به سراغ یک قاتل زنجیره‌ای رفته است. این قاتلان، به خاطر اختلالات شخصیتی و اینکه قتل تنها عنصر لذت‌بخش زندگی‌شان است معدن طلای نویسندگان جنایی‌نویس به‌شمار می‌روند. تقریباً بیشتر جنایی‌نویسان یک رمان با محوریت قاتلان زنجیره‌ای داشته‌اند و خب انگار خانم رولینگ هم بدش نیامده ناخنکی به این معدن طلا بزند. رولینگ دوباره همان سبک پازل‌وار را پی گرفته و این‌بار به شکلی جاه‌طلبانه کلکسیونی از قاتلان زنجیره‌ای بالقوه را به عنوان مظنونان خود انتخاب کرده است. در «رد پای شیطان»، در حالی که رابطه‌ی رابین و کورمورن به سمت موفقیت اوج گرفته و در آن‌طرف ماجرا رابطه‌ی رابین و نامزدش متیو در حال فروپاشی است یک ناشناس جعبه‌ای روبان‌پیچ شده به دفتر کورمورن استرایک می‌فرستد. کورمورن به لطف دو پرونده‌ی قبلی حالا حسابی مشهور شده و می‌تواند از پس زندگی‌اش بربیاید. پدرش هم بدش نمی‌آید دوباره با پسر مشهورش مراوده کند اگرچه کورمورن دعوتش را پس می‌زند.

 

[اولدوز]

جعبه‌ی مرموز به اسم رابین فرستاده شده و او فکر می‌کند کارت‌های عروسی‌اش را که سفارش داده بوده برایش فرستاده‌اند اما وقتی جعبه را باز می‌کند یک پای بریده داخل جعبه می‌بیند. روی پا یک بند از ترانه‌های معروف پدر کورمورن را نوشته‌اند. همین علامت کارآگاه استرایک را مطمئن می‌کند که قاتل آشناست و قصد کرده با این هدیه‌ی چندش‌آور او را بدنام کند. روی پا یک علامت ماه‌گرفتگی هم هست. این‌ سرنخ‌ها کورمورن را وادار می‌کند تا فهرستی از اسامی کسانی که ممکن است با پای بریده مرتبط باشند، درست کند. بیشترشان سربازانی هستند که او قبلاً وقتی بازرس ارتش بوده به دادگاه نظامی فرستاده. رولینگ در این رمان به خوبی نشان داده که قاتلان زنجیره‌ای را خوب می‌شناسد. خیلی از آن‌ها تجربه‌ی خدمت در ارتش داشته‌اند و البته به خاطر همان اختلالات شخصیتی از خدمت در ارتش کنار گذاشته شده‌اند. رمان سوم رولینگ بر خلاف دو رمان دیگر نه در لندن که در شهرهای مختلف انگلیس دنبال می‌شود. او پلاتی بی‌نقص آفریده، شخصیت‌ها به نسبت باورپذیرند و هیجان تعقیب و گریز هم چاشنی کار شده است اما همچنان بهترین رمان مجموعه‌اش همان بامبیکس موری است.

 

[اولدوز]

حدس زدن قاتل خیلی راحت نیست اما نشدنی هم نیست و خواننده‌ی حرفه‌ای از میانه‌های رمان می‌تواند با حذف مظنونان ضعیف‌تر گمانه‌هایش را به یکی دو نفر محدود کند اما چیزی که مخاطب را به خواندن ادامه‌ی کار ترغیب می‌کند این است که بفهمد رولینگ چطور می‌خواهد همه‌ی این سرنخ‌ها را به شکل منطقی به هم وصل کند چیزی که رولینگ نهایتا خوب از پسش برآمده.

 

[اولدوز]

در یک جمع‌بندی کلی می‌توان گفت سه رمان حجیم رولینگ اگرچه برای مخاطب حرفه‌ای و جنایی‌خوان دستاورد تازه‌ای ندارد اما خواندن‌شان خالی از لطف هم نیست. او اعلام کرده تا وقتی که کورمورن استرایک زنده بماند، می‌تواند به حل پرونده بپردازد و این یعنی رمان‌های بیشتر. باید دید که رابرت گالبرایت بالاخره خواهد توانست خودش را با رمان‌های بعدی ثابت کند یا نه، هرچند شبکه بی‌ بی‌ سی همین حالا از روی سه‌گانه‌ی رولینگ فیلم ساخته و زمینه را برای موفقیت بیشتر او فراهم کرده است.