اشعار درحال تایپ {سایه سار خاطرات} اثر ▪︎مهسا کاربر انجمن رمان بوک▪︎

[ALVIN]

و از دل این سایه‌سار، خواب‌های شیرین درمی‌آید، کودکان در رویاهایشان، درخت را می‌بینند، درختی که داستان‌گو است، و رازهای عشق را در دل دارد.
هر بار که نسیم می‌وزد، برگی می‌افتد، بسیار نرم، همچون یک آه، گویی درخت با آن‌ها وداع می‌کند، هشدار می‌دهد که زمان بگذشتنی است.

 

[ALVIN]

پدربزرگ در گوش آن‌ها داستان می‌سراید، داستانی از دو قلب و دو روح، داستانی از گریه‌ها و خنده‌ها، از جدایی‌ها و وصل‌ها، از رنگین کمانی از احساس.
و پدر، آن را تکرار می‌کند، تا یادشان نرود، تا بدانند که عشق، در زوایای زندگی، همیشه درخشان و روشن است.

 

[ALVIN]

مادر، در دیروزی شورانگیز، چشم درخت را می‌بیند، که همچنان، با برگ‌هایش راز را فاش می‌کند، با سایه‌اش روی دل‌هامان می‌نشیند.
درخت، زنده‌تر از هر انسانی است، به یاد می‌آورد هر لبخند و هر اشک، هر دلی که در کنار او، خوشحال یا غمگین بود، هر عبوری از جاده‌های پر پیچ و خم زندگی.

 

[ALVIN]

کودکان دست در دست یکدیگر می‌گذارند، زیر درخت می‌نشینند و داستان‌ها را می‌خوانند، درخت، همچون پدربزرگ واقعی، نظاره‌گر است، به عشق‌هایی که در زیر سایه‌اش به وجود می‌آید.

 

[ALVIN]

و با هر زایشی، دلی به دلی می‌پیوندد، نسل‌ها بر سر قدرت عشق درخت، و در این دنیای پر از رنگ و امید، عشق، همان درختی است که بر آن تکیه داده‌ایم.
به یاد نسل‌های آینده، که هنوز در جستجوی خویش‌اند، این درخت، با ریشه‌هایش در دل زمین، به آن‌ها یادآور می‌شود: عشق همیشه زنده است.

 

[ALVIN]

و با گذر زمان، سنجاقک‌ها و پروانه‌ها در میان شاخه‌ها رقصانند، همچون روح‌های آزاد، به یاد گذشته‌ها می‌چرخند و در آسمان آرام می‌گیرند.
کودکان در گلابی‌های درخت، خواب‌های شیرین را تکرار می‌کنند، زیر سایه‌های آرامش‌بخش، دست در دست هم، عشق را جشن می‌گیرند.

 

[ALVIN]

شگفتی‌ها در جوانی بهاران، گلابی‌های درخت، پر از وعده‌هاست، و درخت، با هر نگاه محبینش، به یاد می‌آورد هر دل سوزانده‌ای را.
صدای خنده‌ها، هم‌چون آواز پرندگان، بر دل درخت می‌نشیند، و هرگلی که از درخت می‌ریزد، قاصد امیدی نو به نسل آینده است.

 

[ALVIN]

پدر بزرگ، در شب‌های سرد پاییزی، داستان عشق را به یاد می‌آورد و چگونه دو قلب در زندگی باغ چین می‌کنند و می‌رویند و شکوفه می‌دهند.
مادر، در دلش همیشه امیدی دارد، که هر نسل به یاد عشق برآید، که فرزندش داستان‌ها را نقل کند و از درخت، شجره‌نامه‌ای پر از شگفتی بسازد.

 

[ALVIN]

اما درخت، تنها نمی‌ایستد، بلکه تنهایی‌ها و غم‌ها را هم می‌بیند، رنج‌های عاشقانی که در سایه‌اش نشسته‌اند، و دل‌های شکسته، در ریشه‌هایش جا می‌گیرند.
عشق، در تار و پود درخت، تنیده است، چنان که ریشه‌ها به عمق زمین، درخت را به زندگی امیدوار نگه‌می‌دارد، و هر بار که به آن نگاه می‌کنیم، یادآور می‌شود.

 

[ALVIN]

و بالاخره روزی، شاید زمانی پوشانده شود این درخت بزرگ، اما عشقش جاریست در دل هر نسلی که می‌آید، در سایه‌اش عشق هم‌چنان زنده است، هر روز.
و در نهایت، این درخت درخت عشق است، تاریخی از بوسه‌ها، اشک‌ها و خنده‌ها دارد، در سایه‌سار خاطرات، عشق همیشه زندگی می‌کند.