فلسفی سخنان قیصر امین پور

[ادوارد کلاه به سر]

می‌خواهمت
چنان که شب خسته خواب را

می‌جویمت
چنان که لب تشنه آب را …

 

[ادوارد کلاه به سر]

حتی
اگر نباشی
می آفرینمت …

 

[ادوارد کلاه به سر]

دستی زِ کرم به شانه ما نزدی
بالی به هوای دانه ما نزدی

دیری است دلم چشم براهت دارد
ای عشق سَری به خانه ی ما نزدی…

 

[ادوارد کلاه به سر]

---

سایه سنگ بر آینه خورشید چرا؟
خودمانیم، بگو این همه تردید چرا؟

نیست چون چشم مرا تاب دمى خیره شدن
طعن و تردید به سرچشمه خورشید چرا؟

طنز تلخى است به خود تهمت هستى بستن
آن که خندید چرا، آن که نخندید چرا؟

طالع تیره ام از روز ازل روشن بود
فال کولى به کفم خط خطا دید چرا؟

من که دریا دریا غرق کف دستم بود
حالیا حسرت یک قطره که خشکید چرا؟

گفتم این عید به دیدار خودم هم بروم
دلم از دیدن این آینه ترسید چرا؟

آمدم یک دم مهمان دل خود باشم
ناگهان سوگ شد این سور شب عید چرا

 

[ادوارد کلاه به سر]

از شعر و استعاره و تشبیه برتری
با هیچکس بجز تو نسنجیده‌ام تو را …

**

 

[ادوارد کلاه به سر]

چیزی
کم از
بهشت ندارد
هــوای تو …!

 

[ادوارد کلاه به سر]

هر چه کاشتم به باد رفت و ماند
کاش‌ ها و کاش‌ ها و کاش‌ ها …

**

 

[ادوارد کلاه به سر]

---

سر به زیر و ساکت و بی دست و پا می رفت دل
یک نظر روی تو را دید و حواسش پرت شد

**

 

[ادوارد کلاه به سر]

بی نام تو
حتی
یک لحظه احتمال ندارم

چشمان تو
عین الیقین من
قطعیت نگاه تو
دین من است

من از تو ناگزیرم
من
بی نام ناگزیر تو می‌میرم

 

[ادوارد کلاه به سر]

آخرین برگ درخت افتاد
در حیاط خلوت پاییز
شادی شمشاد!