ترجمه شده سرگذشت ندیمه

[baran-83]

کتاب «سرگذشت ندیمه» با عنوان انگلیسی «The Handmaid’s Tale» داستانی جنجالی از نویسنده و فعال اجتماعی کانادایی، مارگارت اتوود است که اولین بار سال ۱۹۸۵ منتشر شد. مارگارت اتوود به‌عنوان یکی از شناخته‌شده‌ترین نویسندگان کانادایی در تمام دوران و یکی از شرکت‌کنندگان فعال در صحنه‌های ادبی و اجتماعی است. او در دورانی که نویسنده بود، ۱۷ کتاب شعر، ۱۶ رمان، ۱۰ کتاب تخیلی، همراه با داستان‌های کوتاه تخیلی، کتاب‌های کودکان و یک رمان گرافیکی تالیف کرده و بیشتر به خاطر رمان دیستوپیایی «سرگذشت ندیمه» که از آن زمان در تولیدات سینمایی و تلویزیونی مورد بازنگری قرار گرفته است، شناخته می‌شود.​

 

[baran-83]

این کتاب که در نیوانگلند می‌گذرد، یک رژیم بنیادگرای مسیحی در ایالات‌متحده سابق را نشان می‌دهد که در پاسخ به بحران باروری پدید آمد. آفرد، شخصیت اصلی کتاب «سرگذشت ندیمه» است که داستان خود را از طریق یک سری فلاش‌بک و خاطرات تعریف می‌کند و جزئیات ازدواج و درنهایت دستگیری‌اش را شرح می‌دهد.​

 

[baran-83]

آفرد قبل از روی کار آمدن جمهوری گیلیاد، در دانشگاه تحصیل می‌کرد و دوستی نزدیک به نام مویرا داشت. آفرد با مردی به نام لوک وارد رابطه شده و درنهایت او و لوک ازدواج می‌کنند و صاحب یک دختر می‌شوند. پس از یک کودتای نظامی که در آن رئیس‌جمهور و اکثر اعضای کنگره می‌میرند، این کشور به جمهوری گیلیاد تبدیل می‌شود. یک روز آفرد از شغل خود در کتابخانه اخراج می‌شود زیرا زنان دیگر اجازه کار ندارند. عصر همان روز او متوجه می‌شود که زنان مجاز به داشتن پول هم نیستند و پول او به‌ حساب لوک منتقل شده است و آفرد به یک مرکز آموزش مجدد فرستاده می‌شود تا برای تبدیل‌شدن به یک خدمتکار و برای ورود به منزل فرماندهان آماده شود. زنان نمی‌توانند رای دهند، شغل داشته باشند، مطالعه کنند، یا هر کار دیگری انجام دهند که ممکن است به آن‌ها اجازه دهد مستقل شوند و درنتیجه شوهرانشان یا دولت را تضعیف کنند.​

 

[baran-83]

ازآنجایی‌که گیلیاد در واکنش به بحران ناشی از کاهش چشمگیر نرخ زادوولد شکل گرفت، کل ساختار ایالت، با عناصر بنیادگرایی و سلسله‌مراتب سیاسی سفت‌وسخت، حول یک هدف واحد ساخته شده و کنترل تولیدمثل است. درحالی‌که مردان با درجه‌ی نظامی خود تعریف می‌شوند، زنان صرفا بر اساس نقش‌های جنسیتی خود به‌عنوان همسر، خدمتکار یا مارتا تعریف می‌شوند.​

 

[baran-83]

کتاب «سرگذشت ندیمه» برنده‌ی جوایز بی‌شماری از جمله جایزه‌ی گاورنر جنرال (سال ۱۹۸۵)، جایزه‌ی کامن ولث (سال ۱۹۸۷)، اولین جایزه‌ی آرتور سی کلارک (سال ۱۹۸۷)، جایزه‌ی لس‌آنجلس تایمز (سال ۱۹۸۶) گشته است و توانسته دو بار جایزه‌ی «من بوکر» را کسب کند.​

 

[baran-83]

در بخشی از کتاب «سرگذشت ندیمه» می‌خوانیم:​

«نشستم لبه یکی از صندلی‌ها که پشتی سفتی داشت. نمی‌خواستم به اطراف اتاق زل بزنم نمی‌خواستم بی‌ملاحظه و بی‌پروا به نظر برسم. بنابراین سربخاری مرمری سمت راستم و آینه بالایش و دسته‌های گل فقط سایه بودند. از گوشه‌ی چشم نگاهشان می‌کردم بعدا وقت کافی برای نگاه کردن خواهم داشت.
حالا صورت او درست مقابل چهره من بود فکر کردم او را می‌شناسم یا دست‌کم چیزی در او برایم آشناست. چند تار مویش از زیر روبند بیرون زده و معلوم بود موهایش هنوز بور بود در آن لحظه فکر کردم که موهایش را رنگ روشن زده که رنگ مویش را از بازار سیاه تهیه می‌کند اما حالا میدانم که موهایش واقعاً بور است. وسط ابروهایش پر بود از چروک‌های سطحی که باعث شده بود ظاهرش همیشه متعجب، خشمگین یا چون بچه‌ای حیرت‌زده و کنجکاو به نظر آید.»​