انشاء سیاه کوچک

[آریانا]

کلاغ ها را چگونه می‌بینی؟ صدایشان را چگونه می‌شنوی؟ کلاغ زیباتر است یا بلبل؟ آواز کدامشان دلنشین‌تر است؟
کلاغ خودش را دوست نداشت بودنش را. از کائنات گله داشت. فکر می‌کرد، در دایره قسمت، نازیبایی سهم اوست. او غمگینانه گفت: کاش خداوند این لکه سیاه را از هستی می‌زدود!
خدا گفت: سیاه کوچکم، صدایت ترنمی است که هر گوشی زیبایی آن را درک نمی‌کند فرشته‌ها با صدای تو به وجد می‌آیند، بخوان، فرشته‌ها منتظرند.
کلاغ، هیچ نمیگفت. نیم‌نگاهی به آسمان انداخت.در صفحه آبی آسمان، ابرهای سیاه، ابرهای سفید، دوشادوش هم در حرکت بودند. خورشید هم بود؛ با لباسی خوش رنگ؛ گاهی روی صفحه آبی، گاهی پشت لکه سیاهی.
خدا گفت: سیاه، چونان مرکب که زیبایی را با آن می‌نوسند زیبایی‌ات را بنویس؛ زیرا اگر تو نباشی، جهان من چیزی کم دارد. خودت را از آسمان دریغ نکن.
کلاغ خواند. این بار اما عاشقانه‌ترین آواز را. با آوازش جهان زیبا شد. آسمان لبخند زد و سیاهی و سفیدی از شرق گریستند. ‌