روانشناسی شایعترین اختلالات روانشناختی
- نویسنده موضوع وفا
- تاریخ شروع
اطلاعات موضوع
موضوع نویسنده
- Sep
- 1,275
- 1,063
- مدال‌ها
- 2
۱. اختلال اضطراب فراگیر (GAD)
اختلالات اضطرابی نوعی از اختلالات روانشناختی است که از سایر مشکلات با دو ویژگی اصلی متمایز می شود: ترس و اضطراب. ترس احساسی است که در پاسخ به یک تهدید قریب الوقوع (واقعی یا تصور) تجربه می شود. از طرف دیگر اضطراب یک وضعیت احساسی است که در انتظار یک تهدید احتمالی در آینده تجربه می شود.
اختلال اضطراب فراگیر، نوعی اختلال اضطرابی است. ویژگی بارز GAD نگرانی مداوم و بیش از حد است.
چه کسانی دچار GAD یا اختلال اضطراب فراگیر می شوند
اگرچه سن شروع 30 سال است، به نسبت دیرتر از سایر اختلالات اضطرابی، GAD می تواند در هر نقطه از چرخه زندگی رخ دهد.
زنان تقریباً دو برابر احتمال ابتلا به GAD را در طول زندگی خود نسبت به مردان دارند.
GAD یا اختلال اضطراب فراگیر یکی از سه مشکل روانشناختی رایج در جوانان (در کنار اضطراب جدایی و اختلالات اضطراب اجتماعی) است. اختلالات اضطرابی در اوایل شروع، می تواند کودکان و نوجوانان را در معرض خطر بیشتری برای طیف وسیعی از سایر مسائل روانشناختی در بزرگسالی قرار دهد.
با این حال، تشخیص زودرس و مداخله می تواند منجر به بهبود قابل توجه یا از بین رفتن کامل علائم شود و از رخداد سایر مشکلات در سنین بالاتر نیز، پیشگیری می کند.
GAD همچنین شایعترین اختلال اضطراب در افراد مسن است. شروع GAD در بزرگسالان مسن معمولاً همراه با افسردگی اتفاق می افتد.
علائم و نشانه ها
یکی از معیارهای تشخیص برای GAD این است که، اضطراب و نگرانی بیش از حد، باید بیش از حداقل شش ماه به طول بینجامد.
ویژگی های نگرانی بیش از حد عبارتند از:
حتی اگر هیچ مشکلی وجود نداشته باشد، نگران باشید.
در بیشتر ساعات بیداری، نگران چیزی هستید
از دیگران بخواهید که در مورد نگرانی خاص شما به شما اطمینان بدهند، اما به هر حال نگران باشید
نگرانی شما از یک موضوع به موضوع دیگر تغییر می کند
نگرانی ها ممکن است در بزرگسالان در مقابل کودکان متفاوت باشد، اما در هر دو حالت، آنها در مورد شرایط زندگی معمولی یا عوامل استرس زا (مثلاً مسائل بهداشتی، مسائل مالی، شروع مدرسه یا شغل جدید) هستند.
برای مبتلایان به GAD، کنترل نگرانی بسیار دشوار است و با علائم جسمی یا شناختی متعدد، همراه است از جمله :
بی قراری یا آشفتگی
خستگی
تمرکز ضعیف (گاهی اوقات با مشکلات حافظه)
تحریک پذیری (گاهی اوقات برای دیگران قابل مشاهده است)
تنش عضلانی یا درد
اختلال در خواب
بسیاری از افراد مبتلا به GAD اختلال اضطراب فراگیر، علائم ناخوشایند دیگر اضطراب طولانی مدت، از جمله تعریق، ناراحتی معده یا سردردهای میگرنی را نیز تجربه می کنند.
اختلالات اضطرابی نوعی از اختلالات روانشناختی است که از سایر مشکلات با دو ویژگی اصلی متمایز می شود: ترس و اضطراب. ترس احساسی است که در پاسخ به یک تهدید قریب الوقوع (واقعی یا تصور) تجربه می شود. از طرف دیگر اضطراب یک وضعیت احساسی است که در انتظار یک تهدید احتمالی در آینده تجربه می شود.
اختلال اضطراب فراگیر، نوعی اختلال اضطرابی است. ویژگی بارز GAD نگرانی مداوم و بیش از حد است.
چه کسانی دچار GAD یا اختلال اضطراب فراگیر می شوند
اگرچه سن شروع 30 سال است، به نسبت دیرتر از سایر اختلالات اضطرابی، GAD می تواند در هر نقطه از چرخه زندگی رخ دهد.
زنان تقریباً دو برابر احتمال ابتلا به GAD را در طول زندگی خود نسبت به مردان دارند.
GAD یا اختلال اضطراب فراگیر یکی از سه مشکل روانشناختی رایج در جوانان (در کنار اضطراب جدایی و اختلالات اضطراب اجتماعی) است. اختلالات اضطرابی در اوایل شروع، می تواند کودکان و نوجوانان را در معرض خطر بیشتری برای طیف وسیعی از سایر مسائل روانشناختی در بزرگسالی قرار دهد.
با این حال، تشخیص زودرس و مداخله می تواند منجر به بهبود قابل توجه یا از بین رفتن کامل علائم شود و از رخداد سایر مشکلات در سنین بالاتر نیز، پیشگیری می کند.
GAD همچنین شایعترین اختلال اضطراب در افراد مسن است. شروع GAD در بزرگسالان مسن معمولاً همراه با افسردگی اتفاق می افتد.
علائم و نشانه ها
یکی از معیارهای تشخیص برای GAD این است که، اضطراب و نگرانی بیش از حد، باید بیش از حداقل شش ماه به طول بینجامد.
ویژگی های نگرانی بیش از حد عبارتند از:
حتی اگر هیچ مشکلی وجود نداشته باشد، نگران باشید.
در بیشتر ساعات بیداری، نگران چیزی هستید
از دیگران بخواهید که در مورد نگرانی خاص شما به شما اطمینان بدهند، اما به هر حال نگران باشید
نگرانی شما از یک موضوع به موضوع دیگر تغییر می کند
نگرانی ها ممکن است در بزرگسالان در مقابل کودکان متفاوت باشد، اما در هر دو حالت، آنها در مورد شرایط زندگی معمولی یا عوامل استرس زا (مثلاً مسائل بهداشتی، مسائل مالی، شروع مدرسه یا شغل جدید) هستند.
برای مبتلایان به GAD، کنترل نگرانی بسیار دشوار است و با علائم جسمی یا شناختی متعدد، همراه است از جمله :
بی قراری یا آشفتگی
خستگی
تمرکز ضعیف (گاهی اوقات با مشکلات حافظه)
تحریک پذیری (گاهی اوقات برای دیگران قابل مشاهده است)
تنش عضلانی یا درد
اختلال در خواب
بسیاری از افراد مبتلا به GAD اختلال اضطراب فراگیر، علائم ناخوشایند دیگر اضطراب طولانی مدت، از جمله تعریق، ناراحتی معده یا سردردهای میگرنی را نیز تجربه می کنند.
موضوع نویسنده
- Sep
- 1,275
- 1,063
- مدال‌ها
- 2
تشخیص:
GAD برای شناسایی دقیق می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا اضطراب یک وضعیت عاطفی است که هر ک.س در پاسخ به استرسهای زندگی روزمره، هر از گاهی تجربه می کند. ما تا حدی نسبت به تهدیدهای احتمالی احساس نگرانی داریم.
با این وجود، تشخیص GAD هنگامی رخ می دهد که اضطراب از آستانه ی بیش از حد عبور کرده و برای مدت زمان طولانی وجود دارد. اضطراب، نگرانی یا سایر علائم باعث می شود فرد برای انجام مسئولیت های روزانه دچار مشکل شود. این می تواند منجر به فشار در روابط شخصی یا مشکلات در محل کار یا مدرسه شود.
GAD معمولاً توسط یک متخصص بهداشت روان یا پزشک تشخیص داده می شود. در طی ارزیابی، پزشک در مورد علائم از شما سؤال خواهد کرد و ممکن است از قضاوت بالینی یا ابزارهای ارزیابی استاندارد برای تشخیص، استفاده کند. ممکن است از شما خواسته شود که از یک معاینه فیزیکی توسط پزشک، اطمینان حاصل کنید تا از علائم جسمی و شناختی و سایر مشکلات پزشکی مطمئن شوید.
GAD برای شناسایی دقیق می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا اضطراب یک وضعیت عاطفی است که هر ک.س در پاسخ به استرسهای زندگی روزمره، هر از گاهی تجربه می کند. ما تا حدی نسبت به تهدیدهای احتمالی احساس نگرانی داریم.
با این وجود، تشخیص GAD هنگامی رخ می دهد که اضطراب از آستانه ی بیش از حد عبور کرده و برای مدت زمان طولانی وجود دارد. اضطراب، نگرانی یا سایر علائم باعث می شود فرد برای انجام مسئولیت های روزانه دچار مشکل شود. این می تواند منجر به فشار در روابط شخصی یا مشکلات در محل کار یا مدرسه شود.
GAD معمولاً توسط یک متخصص بهداشت روان یا پزشک تشخیص داده می شود. در طی ارزیابی، پزشک در مورد علائم از شما سؤال خواهد کرد و ممکن است از قضاوت بالینی یا ابزارهای ارزیابی استاندارد برای تشخیص، استفاده کند. ممکن است از شما خواسته شود که از یک معاینه فیزیکی توسط پزشک، اطمینان حاصل کنید تا از علائم جسمی و شناختی و سایر مشکلات پزشکی مطمئن شوید.
موضوع نویسنده
- Sep
- 1,275
- 1,063
- مدال‌ها
- 2
علل و عوامل خطر:
مانند بسیاری از اختلالات روانپزشکی، تصور می شود که GAD در زمینه عوامل بیولوژیکی و محیطی خاص بروز می کند.
یک عامل مهم بیولوژیکی، آسیب پذیری ژنتیکی است. تخمین زده می شود که یک سوم خطر ابتلا به GAD ژنتیکی است، اما عوامل ژنتیکی ممکن است با سایر اختلالات اضطراب و خلقی (بخصوص افسردگی اساسی) همپوشانی داشته باشند.
همچنین ویژگیهای شخصیتی که با GAD یا اختلال اضطراب فراگیر همراه هستند شامل اجتناب از آسیب، عصبی بودن (یا گرایش به وضعیت عاطفی منفی) و مهار رفتاری است.
هیچ عامل محیطی خاصی به عنوان عامل خاص یا لازم برای ایجاد GAD مشخص نشده است. با این حال، ویژگی های محیطی مرتبط با GAD شامل موارد زیر است:
مشاهده نگرانی مداوم اعضای خانواده
مدل سازی برخورد با استرس به روشی همراه با اضطراب
قرار گرفتن در معرض یک محیط ناامن (از جمله تروما)
دوره استرس طولانی مدت
تصور می شود که این اختلال ناشی از “طوفان” عوامل استرس زای محیطی است که در فرد با تمایل ژنتیکی برای اضطراب رخ می دهد.
مانند بسیاری از اختلالات روانپزشکی، تصور می شود که GAD در زمینه عوامل بیولوژیکی و محیطی خاص بروز می کند.
یک عامل مهم بیولوژیکی، آسیب پذیری ژنتیکی است. تخمین زده می شود که یک سوم خطر ابتلا به GAD ژنتیکی است، اما عوامل ژنتیکی ممکن است با سایر اختلالات اضطراب و خلقی (بخصوص افسردگی اساسی) همپوشانی داشته باشند.
همچنین ویژگیهای شخصیتی که با GAD یا اختلال اضطراب فراگیر همراه هستند شامل اجتناب از آسیب، عصبی بودن (یا گرایش به وضعیت عاطفی منفی) و مهار رفتاری است.
هیچ عامل محیطی خاصی به عنوان عامل خاص یا لازم برای ایجاد GAD مشخص نشده است. با این حال، ویژگی های محیطی مرتبط با GAD شامل موارد زیر است:
مشاهده نگرانی مداوم اعضای خانواده
مدل سازی برخورد با استرس به روشی همراه با اضطراب
قرار گرفتن در معرض یک محیط ناامن (از جمله تروما)
دوره استرس طولانی مدت
تصور می شود که این اختلال ناشی از “طوفان” عوامل استرس زای محیطی است که در فرد با تمایل ژنتیکی برای اضطراب رخ می دهد.
موضوع نویسنده
- Sep
- 1,275
- 1,063
- مدال‌ها
- 2
روش های بهبود:
اهداف همه روش های درمانی این است که به افراد مبتلا به این اختلال کمک کند احساس جسمی و روانشناختی بهتری داشته باشند و امکان برقراری ارتباط کامل در روابط، محل کار یا مدرسه یا موقعیتهای دیگر را فراهم کنند تا این نگرانی از بین برود.
تحقیقات درمانی بخصوص با توجه به مفید بودن رویکردهایی مانند یوگا و ذهن آگاهی، در حال انجام و دلگرم کننده است. از آنجا که اضطراب بخشی طبیعی از تجربیات بشر است و به نظر می رسد درمان های GAD در عملکرد روزانه مزایای بسیار زیادی را ارائه می دهد.
مقابله:
افراد مبتلا به GAD مجبور هستند روز به روز با انواع علائم جسمی، رفتاری و عاطفی دست و پنجه نرم کنند. استراتژی های اثبات شده ای برای هدف قرار دادن هر یک وجود دارد. به عنوان مثال، راهبردهای اجتماعی، شامل صحبت با شخصی و جذب نیرو است، در حالی که استراتژی های مقابله عاطفی مانند ذهن آگاهی و محرک یادگیری می توانند به فروکش کردن افکار مزاحم و کاهش غرق شدن در افکار منفی کمک کنند.
هر شخص وضعیت منحصر به فردی دارد و هر استراتژی برای همه کار نمی کند. بخشی از مقابله شامل تعیین بهترین استراتژی و بهینه سازی آن برای به دست آوردن بیشترین استفاده است.
همچنین روش های نوینی مانند نوروفیدبک، تحریک مغناطیسی فراجمجمه ای و بازتوانی شناختی وجود دارند که همگی این خدمات توسط متخصصین مجرب و ابزارهای به روز در موسسه سلامت مغز دانا ارائه می شوند.
چالش GAD اختلال اضطراب فراگیر این است که اضطراب یک احساس همه گیر (و اغلب مفید) است، و بنابراین دانستن اینکه چه زمانی این نگرانی از حد نرمال خود عبور کرده است، دشوار است.
با این حال، اگر نگرانی مداوم، غیرقابل کنترل و همراه با علائم جسمی اضطراب باشد، باید با یک متخصص صحبت کنید تا ببینید چه روشهای جدیدی برای مقابله با عوامل استرس زا را به کار گیرید.
اهداف همه روش های درمانی این است که به افراد مبتلا به این اختلال کمک کند احساس جسمی و روانشناختی بهتری داشته باشند و امکان برقراری ارتباط کامل در روابط، محل کار یا مدرسه یا موقعیتهای دیگر را فراهم کنند تا این نگرانی از بین برود.
تحقیقات درمانی بخصوص با توجه به مفید بودن رویکردهایی مانند یوگا و ذهن آگاهی، در حال انجام و دلگرم کننده است. از آنجا که اضطراب بخشی طبیعی از تجربیات بشر است و به نظر می رسد درمان های GAD در عملکرد روزانه مزایای بسیار زیادی را ارائه می دهد.
مقابله:
افراد مبتلا به GAD مجبور هستند روز به روز با انواع علائم جسمی، رفتاری و عاطفی دست و پنجه نرم کنند. استراتژی های اثبات شده ای برای هدف قرار دادن هر یک وجود دارد. به عنوان مثال، راهبردهای اجتماعی، شامل صحبت با شخصی و جذب نیرو است، در حالی که استراتژی های مقابله عاطفی مانند ذهن آگاهی و محرک یادگیری می توانند به فروکش کردن افکار مزاحم و کاهش غرق شدن در افکار منفی کمک کنند.
هر شخص وضعیت منحصر به فردی دارد و هر استراتژی برای همه کار نمی کند. بخشی از مقابله شامل تعیین بهترین استراتژی و بهینه سازی آن برای به دست آوردن بیشترین استفاده است.
همچنین روش های نوینی مانند نوروفیدبک، تحریک مغناطیسی فراجمجمه ای و بازتوانی شناختی وجود دارند که همگی این خدمات توسط متخصصین مجرب و ابزارهای به روز در موسسه سلامت مغز دانا ارائه می شوند.
چالش GAD اختلال اضطراب فراگیر این است که اضطراب یک احساس همه گیر (و اغلب مفید) است، و بنابراین دانستن اینکه چه زمانی این نگرانی از حد نرمال خود عبور کرده است، دشوار است.
با این حال، اگر نگرانی مداوم، غیرقابل کنترل و همراه با علائم جسمی اضطراب باشد، باید با یک متخصص صحبت کنید تا ببینید چه روشهای جدیدی برای مقابله با عوامل استرس زا را به کار گیرید.
موضوع نویسنده
- Sep
- 1,275
- 1,063
- مدال‌ها
- 2
۲. اختلال بیش فعالی، کم توجهی (ADHD)
علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در دو دسته متفاوت جای می‌گیرد: بی‌توجهی و بیش‌فعالی /تکانشگری.
علائم کم توجهی-بیش فعالی یا ADHD
از گذشته تا به امروز، پسرانی که علائم بیش‌فعالی از خود نشان می‌دادند، بیشتر از دختران تحت تشخیص اختلال کم توجهی-بیش فعالی قرار می‌گرفتند. اما افزایش آگاهی درمورد علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی باعث شده تشخیص این اختلال در دختران نیز بیشتر صورت بگیرد.
ازجمله بارزترین علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی می‌توان به اختلال در تمرکز، پرت شدن سریع حواس و بی‌دقتی به جزئیات یا دستورالعمل‌ها اشاره کرد.
بی‌دقتی در مدرسه یا محل کار، کامل نکردن پروژه‌ها یا گم و فراموش کردن وسایل نیز از علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی است. مشکلات بیش‌فعالی و تکانشگری شامل بیقراری، تکان خوردن در شرایطی که انجام این کار ناشایست است، وول خوردن و پرحرفی یا وسط حرف دیگران پریدن میشود.
علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در دو دسته متفاوت جای می‌گیرد: بی‌توجهی و بیش‌فعالی /تکانشگری.
علائم کم توجهی-بیش فعالی یا ADHD
از گذشته تا به امروز، پسرانی که علائم بیش‌فعالی از خود نشان می‌دادند، بیشتر از دختران تحت تشخیص اختلال کم توجهی-بیش فعالی قرار می‌گرفتند. اما افزایش آگاهی درمورد علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی باعث شده تشخیص این اختلال در دختران نیز بیشتر صورت بگیرد.
ازجمله بارزترین علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی می‌توان به اختلال در تمرکز، پرت شدن سریع حواس و بی‌دقتی به جزئیات یا دستورالعمل‌ها اشاره کرد.
بی‌دقتی در مدرسه یا محل کار، کامل نکردن پروژه‌ها یا گم و فراموش کردن وسایل نیز از علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی است. مشکلات بیش‌فعالی و تکانشگری شامل بیقراری، تکان خوردن در شرایطی که انجام این کار ناشایست است، وول خوردن و پرحرفی یا وسط حرف دیگران پریدن میشود.
موضوع نویسنده
- Sep
- 1,275
- 1,063
- مدال‌ها
- 2
علائم:
برای شروع یا ادامه ی پروژه یا وظیف های مانند تکلیف کاری یا وظایف خانه به مشکل برمی خورد.
سر جا تکان می خورد و آرام نمی نشیند (دست یا پاها را تکان می دهد)
در شرایط نامناسب عبارات یا سوالاتی از دهانش بیرون می‌پرد.
به سختی می تواند به جزئیات وظایف دقت کند و اشتباهات سهوی دارد.
همیشه برای رفتن عجله دارد یا احساس فعال بودن می کند.
در صف ایستادن برایش دشوار است یا در این شرایط صبر خود را از دست می دهد.
برای حفظ تمرکز حین انجام برخی فعالیتهای خاص نظیر کنفرانس، مطالعه یا مکالمه به مشکل برمی خورد.
هنگام صحبت با دیگران زیاد از حد حرف می‌‌زند.
اغلب حین مکالمه، فعالیت یا بازی کار و حرف دیگران را قطع می کند.
محرک های خارجی، مثل سروصدا، تلویزیون، موسیقی، گفتگوی دیگران، به اسانی حواسش را پرت میکند.
در شرایط نامناسب، مثلا در جلسه، از جا بلند می شود و حرکت می کند.
در شرایط اجتماعی عنصر بازدارنده است (با هنجار و مرسومات اجتماعی موافق نیست)
انجام فعالیتهای روتین و روزمره مانند خرید خوراک و وظایف کاری را فراموش می کند.
احساس بیقراری می کند.
به سختی می تواند نیازهای خود را کنترل کند و بسیار خطرپذیر است.
برای شروع یا ادامه ی پروژه یا وظیف های مانند تکلیف کاری یا وظایف خانه به مشکل برمی خورد.
سر جا تکان می خورد و آرام نمی نشیند (دست یا پاها را تکان می دهد)
در شرایط نامناسب عبارات یا سوالاتی از دهانش بیرون می‌پرد.
به سختی می تواند به جزئیات وظایف دقت کند و اشتباهات سهوی دارد.
همیشه برای رفتن عجله دارد یا احساس فعال بودن می کند.
در صف ایستادن برایش دشوار است یا در این شرایط صبر خود را از دست می دهد.
برای حفظ تمرکز حین انجام برخی فعالیتهای خاص نظیر کنفرانس، مطالعه یا مکالمه به مشکل برمی خورد.
هنگام صحبت با دیگران زیاد از حد حرف می‌‌زند.
اغلب حین مکالمه، فعالیت یا بازی کار و حرف دیگران را قطع می کند.
محرک های خارجی، مثل سروصدا، تلویزیون، موسیقی، گفتگوی دیگران، به اسانی حواسش را پرت میکند.
در شرایط نامناسب، مثلا در جلسه، از جا بلند می شود و حرکت می کند.
در شرایط اجتماعی عنصر بازدارنده است (با هنجار و مرسومات اجتماعی موافق نیست)
انجام فعالیتهای روتین و روزمره مانند خرید خوراک و وظایف کاری را فراموش می کند.
احساس بیقراری می کند.
به سختی می تواند نیازهای خود را کنترل کند و بسیار خطرپذیر است.
موضوع نویسنده
- Sep
- 1,275
- 1,063
- مدال‌ها
- 2
آیا تشخیص علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی آسان است؟
علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی ، باتوجه به ویژگی مبهم این اختلال، همیشه واضح نیست. از آنجاییکه همه ماه گاهی بی‌دقتی یا تکانشگری را تجربه می‌کنیم، علائم باید دائمی باشد و در عملکرد فرد در مدرسه، محل کار یا خانه مشکل ایجاد کند تا به عنوان اختلال تشخیص داده شود.
علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در کودکان باید به نسبت مرحله رشدی که در آن قرار دارند غیرعادی باشد زیرا گاهی علائم نسبت به گروه سنی کودک طبیعی است.
بعضی شواهد نشان می‌دهد ممکن است کودکانی که پایین‌تر از سن خود رفتار می‌کنند دچار اختلال کم توجهی-بیش فعالی باشند زیرا از نظر رشد نسبت به همسالان خود عقب هستند اما همان رفتار از آنها انتظار می‌رود. طبق توصیه‌های DSM، برای تشخیص علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در بزرگسال، علائم باید قبل از ۱۲ سالگی ظاهر شده باشد؛ یعنی به منظور تشخیص دقیق به بررسی دقیق سابقه پزشکی احتیاج است.
پزشک چگونه اختلال کم توجهی-بیش فعالی را تشخیص می‌دهد یا آزمایش میکند؟
امروزه متخصصان روی مقیاس‌های معتبر تکیه می‌کنند که طوری طراحی شده تا در محیط‌های مختلف نظیر مدرسه، خانه یا محل کار اختلال کم توجهی-بیش فعالی را تشخیص دهد.
تشخیص دقیق شامل بررسی سابقه پزشکی، رد کردن احتمال سایر اختلالات فیزیکی یا روانی و گفته‌های دیگران (مثلا معلم یا همسر) میشود تا مشخص شود آیا علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در حوزه‌های مختلف رخ می‌دهد و چالش‌های قابل توجهی برای فرد به وجود می‌آورد یا خیر.
علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی ، باتوجه به ویژگی مبهم این اختلال، همیشه واضح نیست. از آنجاییکه همه ماه گاهی بی‌دقتی یا تکانشگری را تجربه می‌کنیم، علائم باید دائمی باشد و در عملکرد فرد در مدرسه، محل کار یا خانه مشکل ایجاد کند تا به عنوان اختلال تشخیص داده شود.
علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در کودکان باید به نسبت مرحله رشدی که در آن قرار دارند غیرعادی باشد زیرا گاهی علائم نسبت به گروه سنی کودک طبیعی است.
بعضی شواهد نشان می‌دهد ممکن است کودکانی که پایین‌تر از سن خود رفتار می‌کنند دچار اختلال کم توجهی-بیش فعالی باشند زیرا از نظر رشد نسبت به همسالان خود عقب هستند اما همان رفتار از آنها انتظار می‌رود. طبق توصیه‌های DSM، برای تشخیص علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در بزرگسال، علائم باید قبل از ۱۲ سالگی ظاهر شده باشد؛ یعنی به منظور تشخیص دقیق به بررسی دقیق سابقه پزشکی احتیاج است.
پزشک چگونه اختلال کم توجهی-بیش فعالی را تشخیص می‌دهد یا آزمایش میکند؟
امروزه متخصصان روی مقیاس‌های معتبر تکیه می‌کنند که طوری طراحی شده تا در محیط‌های مختلف نظیر مدرسه، خانه یا محل کار اختلال کم توجهی-بیش فعالی را تشخیص دهد.
تشخیص دقیق شامل بررسی سابقه پزشکی، رد کردن احتمال سایر اختلالات فیزیکی یا روانی و گفته‌های دیگران (مثلا معلم یا همسر) میشود تا مشخص شود آیا علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در حوزه‌های مختلف رخ می‌دهد و چالش‌های قابل توجهی برای فرد به وجود می‌آورد یا خیر.
موضوع نویسنده
- Sep
- 1,275
- 1,063
- مدال‌ها
- 2
آیا علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در بزرگسالان متفاوت است؟
از آنجاییکه انتظار ما از یک بزرگسال با کودک فرق میکند، علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در بزرگسالان به شکل دیگری نمود پیدا میکند.
مثلا، کودک بیش‌فعال دور خانه می‌دود یا به زحمت می‌تواند صبر کند تا نوبت بازی او برسد. درمقابل، بزرگسال بیش‌فعال احساس «بیقراری» میکند، وقتی سر جا نشسته تکان می‌خورد و پرحرف است یا مدام صحبت دیگران را قطع میکند. تکانشگری در بزرگسالان، به جای رفتار فیزیکی بدون فکر، به شکل تصمیمات ناگهانی درمورد رابطه یا وضعیت اقتصادی نمود پیدا میکند.
اختلال کم توجهی-بیش فعالی معمولا در چه سنی تشخیص داده میشود؟
با اینکه آمار تشخیص علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در بزرگسالان طی سال‌های اخیر افزایش پیدا کرده است، این اختلال بیشتر در کودکان تشخیص داده میشود تا در بزرگسالان.
به گفته اکادمی کودکان آمریکا، علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در کودکان ایالت متحده از ۴ سالگی قابل تشخیص است اما معمولا این وضعیت بعد از ورود کودک به مدرسه تشخیص داده میشود زیرا علائم در این زمان بارزتر و مشکل‌سازتر است.
آیا حساسیت در تشخیص علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی بیش از اندازه است؟
این مسئله که حساسیت‌ها برای تشخیص علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی زیاد یا کم است بسیار مورد بحث قرار گرفته. آمار این اختلال و مصرف دارو برای درمان آن (به خصوص در کشورهای غربی) طی چند دهه اخیر افزایش داشته است و بسیاری معتقدند آزادی زیادی برای تشخیص و تجویز دارو برای این اختلال وجود دارد.
بسیاری از پزشکان عمومی- که وظیفه تشخیص و درمان این اختلال را بر عهده دارند- آموزش کمی درمورد این موضوع داشته‌اند و و اغلب معاینه دقیق انجام نمی‌دهند. بنابراین، بحث بر سر اینکه تشخیص این اختلال به درستی انجام نمی‌شود داغ‌تر شده است.
تفاوت بین بی‌توجهی و بیش‌فعالی در چیست؟
علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی به دو دسته تقسیم میشود: بی‌توجهی و بیش‌فعالی/تکانشگری.
ممکن است فرد تنها علائم یک دسته را داشته باشد. کسی که فقط علائم بی‌توجهی را از خود نشان دهد، اختلال او از نوع بی‌توجهی است که در گذشته به جای اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی، صرفا اختلال کمبود توجه نامیده می‌شد و امروزه نیز تا حدی از همین اصطلاح استفاده میشود.
درمقابل، کسی که فقط علائم بیش‌فعالی از خود نشان دهد، اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی او از نوع بیش‌فعالی -تکانشگری است.
از آنجاییکه انتظار ما از یک بزرگسال با کودک فرق میکند، علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در بزرگسالان به شکل دیگری نمود پیدا میکند.
مثلا، کودک بیش‌فعال دور خانه می‌دود یا به زحمت می‌تواند صبر کند تا نوبت بازی او برسد. درمقابل، بزرگسال بیش‌فعال احساس «بیقراری» میکند، وقتی سر جا نشسته تکان می‌خورد و پرحرف است یا مدام صحبت دیگران را قطع میکند. تکانشگری در بزرگسالان، به جای رفتار فیزیکی بدون فکر، به شکل تصمیمات ناگهانی درمورد رابطه یا وضعیت اقتصادی نمود پیدا میکند.
اختلال کم توجهی-بیش فعالی معمولا در چه سنی تشخیص داده میشود؟
با اینکه آمار تشخیص علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در بزرگسالان طی سال‌های اخیر افزایش پیدا کرده است، این اختلال بیشتر در کودکان تشخیص داده میشود تا در بزرگسالان.
به گفته اکادمی کودکان آمریکا، علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی در کودکان ایالت متحده از ۴ سالگی قابل تشخیص است اما معمولا این وضعیت بعد از ورود کودک به مدرسه تشخیص داده میشود زیرا علائم در این زمان بارزتر و مشکل‌سازتر است.
آیا حساسیت در تشخیص علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی بیش از اندازه است؟
این مسئله که حساسیت‌ها برای تشخیص علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی زیاد یا کم است بسیار مورد بحث قرار گرفته. آمار این اختلال و مصرف دارو برای درمان آن (به خصوص در کشورهای غربی) طی چند دهه اخیر افزایش داشته است و بسیاری معتقدند آزادی زیادی برای تشخیص و تجویز دارو برای این اختلال وجود دارد.
بسیاری از پزشکان عمومی- که وظیفه تشخیص و درمان این اختلال را بر عهده دارند- آموزش کمی درمورد این موضوع داشته‌اند و و اغلب معاینه دقیق انجام نمی‌دهند. بنابراین، بحث بر سر اینکه تشخیص این اختلال به درستی انجام نمی‌شود داغ‌تر شده است.
تفاوت بین بی‌توجهی و بیش‌فعالی در چیست؟
علائم اختلال کم توجهی-بیش فعالی به دو دسته تقسیم میشود: بی‌توجهی و بیش‌فعالی/تکانشگری.
ممکن است فرد تنها علائم یک دسته را داشته باشد. کسی که فقط علائم بی‌توجهی را از خود نشان دهد، اختلال او از نوع بی‌توجهی است که در گذشته به جای اختلال کمبود توجه/ بیش‌فعالی، صرفا اختلال کمبود توجه نامیده می‌شد و امروزه نیز تا حدی از همین اصطلاح استفاده میشود.
درمقابل، کسی که فقط علائم بیش‌فعالی از خود نشان دهد، اختلال کم‌توجهی – بیش‌فعالی او از نوع بیش‌فعالی -تکانشگری است.
موضوع نویسنده
- Sep
- 1,275
- 1,063
- مدال‌ها
- 2
۳. اختلال دوقطبی و موارد مربوط به آن:
ازاختلال دو قطبي با عنوان افسردگي شيدائي نام برده مي‌شد.
همانگونه که از نام قبلي استنباط ميشود کسي که دچار اختلال دوقطبي است دچار نوسانات خلقي شديد ميباشد.اين نوسانات معمولا هفته ها يا ماها طول ميکشد و با انچه مردم عادي در زندگي روزمره تجربه ميکنند بسيارمتفاوت است.
خلق افسرده: احساس شديد افسردگي
خلق شيدا: احساس شادماني بسيار و نااميدي
خلق مختلط: به عنوان مثال خلق افسرده همراه با بيقراري و فعاليت بيش از اندازه ناشي از شيدائي.
شيوع اختلالات دو قطبي:
در حدود يک نفر از هر 100 بزرگسال در طول زندگي خود دچار اين اختلال مي‌گردد. معمولا اين اختلالات بعد از سنين نوجواني اتفاق مي‌افتد. در سنين بالاتر از 40 سال اين اختلالات غير معمول است. مردان و زنان به يک اندازه در معرض ابتلا به اين اختلالات قرار دارند.
انواع اختلال دو قطبياختلال دو قطبي نوع 1
حد اقل يک دوره خلق شيدا به مدت يک هفته وجود دارد.اگرچه بيشتر مبتلايان دوره افسردگي را هم تجربه ميکنند ولي بعضي از انها فقط دوره شيدائي را تجربه ميکنند.
دوره هاي شيدايي بدون درمان بين 3 تا 6 ماه به طول مي‌انجامند.دوره‌هاي افسردگي در صورتي که مداوا نشوند 6-12 ماه ادامه پيدا ميکنند.
اختلال دو قطبي نوع 2
در اين نوع بيش از يک دوره افسردگي شديد وجود دارد. در صورتي که شدت خلق شيدايي کم است. اين نوع به نام شيدائي خفيف (Hypomania) ناميده ميشود.
اختلال دو قطبي با تناوب سريع
در اين دسته بيش از 4 بار نوسان روحي در طول يکسال وجود دارد. اين نوع در حدود 10 درصد افراد مبتلا به اختلالات دوقطبي ديده ميشود و مي‌تواند با هر کدام از انواع 1 يا 2 همراه باشد.
اختلال خلق ادواري (Cyclothymia)
در اين نوع شدت نوسان خلق به اندازه اختلال دوقطبي نيست، اما مي‌تواند زمان طولاني تري ادامه يابد. اين حالت مي‌تواند منجر به اختلالات دو قطبي گردد.
علل اختلالات دوقطبي
دليل قطعي براي اين اختلالات شناخته نشده، اما تحقيقات نشان مي‌دهد که:
اختلالات دوقطبي منشائ ارثي دارد. به عبارتي ژنها بيشتر از تربيت در اين اختلالات موثرند.
ممکن است مشکل فيزيکي در قسمتي از مغز که کنترل حالات روحي را به عهده دارد عامل اين اختلالات باشد. به اين دليل است که اين اختلالات با دارو قابل درمان هستند.
نوسانات خلقي ممکن است گاهي توسط استرس و يا بيماري بوجود بيايند.
علايم اختلالات دو قطبي
علائم بيماري بستگي به اين دارد که خلق شما به سمت افسردگي يا شيدائي تغيير کرده باشد.
ازاختلال دو قطبي با عنوان افسردگي شيدائي نام برده مي‌شد.
همانگونه که از نام قبلي استنباط ميشود کسي که دچار اختلال دوقطبي است دچار نوسانات خلقي شديد ميباشد.اين نوسانات معمولا هفته ها يا ماها طول ميکشد و با انچه مردم عادي در زندگي روزمره تجربه ميکنند بسيارمتفاوت است.
خلق افسرده: احساس شديد افسردگي
خلق شيدا: احساس شادماني بسيار و نااميدي
خلق مختلط: به عنوان مثال خلق افسرده همراه با بيقراري و فعاليت بيش از اندازه ناشي از شيدائي.
شيوع اختلالات دو قطبي:
در حدود يک نفر از هر 100 بزرگسال در طول زندگي خود دچار اين اختلال مي‌گردد. معمولا اين اختلالات بعد از سنين نوجواني اتفاق مي‌افتد. در سنين بالاتر از 40 سال اين اختلالات غير معمول است. مردان و زنان به يک اندازه در معرض ابتلا به اين اختلالات قرار دارند.
انواع اختلال دو قطبياختلال دو قطبي نوع 1
حد اقل يک دوره خلق شيدا به مدت يک هفته وجود دارد.اگرچه بيشتر مبتلايان دوره افسردگي را هم تجربه ميکنند ولي بعضي از انها فقط دوره شيدائي را تجربه ميکنند.
دوره هاي شيدايي بدون درمان بين 3 تا 6 ماه به طول مي‌انجامند.دوره‌هاي افسردگي در صورتي که مداوا نشوند 6-12 ماه ادامه پيدا ميکنند.
اختلال دو قطبي نوع 2
در اين نوع بيش از يک دوره افسردگي شديد وجود دارد. در صورتي که شدت خلق شيدايي کم است. اين نوع به نام شيدائي خفيف (Hypomania) ناميده ميشود.
اختلال دو قطبي با تناوب سريع
در اين دسته بيش از 4 بار نوسان روحي در طول يکسال وجود دارد. اين نوع در حدود 10 درصد افراد مبتلا به اختلالات دوقطبي ديده ميشود و مي‌تواند با هر کدام از انواع 1 يا 2 همراه باشد.
اختلال خلق ادواري (Cyclothymia)
در اين نوع شدت نوسان خلق به اندازه اختلال دوقطبي نيست، اما مي‌تواند زمان طولاني تري ادامه يابد. اين حالت مي‌تواند منجر به اختلالات دو قطبي گردد.
علل اختلالات دوقطبي
دليل قطعي براي اين اختلالات شناخته نشده، اما تحقيقات نشان مي‌دهد که:
اختلالات دوقطبي منشائ ارثي دارد. به عبارتي ژنها بيشتر از تربيت در اين اختلالات موثرند.
ممکن است مشکل فيزيکي در قسمتي از مغز که کنترل حالات روحي را به عهده دارد عامل اين اختلالات باشد. به اين دليل است که اين اختلالات با دارو قابل درمان هستند.
نوسانات خلقي ممکن است گاهي توسط استرس و يا بيماري بوجود بيايند.
علايم اختلالات دو قطبي
علائم بيماري بستگي به اين دارد که خلق شما به سمت افسردگي يا شيدائي تغيير کرده باشد.
