فایل شده شعر سیمین اثر ممد صنوبر کاربر انجمن رمان بوک

[ممد صنوبر]

عنوان: سیمین
نویسنده: ممد صنوبر
ژانر: عاشقانه و عارفانه
ویراستار: حنا نویس
کپیست: Hilda؛
خلاصه:
این مجموعه در چند قالب شعری (مثنوی، سپید، ترجیع بند، مسمط تضمینی، قصیده) نوشته شده است و اشعاری در زمینه عاشقانه و عارفانه قرار گرفته است.

 

[ادوارد کلاه به سر]

با سلام.
نویسنده‌ی عزیز، ضمن خوش‌آمدگویی و سپاس از انتخاب انجمن رمان بوک برای منتشر کردن آثارتان خود؛ خواهشمندیم قبل از تایپ رمان خود، قوانین زیر را با دقت مطالعه کنید.

قوانین تایپ شعر

پس از ارسال ده پست می‌توانید درخواست جلد برای اشعار خود دهید:

تاپیک جامع درخواست جلد

پس از گذشت ده پست می‌توانید درخواست تعیین سطح برای اشعارتان بدهید:

تاپیک جامع درخواست تگ شعر

در صورتی که نمی‌خواهید به نوشتن اشعارتان ادامه دهید در تاپیک زیر اعلام کنید:

تاپیک پرسش و پاسخ شعر

شاعران دقت کنند در صورتی که دو ماه تاپیکشان آپدیت نشود تاپیک به متروکه انتقال پیدا می‌کند.

[ مدیریت تالار شعر ]

 

[ممد صنوبر]

مژده
مژده به دلدار یار، وقت صفا هست و جار
بود به نامش قدیر، کاش به دیدار یار
گفت تو را ای نعیم، بر گنه چشم دین
باز نکن ای شریف، تا بکنی دل به بار
من که گنه کرده ام، پس چه به دیدار او
عشق نکردم به تو، پس به در چاه و نار
شاد عجب آمدی، دل به صفا آمدی
گفت خبر ناز کن، باز مرا باز کن
سوی تو یار آتش است، چون که دگر راز کن
من که حبیب آمدم، سوی نگار آمدم
صاحب و سرور منم، پس به مرا ناز کن
من به تو دل بسته ام، چون که تویی یار تو
بلکه گنه دشمن است، توبه‌ی دل تاز کن
باز نگار آمدی دل به وفا آمدی

(در قالب مسمط تضمینی)

 

[ممد صنوبر]

یار مرا
یار مرا وا نهید، آتش دل در کجاست
عشق به دامان دهید، باز رفاقت وفاست
عمر به بازی جهید، چون که ندا آمده
دل به نگاری وزید، چون که خدا با صفاست
کار به آخر کشید، دوست به یاری رسید
بوی خوشی چون دوا، چون که خبر آن نداست
صاحب خوش صدا را، دیر نکرد جای من
باز حبیب امده، خوش به سعادت تو
نور و یقین آمده، خوش به سخاوت تو
دل به صدا آمده، خواب و چو رویای من
دیر نکردم به باز، خوش به عنایت تو
راز نگویم به هیچ، چون که تویی راز دار
آمده ام دل به شور، خوش به شرارت تو
بلبل نور و جان را، شور نکرد روی تن

(در قالب مسمط تضمینی)

 

[ممد صنوبر]

مرد کور چشم
در این شب‌های بی‌عبور
در این روزهای بی‌نسیم
منتظر کسی هستم
تا او را ببینم و صدای دلنشین‌اش را بشنوم
آن مرد کور چشم با عصای سفید رنگی
مشغول آواز دادن است
انگار آن مرد نورانی با خدای خود خلوتی دارد
شایدم دنبال لقمه‌ی نانی است که به دستش آورد
چقدر دیدن آن مرد برایم صاف و دل‌رباست
بی‌شک با دیدنش بهتر می‌توانم خدا را بشناسم
او کور است اما زندگی می‌کند
او نمی‌بیند اما درک می‌کند
صدای آن مرد کور چشم را می‌شنوم که از پس کوچه‌ها می‌آید
انگار گدایی است که آواز لقمه نان را می‌دهد
اما شعر او صدای خداست
که بی‌دلیل خاموش است
در انتظار تو می‌مانم
تا باز تو را ببینم و بوسه بر دستانت بفشارم و بگویم
ای مردی که چشمانت را بسته ای
چشمانت را باز کن که خدا با تو است

(در قالب سپید)

 

[ممد صنوبر]

غوغا بشد
غوغا بشد این دل، یا رب نظری کردی
عیدی ز جان برخاست، یا رب عجبی کردی
شورا ز من مستی ناز است بهار نو
سویی که صحبت شد، یا رب نفسی کردی
شادم همان عمری کوته نشد ای جان
خواب است نگاری کن، یا رب سببی کردی
بویی خوش است ای یار نامم عجبی بردی
بی‌دل نکو آید، یا رب نگری کردی
شب را چو آن گویم، غسلی به جای آید
پاک است چنان روزی، یا رب بدری کردی
بازم مرا مستی چون دل صفا آید
آن است بهار نو یا رب خبری کردی
فکری بکن امروز خوش را ضیافت کن
دل گرم شود چشمم یا رب مددی کردی
صبحی گذر آید نوری بروید طین
صاحب بگیرد باز یا رب به سری کردی
در دل بگویم من آن صلح و سپاسی را
دائم نماز باشم یا رب شکری کردی
ای عشق صفا را باز شوقی دگر جوید
غم را نگو بازم یا رب ضرری کردی

( در قالب قصیده )

 

[ممد صنوبر]

شب
شب که برآمد دل شد دل اندر چنان
باز بیامد دل آتش این یار چنان
گفت مرا چو نقیب علم ربا را بخوان
من که بگفتم نقیب حجت دل را بدان
گفت بگو از منی وصف مرا بر دلان
بر چو تو من یک دلی عارضه را گر بمان
درد دلم یار کرد دست به بوستان من
شد به نگاه تو من درد به درمان من
دل به همیشه ماند درد کجا نشیند
همدم دل شوم من یار کجا ببیند
چو نفسی رانده ای ابلیس را به گیتی
خون جهان خرده ای شمشاد را که گیتی
ای سبدا شور تو مسـ*ـت صفا بر نکرد
عمر و وفا ساختی شاد جهان یار نکرد
رقص تو رعنا بهار نیست جهان به خاموش
نام خدا بر فلک خنده‌ی جان نحل نوش
نوبت دل بر رسید کوی جهان دل نشست
سبزه چمن باز کرد گل به تو رعنا نیست
شب نفسا کرده ای نور وفا چون خدا
نیست که عالم بزد تیر چون خون خدا
عشق شبی برده ام ناز و نفس کرده ام
سوی خدا رفته ام دل به صفا بسته ام
حال بگو بر نماز آتش دل در کجاست
سجده کنم یا رکوع صاحب حق با وفاست

( در قالب مثنوی )

 

[ممد صنوبر]

ای مهدی
در جان جانان خوش دلدار عاشقم من
در روز غایبی تو دیوار محکمم من
در شوق تو نگاری ای مهدی مددکار
سیمای خوش نگاهی زیبای مطلقم من
در صورت جدایی مهلت دهد به چندی
غرقی شود به ایزد مشتاق مرهمم من
ای خالقا نورم تویی مهدی بده سویم تویی
بازم شود رغبت به آن گیسوی دل نامم به آن
خوابم شده آشفته باز خوش سیرت جانم به آن
یا مهدی نصرت دهی شوری بکن بر بنده ای
دارد به تو چون بهتری پس بوی ماتم به آن
تا این شود حاجت به رو غوغا شود گیتی به نو
پای عجب شمشیر به تیر بازم که خونم به آن
ای ساقیا مستم تویی جامی بده شورم تویی

( در قالب مسمط تضمینی )

 

[ممد صنوبر]

ابر باری
ابر باری بر فلک افتاده است
عشق سوری بر جهان نقطه فکند
شعر تو گیسو چو مهتر بر یقین
بر ندا ای الهی نیاز
چشم من خورشید رنگ خداست
پس چه شد عالم خدا
باز بخند فرخندگان
ناز آتش مشعل ایمان بساز
باز بگو مهتر خدا
داد بر من عشق و کلام

( در قالب سپید )

 

[ممد صنوبر]

سوز
سوز جانم مهتری دامی نهاد
کنگر عرشی لبالب می‌ساخت
رفته ام دیده جهانی بر نهان
شاکرم شکر خدایم می خواند
بر کرم لطف رب را بشنوم
ساز چنگی بر خدا عمری شفاء
بگذر چشم سپید آدمی
گور حرفی در لبالب زمزمه
دل بگفت معشوق تو آن خداست
گر خدایی نقص تو در بی‌جواب

(در قالب سپید)