مجموعه اشعار شمس مغربی

[MHP]

ای از دو جهان نهان عیان کیست
وی عین عیان پس این نهان کیست


آنکس که به صد هزار صورت
هر لحظه همی شود عیان کیست


وانکس که به صد هزار جلوه
بنمود جمال هر زمان کیست


گویی که نماهنم از دو عالم
پیدا شده در یکان یکان کیست


گفتم که همیشه من خموشم
گویا شده پس به هر زبان کیست


گفتی که ز جسم و جان برونم
پوشیده لباس جسم و جان کیست​

 

[MHP]

گفتی که نه اینم و نه آنم
پس آنکه بود همین هم آن کیست


ای آنکه گرفته کرانه
باللّه درین میان کیست


آنکس که همی کند تجلی
از حسن و جمال دلبران کیست


وانکس که نمود خود را
وآشوب فکنده در جهان کیست


ای آنکه تو مانده در کمالی
ناکرده یقین که در کمان کیست


از دیده مغربی نهان شو
وز دیده ی او ببین عیان کیست​

 

[MHP]

ور هزاران جام گوناگون شرابی بیش نیست
گر چه بسیارند انجم آفتابی بیش نیست


گرچه برخیزد ز آب بحر موج بی شوار
کثرت اندر موج باشد لیکن آبی بیش نیست


چون خطایی کرد با خود گشت پیدا کاینات
علّت ایجاد عالم پس خطایی بیش نیست


یک سخن پرسید از خود در جهان جان و دل
جمله ارواح را زانرو جوابی بیش نیست


گر چه بسیاری در ایمنی کتب کتب مرقوم گشت
جمله را خواندیم حرفت از کتابی بیش نیست


اینکه عالم را وجود آبروئی می نهی
در بیابان عدم عالم سرابی بیش نیست


چیست عالم ایکه میپرسی نشان و نام او
بر محیط هستی مطلق حبابی بیش نیست


ایکه هستی تو اندر روی دلبر شد نقاب
برفکن از روی دلبر چون نقابی بیش نیست


مغربی آمد حجاب راه جان مغربی
درگذر از روی چه آخر حجابی بیش نیست​

 

[MHP]

مهر سر گشته کافتاب کجاست
آب هر سودان که آب کجاست


خواب دوشم ز دیده ام پرسید
کاین جهان را مگو که خواب کجاست


مسـ*ـت پرسان که مسـ*ـت را دیدی
یارب آن بیخود و خراب کجاست


باده در میکده همی کرده
کرد مجلسی که کو شراب کجاست


یار خود بی نقاب می گردد
که همان یار بی نقاب کجاست​

 

[MHP]

همه سرگشته مضطرب احوال
رسته گاو ز اضطراب کجاست


همه در پرده خویش را جویان
عارف رسته از حجاب کجاست


چند پرسی که خود کلید خودی
چیست مفتاح و فتح باب کجاست


مغربی چون تو مهر مشرقی ای
چند پرسی که آفتاب کجاست​

 

[MHP]

اگر ز روی براندازد او نقاب صفات
دو کَون سوخته گردد ز نور پرتو ذات


به پیش تاب تجلی ذات محو شود
چنانکه هست کشته از فروغ صفات


مجوز کَون و ثباتی به پیش برتو او
که بسته را نتوان بافت پیش باد ثبات


دلا نقاب برافکن ز روی او و مپرس
ز آنکه سوخته گردی در آتش سبحات


بنور روی تو کان نور نورا نوار است
بخاک کوی تو کان آتش است و آب حیات


ازین هلاک میندیش و باش مردانه
که آن هلاک بود موجب خلاص و نجات


اگر تو محو نگردی کجا شوی مثبت
بمحو خویش طلب گر طلب کنی ثبات


بمغربی است نهان آفتاب رخسارش
اگرچه هست عیان از فروغ او ذرات​

 

[MHP]

ساقی باقی که جانم مسـ*ـت اوست
باده در داد کان بیرنگ و بوست


بی دهن جان باده را در کشید
کاو منزه از خم و جام و سبوست


نور می در جان و در دل کار کرد
نار وی در استخوان و مغز و پوست


دیدم از مستی چو مستی را قفا
عالمی را بی قفا دیدم که روست​

 

[MHP]

چون حجاب ما یقین شد مرتفع
هردو عالم را بکل دیدم که اوست


مهر بکد آنرا که ذره خواندمی
بحر بود آنرا که می گفتم جوست


زشت و نیکو می نمود اما نبود
هر کرا من گفتمی زشت و نکوست


هر کرا دشمن همی پنداشتم
آخرالامرش چو دیدم بود دوست


مغربی چون اختلافی نیست هیچ
رو زبان درکش چه جای گفتگوست​

 

[MHP]

چنان مستم چنان مستم چنان مسـ*ـت
که نه پا دانم نه از سر نه سر از دست


جز آنکس را که مسـ*ـت از جام اویم
ندانم در جهان هرگز کسی هست


بکلی خواهم از خود گشت بیخود
اگر باده دهد ساقی ازین دست


دلم عهدیکه بسته بود با کَون
چو شد سرمست آن مجموع بشکست


خرد بیرون شد آنجا کو درآمد
روان برخاست از پیشش چو بنشست


بود یکسان بر من مسـ*ـت و هشیار
هر آنکو نیست زینسان نیست سرمست​

 

[MHP]

کسی کو جز یکی هرگز ندانست
چه میداند که پنجه چیست یا شصت


ز بالا و ز پستی در گذشتم
کنون پیشم نه بالا ماند و نی پست


مجو ور نه رواق چار طاقش
کسی کز حبس شش سوی جهان جَست


برو ناید مگر در قاب قوسین
چو تیر دل جَهَد از قبضه شست


اگر ور مشرق و مغرب نگنجد
چو ذات مغربی از مغربی رَست​