مجموعه اشعار شمس مغربی

[MHP]

کسی که جان و جهان داد عشق او بخرید
وقوف یافت ز سود زیان بکسب ما


ز آه و یارب ما آن کسی خبر دارد
که سوخته است چو ما او ز آه یا رب ما


تو وین و مذهب ما گیر در اصول و فروع
که دین و مذهب حق است دین و مذهب ما


نخست لوح دل تز نقش کائنات بشوی
چو مغربیت هست اگر عزم مکتب ما


چه مهر بود که بسرشت دوست در گل ما
چه گنج بود که بنهاد یار در دل ما

​

 

[MHP]

بدست خویش چهل صبح بامداد الست
ندید تخم گای تا نکشت در گل ما


چه ماه بود که از آسمان فرود آمد
نشست خوش متمکن ببرج منزل ما


ملک که بود که افتاد در چه بابل
چه سحرهاست در این قمر چاه بابل ما


چه موج ها که پیاپی همیرسد هر دم
ز جوش و جنبش دریای او به ساحل ما​

 

[MHP]

هزار نقش به یک لحظه می پذیرد دل
ببین چه نقش پذیر است قلب قابل ما


بهر گره که وی از زلف خویش بگشاید
از او گشاده شود صد مشکل ما


اگر ز حضرت ما آرزوی مقبولیست
بیاز هندوی او شو که هست مقبل ما


چو مغربی نظر از عین کائنات بدوز
اگر کمال طلب میکنی ز کامل ما​

 

[MHP]

هیچ دانی که کیستیم و شما
سایه آفتاب نور خدا


سایه آفتاب تابش اوست
تابش مهر هست عین ضیا


نیست خورشید از شعاع بعید
نیست سایه از افتاب جدا


سایه و افتاب یک چیزند
هست او واحد کثیر نما


چون یکی بود سایه خورسید
یا رب این کثرت از چه شد پیدا​

 

[MHP]

نظر از عین کائنات بدوز
تا که سایه نمایدت یکتا


بگذر از سایه زانکه خورشید است
آنکه تو سایه خوانیش هر جا


شیئی واحد بگو که چون گردد
عین هستی جمله اشیا


هست یک عین اینهمه اعیان
یک مسما است این همه اسما


ذات و وجهت و اسم و نعت و صفت
عقل و نفس است طبع و شکل قوا​

 

[MHP]

جمله نقش معینات و بیند
هرچه هستند در زمین و سما


بهزاران هزار نقش غریب
مینماید به خویشتن خود را


هست اندر جهان کهنه و نو
آخرین نامش آدم و حوا​

 

[MHP]

گاه مجنون شود گهی لیلی
گاه وامق بود گهی عذرا


آنچه امواج خوانمش مجراست
گشته ظاهر مکسوت من و ما


نقش اینموج بحر بی پایان
مغربی و سنایی است و سنا​

 

[MHP]

بیا در بحر و دریا شو رها کن این من و ما را
که تا دریا نگردی تو ندانی عین دریا را


اگر موجت از آن دریا درین صحرا کشد روزی
چنانت غرقه گرداند که ناری یاد از صحرا


اگر امواج دریا را بجز دریا نمی بینی
یقین دانم که نتوانی مسما دید اسما را


چو واحد کردی اعدادت نشاید سر بسر واحد
چو فردائی یکی بینی پری و دی فردا را​

 

[MHP]

ز کثرت سوی وحدت شو ز وحدت سوی کثرت آی
ز راه وحدت و کثرت توان دانستن اسما را


چه دانی زیر و بالای زمین و آسمان چون تو
ندید استی تو ور خود زیر بالا را


چو مستی نسخه جانان فرو رو در خود و ادوان
ز پنهانی و پیدائیست این پنهان و پیدا را


الا ایمغربی عنقای مغرب را اگر گوئی
برون از مشرق و مغرب بباید جست عنقا را
​

 

[MHP]

بیا بر چشم عاشق کن تجلی روی زیبارا
که جز وامق نداند ک.س کمال حسن عذرا را


بصحرای دل عاشق بیا جلوه کنان بگذر
بروی عالم آرایت بیارا روی زیبا را


دمی از خلوت وحدت تماشا را به صحرا شو
نظر بر ناظران افکن ببین اهل تماشا را


چه مهر است آن نمیدانم که عالم هست در آتش
ز روی خویش بخشد نور هر دم چشم بینا را


الا ای یوسف مصر ملاحت تا بکی داری
بدین یعقوب بیدل را غمین جان زلیخا را​