موضوع نویسنده
- Aug
- 2,208
- 10,225
- مدال‌ها
- 6
سلام بچه ها من جک جیمیز هستم و دبیر ترم دومتون☘️🍁
خون آشام را چگونه بشناسيم!؟
خون آشام ها موجوداتي شبگرد هستند و از نور به شدت گريزانند. آن ها معمولا روزها را در مكاني تاريك و نمور [ترجيحا تونل هاي زيرزميني فاقد نور و درون قبرها] مي گذرانند و شب هنگام به شكار مي روند.
آن ها گوشتخوار نيستند [از گوشت قربانيانشان تغذيه نمي كنند] و فقط از خون انسان ها مي نوشند. البته نوشيدن خون به معني تغذيه كردن براي آن ها نيست و فقط باعث مي شود براي مدت محدودي به زندگي عادي بازگردند و حيات پيدا كنند. در اين حالت آن ها به خوردن غذا نيز نياز پيدا مي كنند و بايد از خوراكي هاي معمولي انسان ها تغذيه كنند. البته كمتر كسي شاهد غذا خوردن خون آشام ها بوده است.
معمولا خون آشام ها فقط در مواردي خاص و گاه از روي ناچاري از خون حيوانات تغذيه مي كنند، ولي در حالت عادي خون انسان را به همه چيز ترجيح مي دهند. جنسيت خون آشام ها هم در گزينش قربانيانشان نقش به سزايي ايفا مي كند. مثلا خون آشام هاي مرد، نوشيدن خون زن ها را ترجيح مي دهند و خون آشام هاي زن، از نوشيدن خون مردان لذت مي برند.
تنها گروه خاصي از خون آشام ها توانايي تغيير شكل و تبديل شدن به حيوانات مختلف از جمله گرگ و خفاش را دارا هستند و با اين كار مي توانند به صورت محدود، در نور و محيط هاي روشن رفت و آمد كنند.
بنا به برخي اعتقادات، خون آشام ها از گذر زمان و بيماري در امان هستند، آن ها نه پير مي شوند، نه بيماري مي گيرند و نه مي ميرند. يك خون آشام تا زماني كه خون مي نوشند، زنده مي ماند و به حيات دوگانه خود ادامه مي دهد.
براي كشتن يك خون آشام از ديرباز راه كار ويژه اي وجود داشته است، به اين ترتيب كه شكارچي [كسي كه درصدد نابودي خون آشام است] بايد با دست چپ، تكه چوبي نوك تيز را درون قلب خون آشام فرو كرده و بلافاصله سر او را از تنش جدا كند.
به طور كلي همه خون آشام ها از صداي خروس، صليب، شمع، كتاب مقدس، آب [به طور خاص آب مقدس]، بوي سير و آينه مي ترسند و از آن ها گريزان هستند.
چرا خون؟
بررسي جايگاه خون، در باورهاي مردمي و مذهبي
از دير باز تا كنون در باور هاي عاميانه و گه گاه در برخي از باورهاي نادرست مذهبي، خون همواره از جايگاه ويژه اي برخوردار بوده و هست. مردم، خون را سرشار از ويژگي هاي شگرف و گاه اسرارآميز بشري مي دانند و مواردي همچون اصالت نژادي، دلاوري و پهلواني را به خون نسبت مي دهند!
در جنگ هاي باستاني، جنگجويان خون دشمنان دليرشان را كه در كارزار مي كشتند، مي آشاميدند تا از فضايل جنگاوري و شجاعتشان بهره مند شوند.
در علم جادوگري باستاني هم اينطور تصور مي شد كه با آشاميدن خون، عمر بشر طولاني مي شود، جواني او باز مي گردد و پيري و فرسودگي رخت بر مي بندد، و به همين دليل بود كه خون در اكثر مراسم ها منزلتي بس والا و اعجاز آفرين داشت.
در مسيحيت هم خون نماد استعلا و استكمال است. مسيح، خونش را براي بخشايش گناهان بشر نثار كرد و به واسطه آن بشر را از عذاب الهي رهايي بخشيد. همچنين خوني كه از زخم پهلوي مسيح بر بالاي صليب جاري شده بود و يوسف رامه اي (يكي از حواريون مسيح) آن را در جامي جمع آوري كرد و نگاه داشت، مبشر حيات نو به بركت جانفشاني مسيح و نيز نشانه روح پاك و مبري از لوث گناه است.
كشيش هاي مسيحي در نماز جماعت، جرعه اي شراب مي نوشند كه نمادي از خون مسيح است. به اعتقاد مسيحيان اين شراب، شربت جاودانگي است؛ خوني است كه به گناه آلوده نشده و مايه تجديد حيات بشر است. چنين باوري از سخن مسيح (ع) نشات گرفته است كه فرمود:
- هر‌كه بدن مرا بخورَد و خون مرا بنوشد، حيات جاويدان دارد، و من در روز بازپسين او را بر‌خواهم خيزانيد زيرا بدن من خوردني حقيقي و خون من آشاميدني حقيقي است. كسي كه بدن مرا مي‌خورَد و خون مرا مي‌نوشد، در من ساكن مي‌شود و من در او. همانگونه كه پدرِ زنده مرا فرستاد و من به پدر زنده‌ام، آن كه مرا مي‌خورد نيز به من زنده خواهد بود. (انجيل يوحنا - آيات 52 تا 58)
بدين ترتيب است كه يك مسيحي مومن، شراب (خون نمادين مسيح) را مي آشامد تا حيات لايزال يابد و خون آشام ( و به طور خاص دراكولا ) هم خون امت مسيح را مي نوشد تا زنده بماند. اما اين مكيدن خون جنبه ديگري نيز دارد: خون آشام با اين عمل نه تنها دستور انجيل را زير پا مي گذارد ( طبق كتاب مقدس قديم، نوشيدن خون حرام است)، بلكه از سنن انجيلي براي خود استفاده مي كند و به عنوان مثال با نوشيدن خون، تبديل به يك "نامرده" مي شود و عمر جاودان پيدا مي كند، چيزي كه در انجيل براي مسيح در نظر گرفته شده است؛ بيدار شدن دوباره و زندگي جاودان.[مي توان اينطور نتيجه گرفت كه خون آشام و به طور خاص دراكولا، درواقع براي مقابله با حضرت مسيح به وجود آمده است]
خون آشام را چگونه بشناسيم!؟
خون آشام ها موجوداتي شبگرد هستند و از نور به شدت گريزانند. آن ها معمولا روزها را در مكاني تاريك و نمور [ترجيحا تونل هاي زيرزميني فاقد نور و درون قبرها] مي گذرانند و شب هنگام به شكار مي روند.
آن ها گوشتخوار نيستند [از گوشت قربانيانشان تغذيه نمي كنند] و فقط از خون انسان ها مي نوشند. البته نوشيدن خون به معني تغذيه كردن براي آن ها نيست و فقط باعث مي شود براي مدت محدودي به زندگي عادي بازگردند و حيات پيدا كنند. در اين حالت آن ها به خوردن غذا نيز نياز پيدا مي كنند و بايد از خوراكي هاي معمولي انسان ها تغذيه كنند. البته كمتر كسي شاهد غذا خوردن خون آشام ها بوده است.
معمولا خون آشام ها فقط در مواردي خاص و گاه از روي ناچاري از خون حيوانات تغذيه مي كنند، ولي در حالت عادي خون انسان را به همه چيز ترجيح مي دهند. جنسيت خون آشام ها هم در گزينش قربانيانشان نقش به سزايي ايفا مي كند. مثلا خون آشام هاي مرد، نوشيدن خون زن ها را ترجيح مي دهند و خون آشام هاي زن، از نوشيدن خون مردان لذت مي برند.
تنها گروه خاصي از خون آشام ها توانايي تغيير شكل و تبديل شدن به حيوانات مختلف از جمله گرگ و خفاش را دارا هستند و با اين كار مي توانند به صورت محدود، در نور و محيط هاي روشن رفت و آمد كنند.
بنا به برخي اعتقادات، خون آشام ها از گذر زمان و بيماري در امان هستند، آن ها نه پير مي شوند، نه بيماري مي گيرند و نه مي ميرند. يك خون آشام تا زماني كه خون مي نوشند، زنده مي ماند و به حيات دوگانه خود ادامه مي دهد.
براي كشتن يك خون آشام از ديرباز راه كار ويژه اي وجود داشته است، به اين ترتيب كه شكارچي [كسي كه درصدد نابودي خون آشام است] بايد با دست چپ، تكه چوبي نوك تيز را درون قلب خون آشام فرو كرده و بلافاصله سر او را از تنش جدا كند.
به طور كلي همه خون آشام ها از صداي خروس، صليب، شمع، كتاب مقدس، آب [به طور خاص آب مقدس]، بوي سير و آينه مي ترسند و از آن ها گريزان هستند.
چرا خون؟
بررسي جايگاه خون، در باورهاي مردمي و مذهبي
از دير باز تا كنون در باور هاي عاميانه و گه گاه در برخي از باورهاي نادرست مذهبي، خون همواره از جايگاه ويژه اي برخوردار بوده و هست. مردم، خون را سرشار از ويژگي هاي شگرف و گاه اسرارآميز بشري مي دانند و مواردي همچون اصالت نژادي، دلاوري و پهلواني را به خون نسبت مي دهند!
در جنگ هاي باستاني، جنگجويان خون دشمنان دليرشان را كه در كارزار مي كشتند، مي آشاميدند تا از فضايل جنگاوري و شجاعتشان بهره مند شوند.
در علم جادوگري باستاني هم اينطور تصور مي شد كه با آشاميدن خون، عمر بشر طولاني مي شود، جواني او باز مي گردد و پيري و فرسودگي رخت بر مي بندد، و به همين دليل بود كه خون در اكثر مراسم ها منزلتي بس والا و اعجاز آفرين داشت.
در مسيحيت هم خون نماد استعلا و استكمال است. مسيح، خونش را براي بخشايش گناهان بشر نثار كرد و به واسطه آن بشر را از عذاب الهي رهايي بخشيد. همچنين خوني كه از زخم پهلوي مسيح بر بالاي صليب جاري شده بود و يوسف رامه اي (يكي از حواريون مسيح) آن را در جامي جمع آوري كرد و نگاه داشت، مبشر حيات نو به بركت جانفشاني مسيح و نيز نشانه روح پاك و مبري از لوث گناه است.
كشيش هاي مسيحي در نماز جماعت، جرعه اي شراب مي نوشند كه نمادي از خون مسيح است. به اعتقاد مسيحيان اين شراب، شربت جاودانگي است؛ خوني است كه به گناه آلوده نشده و مايه تجديد حيات بشر است. چنين باوري از سخن مسيح (ع) نشات گرفته است كه فرمود:
- هر‌كه بدن مرا بخورَد و خون مرا بنوشد، حيات جاويدان دارد، و من در روز بازپسين او را بر‌خواهم خيزانيد زيرا بدن من خوردني حقيقي و خون من آشاميدني حقيقي است. كسي كه بدن مرا مي‌خورَد و خون مرا مي‌نوشد، در من ساكن مي‌شود و من در او. همانگونه كه پدرِ زنده مرا فرستاد و من به پدر زنده‌ام، آن كه مرا مي‌خورد نيز به من زنده خواهد بود. (انجيل يوحنا - آيات 52 تا 58)
بدين ترتيب است كه يك مسيحي مومن، شراب (خون نمادين مسيح) را مي آشامد تا حيات لايزال يابد و خون آشام ( و به طور خاص دراكولا ) هم خون امت مسيح را مي نوشد تا زنده بماند. اما اين مكيدن خون جنبه ديگري نيز دارد: خون آشام با اين عمل نه تنها دستور انجيل را زير پا مي گذارد ( طبق كتاب مقدس قديم، نوشيدن خون حرام است)، بلكه از سنن انجيلي براي خود استفاده مي كند و به عنوان مثال با نوشيدن خون، تبديل به يك "نامرده" مي شود و عمر جاودان پيدا مي كند، چيزي كه در انجيل براي مسيح در نظر گرفته شده است؛ بيدار شدن دوباره و زندگي جاودان.[مي توان اينطور نتيجه گرفت كه خون آشام و به طور خاص دراكولا، درواقع براي مقابله با حضرت مسيح به وجود آمده است]
آخرین ویرایش: